ΠΛΗΡΩΝΩ ΚΑΙ ΤΡΩΩ ΚΟΠΡΙΑ

Πείνασα πάλι... Αλλά τυχαίνει να είμαι φοιτητής. Τι σκατά και τι κοπριά θα χρυσοπληρώσω. Πόσοι εκμεταλλεύονται την ανικανότητα να κάνουμε κάτι να φάμε εκτός από μακαρόνια. Και χτυπάνε την βιολογική μας ανάγκη με ότι σκουπίδι βρούνε. Σκύλο, γάτα , ποντίκι... Πόσο νοστάλγησα τα φαγητά της μανούλας. Ή ακόμα πιο πίσω στα παιδικά μου χρόνια τα φαγητά της γιαγιάς. Ότι κι αν έκανε, ήταν απίστευτα νόστιμο. Ποιος θα ξεχάσει εκείνο το "παρασκεύασμα" που είχε μέσα αυγό, ψωμί και τυρί στην κούπα. Και εκείνος ο ήχος του κουταλιού... Τακα τακα τακα... Ααααααμμμμμμ... Και τέλειωνε στη στιγμή.
"Μαμά θέλω κι άλλο".
"Δεν κάνει να τρως πολλά αυγά".
Και λίγο αργότερα που ρωτούσαμε στα σχολικά μας χρόνια:
"Μάνα τι φαΐ έχουμε σήμερα?"
"Φασολάκια"
"Μπλιαχ...!!!"
"Αχ θα τα ζητάς αυτά τα φαγητά."
Και για μια ακόμα φορά βγήκε αληθινή. Να λοιπόν και γω σήμερα παρήγγηλα "σπιτικό" φαγητό... Ας ελπίσουμε να πλησιάσει καθόλου την μανούλα.
Όταν τρώτε απέξω να στε ψαγμένοι. Και μόνο αν δείτε το αφεντικό να τρώει καμιά φορά από το μαγαζί του τότε κρατήστε το τηλέφωνο! Εγώ έτσι κάνω όποτε μπορώ.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ