Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ ΣΤΟ Y MAGAZINE, ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Προσπαθώ να κάνω την επιμέλεια της συνέντευξης και, για να μεταφέρω πιο πιστά αυτό που ζήσαμε το βράδυ του Νοέμβρη στο δωμάτιο 128, ακούω Δήμητρα Γαλάνη...
Σαράντα χρόνια επιτυχημένης καριέρας με περισσότερους από ογδόντα δίσκους. Πολλές επιμέλειες δίσκων και αμέτρητες συνεργασίες. Σαράντα χρόνια πορείας μέσα στο ελληνικό πεντάγραμμο και όμως κάθε εμφάνιση για τη Δήμητρα Γαλάνη είναι και μια νέα αρχή. Είναι κάτι που όπως μας εξηγεί ή μάλλον εκμυστηρεύεται σε φίλους γιατί από την πρώτη στιγμή μας έκανε φίλους της και μας έβαλε στην παρέα της. Κάθε εμφάνιση για τη Δήμητρα Γαλάνη είναι η πρώτη αλλά και η τελευταία ταυτόχρονα. Αναζητά την προστατευτική αγκαλιά του κόσμου και αισθάνεται υπερήφανη που την έχει κερδίσει. Πιστεύει πως το μέλλον αυτής της χώρας είναι οι νέοι άνθρωποι. Μας παρακινεί και μας συμβουλεύει: «Κάντε ό,τι γουστάρετε, όπως το γουστάρετε και όποτε το γουστάρετε... με όποιο κόστος!» Και γιατί να μην την ακούσουμε, άλλωστε; Εκείνη κάτι παραπάνω θα ξέρει!
Ξεκινήσαμε για τη συνάντησή μας «στην τρίχα», έχοντας έτοιμο το σκονάκι με τις ερωτήσεις και πηγαίνοντας να βγάλουμε είδηση. Τελικά, μάλλον η είδηση που βγάλαμε είναι μόνο το ότι δεν γράφει- παρά τις πολλές περί του αντιθέτου φήμες- τραγούδια για την Άννα Βίσση...
Η συνέντευξη έδωσε τη θέση της σε μια συζήτηση φίλων, το σκονάκι κατέληξε στον κάδο και εμείς «τσαλακωθήκαμε» τόσο, για να φτάσουμε την απλότητα της. Για το λόγο αυτό και το συγκεκριμένο κείμενο δεν παρουσιάζει τη συνηθισμένη μορφή συνέντευξης καθώς και η συνάντησή μας δεν ήταν κλασσική συνέντευξη. Στην πορεία προσπαθήσαμε να βάλουμε μια φόρμα...
Η πόρτα άνοιξε και ένα τεράστιο χαμόγελο μας περίμενε. Ίδιο με αυτό που τραγουδούσε στα δεκάξι...

Η συζήτηση μεταξύ φίλων

Την πόλη αυτή την αγαπώ, αλλά...

θα χρησιμοποιήσω τα λόγια του Γιάννη Μπουτάρη από μια πρόσφατη συνέντευξη του γιατί λέει ακριβώς αυτό που αισθάνομαι για τη πόλη... «τη Θεσσαλονίκη κάποιοι τη ματιάξανε και πρέπει να τη ξεματιάσουμε», Αγαπώ πολύ αυτή τη πόλη και έρχομαι πολύ συχνά γιατί εδώ έχω φίλους, συνεργάτες, εδώ ψωνίζω, εδώ κάνω ακόμα και τα μαλιά μου. Η πόλη, όμως, τα τελευταία 4-5 χρόνια ειναι σε πραγματική άλωση. Και για να προλάβω κάποιους που θα σκεφτούν παρορμητικά και επικύνδινα. Η άλωση αυτή δεν οφείλεται στους ξένους. Αυτό θα ήταν μια εύκολη δικαιολογία Η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα μπροστάρισσα της αισθητικής όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και όλων των Βαλκανίων. Όταν γινόταν κάτι στη Θεσσαλονίκη, λέγαμε «μακάρι Θεέ μου να κάνουν κάτι αντίστοιχο και στην Αθήνα». Στη Θεσσαλονίκη όμως έχει γίνει μια δραματική αλλαγή σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα... Η πόλη έχει χάσει το στυλ της...»

Γιατί οι Έλληνες να είμαστε έτσι...

...«Ακόμα και η χούντα μας ήταν γελοία. Δεν ήταν μια σοβαρή Χούντα. Ήταν κάτι γελοίο που δημιουργήθηκε από εγκληματικά ηλίθιους. Είχαμε ηλίθιους φασίστες καρτούν. Και δυστυχώς χύθηκε αίμα για να βγάλουμε τα καρτούν από τα πόστα τους... Οι ηλίθιοι όμως συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο γιατί παραμένουν ανάμεσα μας (πάντα σε μορφή εξουσίας) μας δηλητηριάζουν καθημερινά και έχουν «αλώσει» τη ζωή μας...

Λατρεύω τους νέους ανθρώπους...

... «Καμαρώνω για τους νέους ανθρώπους. Βγαίνετε με μια γλύκα, με δύναμη αλλά και με μια καθαρότητα και διεκδικείτε αυτά που σας ανήκουν. Σπάνια βρίσκεις νεολαία σαν την ελληνική. Το κακό όμως είναι πως μέσα στη γενικότερη σύγχυση κάπου μπερδεύονται και σιγά σιγά είτε συμβιβάζονται είτε αναγκάζονται να παρατήσουν αυτή τη χώρα. Και δεν μιλάω πεσσιμιστικά. Λατρεύω τη χώρα μου και τους νέους ανθρώπους της»...

Η τηλεόραση έχει κάνει ζημιά στην Ελλάδα...

«Η τηλεόραση έχει κάνει τέτοια ζημιά στην Ελλάδα που όχι η χούντα αλλά ούτε οι Οθωμανοί με τα 400 χρόνια σκλαβιάς δεν έκαναν. Είναι η πρώτη υπέυθυνη για τη μεγαλύτερη καταστροφή που έχει υποστεί ο κοινωνικός ιστός αυτής της χώρας. Εσείς σαν μελλοντικοί άνθρωποι των ΜΜΕ πρέπει να αλλάξετε αυτόν τον χώρο. Εσείς, η νέα γενιά, μπορείτε να το κάνετε. Αυτό χρειάζεται παιδεία και απόλυτη και ουσιαστική πρόσβαση στη πληροφορία. Και πάνω απ’ όλα διαφάνεια και πίστη για το λειτούργημα που αποφασίσατε να σπουδάσετε. Κι εγώ από τη μεριά μου προσπαθώ να κάνω το ίδιο πράγμα στον χώρο μου. Είναι πολύ δύσκολο και δεν σας κρύβω πως με έχει κουράσει αφάνταστα αυτή η διαδικασία. Ευτυχώς έχω ανθρώπους που με εμπιστεύονται. Το πιο σημαντικό μου όπλο όμως είναι η εμπιστοσύνη που μου έχει ο κόσμος γιατί δεν τους έχω πει ποτέ μα ποτέ ψέματα...

Πιστεύω πολύ στην τεχνολογία...

«Ελπίζω και πιστεύω στη γενιά του ίντερνετ. Η γενιά του ίντερνετ διαβάζει. Το ίντερνετ έχει το καλό πως σε υποχρεώνει σε ανάγνωση. Μαθαίνεις να διαβάζεις. Ενημερώνεσαι, πληροφορείσαι διαβάζοντας. Η Τεχνολογία είναι το μεγάλο σας όπλο. Είναι το μέλλον και η λύση σχεδόν για όλα. Για αυτό δεν φοβάμαι τη γενιά σας. Στην Ελλάδα καθυστερούνε την ανάπτυξη της τεχνολογίας, γιατί δεν τους συμφέρει και είναι σχετικά λογικό αυτό. Σιγά – σιγά όμως θα γίνει το μεγάλο ξεκαθάρισμα. Όποιος μείνει έξω από αυτή την εξέλιξη θα έχει τεράστιο πρόβλημα.

Έχεις γνωρίσει κάποιον με μηχανάκι της AGB;

...«Η AGB είναι ότι ήταν για τη δισκογραφία οι «χρυσοί δίσκοι» και τα charts. Πλασματικοί αριθμοί. Λίγες είναι οι εξαιρέσεις που έχουν πραγματικό αντίκρυσμα. Και όλοι τρέχουνε γύρω από αυτούς τους αριθμούς σαν υπνωτισμένοι. Φουσκώνει το ένα κανάλι φέτος, για να πάρει τις διαφημίσεις και του χρόνου φουσκώνει το άλλο κανάλι. Και σας παρακαλώ να μου λύστε μια απορία που κουβαλάω χρόνια και με εμμονή αναζητάω. Ψάχνω να γνωρίσω έναν άνθρωπο που έχει μηχανάκι της AGB... Δεν μου έχει συμβεί ποτέ. Και βλέπω και συναναστρέφομαι πολύ κόσμο και πάντα ρωτάω σχεδόν αυτιστικά: «Εσείς έχετε μηχανάκι της AGB;» Και κανείς δεν έχει αλλά και ούτε και γνωρίζουν κάποιον που να έχει… Αυτά μας φάγανε. Αυτές οι «αμερικανιές» και κατέληξε η χώρα να ζει σε virtual reality. Ήρθε ο καιρός τώρα να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια. Μπορεί αυτή να πονάει ή να είναι σκληρή, αλλά είναι αυτή που σε κάνει άνθρωπο».

«Την ανεργία τη βλέπω. Βλέπω παιδιά νέα με νέες ιδέες και όρεξη που θέλουν να δουλέψουν και δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Δεν υπάρχει αξιολόγηση σωστή σε αυτή τη χώρα. Αξιοκρατία σχεδόν μηδενική».

Συνέντευξη: Μιχάλης Γουδής,
Μπάμπης Πετρίδης,
Βαγγέλης Στολάκης

Επιμέλεια: Βαγγέλης Στολάκης