Σάββατο 11 Απριλίου 2009

ΑΜΕΣΗ ΛΥΣΗ

Τα πάντα γύρο μας στο χείλος του γκρεμού. Ενός γκρεμού που δεν έχει πάτο. Άβυσσος. Δεν υπάρχει πια τίποτα που να κοιτάξεις και να μην έχει σαπίσει. Θες να δεις την πολιτική? Ένα φρούτο που όχι απλά έχει σαπίσει αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο το τρώνε οι πάντες και πεθαίνουν σιγά-σιγά από τροφική δηλητηρίαση. Θες να δεις την δημοκρατία? Η Ελλάδα είναι ο μόνος γονιός εκτός μυθολογίας που τρώει το ίδιο της το παιδί. Αυτή γέννησε την δημοκρατία, αυτή θα την σκοτώσει. Θες να δεις την εκκλησία? Το θέαμα είναι φρικιαστικό. Παντού γύρο άντρες με φόντο το μαύρο ράσο και τα χρυσά τους κοσμήματα. Θυμίζουν θήκη για το δαχτυλίδι του αρραβώνα. Βέβαια αυτοί είναι σε μια πιο αξύριστη έκδοση. Θες να δεις την Ιστορία? Μια παροιμία αρμόζει εδώ. Ότι του φανεί του τρελοστεφανή. Ή του τρελοσκοπιανού ή του τρελοτούρκου ή του τρελοτουρκοκύπριου ή ή ή ... Εμείς απλά καθόμαστε και κοιτάμε. Κοιτάμε σαν χώρα και η κάθε μια κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Θες να δεις τον ίδιο σου το εαυτό? Κάθεσαι μπροστά σε μια οθόνη (ΤFT ελπίζω) και ψάχνεσαι. Blogδίνεις ή Βlogπαίρνεις αλλά στην τελική ξες ότι είσαι ανήμπορος. Σχεδόν ανάπηρος. Περιμένεις να αποφασίσουν κάποιοι άλλοι για εσένα. Ο δικός μου ηλικιακός ρομαντισμός τείνει να μου πει ότι όλοι μαζί μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα. Αλλά με κάνατε να πιστέψω οι προηγούμενοι ότι όλο αυτό είναι μια φαντασίωση. Τα τελευταία 35 χρόνια περάσαν πολλοί ρομαντικοί σαν εμένα αλλά συνεχίζουμε την κατηφόρα. Τι γίνεται? Που είστε? Τα σπάτε και χαρήκαμε ότι αντιδράσαμε? Ή πάλι κάποιοι παρακίνησαν και έλεγξαν τα ηνία. Μάλλον.

Μια λύση βλέπω. Είτε υπάρχει Θεός για να ονομαστεί δευτέρα παρουσία είτε όχι, μια φυσική υπερκαταστροφή είναι το ιδανικό... ΚΑΛΗΜΕΡΑ