Η 5η του Νοέμβρη...

Άλλη μια φορά βυθίστηκα στον καναπέ, νιώθοντας τη ραχοκοκαλιά μου να τρίζει επικίνδυνα από την υγρασία του Θερμαϊκού, και έμεινα βουβός να παρακολουθώ για 27η φορά τον ύμνο της σύγχρονης τέχνης που ονομάστηκε “V for Vendetta”. Μάσκες, προσωπεία, αποχαύνωση, και μια προφητεία που περιμένει την πραγματοποίησή της στην ολόδική μας καθημερινότητα…
Χρόνια πανικού. Χρόνια που τρέχουν ενώ οι εκλεγμένοι καθηλώθηκαν στις δερμάτινες πολυθρόνες τους. Χρόνια ελεγχόμενα, δίχως ορίζοντες. Χρόνια πνιγμένα στο αλκοόλ της λήθης, από πιτσιρικάδες που γεννήθηκαν πλούσιοι και είδαν τα όνειρά τους να πεθαίνουν στη φτώχεια μιας ζωής που δεν τους ανήκει. Χρόνια συννεφιασμένα.
Λίγες ώρες πριν την αυγή ενός νέου Μεσαίωνα με φεουδάρχες της αμαρτωλής Εκκλησίας, αυλικούς της νεκρής δημοσιογραφίας, βασιλιάδες της νύχτας, πρίγκιπες του εγκλήματος και τρομοκράτες μιας εικοσάδας Μαϊων, λίγα βήματα πριν το βωμό μιας ανθρωποθυσίας, ο άνεμος κοπάζει στην Αυλίδα. Απομένει να μάθουμε σε ποιον θεό θα θυσιαστούμε…
Βεντέτα… Σύγχρονος μύθος που αλείφει με οινόπνευμα την βιτρίνα ενός κόσμου ολιγαρχίας, αναξιοκρατίας, ενός κόσμου εκμετάλλευσης. Ζυγίστε τις μέρες σας, ανοίξτε τα μάτια σας και ψιθυρίστε στον καθρέπτη ένα ρέκβιεμ για την κοινωνία μας…
Χρόνια φτιαγμένα από τις μέρες του Νοέμβρη…

Mr.Kaya