ΑΚΛΟΝΗΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ

Είναι γύρω μας. Είναι δίπλα μας. Είμαστε εμείς. Άνθρωποι που κρατούν τα κεφάλια τους. Βολική στάση να κρατάς το κεφάλι σου. Αποφεύγεις να ξοδέψεις την ενέργεια που απαιτείται για να το στηρίξεις στο λαιμό σου. Αδυνατείς να το κρατήσεις σε ισορροπία. Σαν φουρτουνιασμένο πλοίο η σκέψη σου αρμενίζει σε καταγάλανα νερά,προσπερνάς το παρών και απλά ταξιδέυεις. Χωρίς κάποιο προορισμό. Απομακρύνεις κάθε τι που σε προσεγγίζει,από φόβο και ανασφάλεια. Περπατάς στις σκιές με μόνη συντροφιά την αναπνοή σου. Στέκεσαι αδρεανείς και υποσιτίζεις το νου σου. Του δίνεις για τροφή μόνο τα σκουπίδια της τηλεόρασης και της άχρωμης καθημερινότητας σου.

Η μιζέρια σε κρατά δέσμιο της. Δε σε αφήνει να ενεργήσεις. Δε σε αφήνει να αναλογιστείς. Δε σε αφήνει να κρίνεις. Δε σε αφήνει να αντιδράσεις. Δε σε αφήνει να ψηφίσεις λογικά. Δε σε αφήνει να διεκδικήσεις μια καλύτερη παιδεία. Δε σε αφήνει να γελάσεις με τους φίλους σου. Δε σε αφήνει να ερωτευτείς ΕΚΕΙΝΗ.

Ακόμα και αν κάνεις πως το κουνάς,πως του δίνεις αίμα να εκτελέσει τις "υποσχέσεις" του σοκάρεσαι από τις ικανότητες σου. Βλέπεις τη ραστώνη του κόσμου να σου χαμογελάει και να σε παρασύρει στα λημέρια της. Επιστρέφεις ξανά λοιπόν στο καβούκι σου,προσπερνάς τις στιγμές ζωής και κρατάς με τα δυο σου χέρια,αυτά που μπορούν να ξαναχτίσουν ένα πιο δίκαιο κόσμο,το κεφάλι σου γιατί έτσι έμαθες,άλλωστε που να ξεβολεύεσαι..