ΛΕΜΕ (ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΥΜΕ) ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΩΡΑ...

-Το τελευταίο πράγμα που άκουσα δεν έβγαλε και πολύ νόημα. Αλλά πάνω κάτω ήταν περίπου αυτό:

" Φου φου! Εν δυο εν δυο! Ατένσιον Πλιζ! Ολ Πάσεντζερς αρ κάϊντελι ρικουέστιντ το γκέτ άουτ οφ δε σιπ νάου! Γουί αρ σίνκινγκ γαμώ την τρέλα μου!Πάλι μαλακία έκανε ο Μπαμπα-Γιώργης! Και του είπα όχι ρακές σε χαμηλά νερά! Ζ'μπούτσα τ' μ'έγραψε!
Ιφ γιου ντόντ γουάντ του ντάϊ τζαμπ!
Μπάϊ δεν γουέι: Χεβ α νάϊς τάϊμ ον δε άϊλαντ."

Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να πίνω ούζο με ντόπιους και ξένους και για κάποιον περίεργο λόγο όλοι με φωνάζαν Τζακ το Πρεζάκ'.Δεν το κατάλαβα αυτό μέχρι που είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη: Μακρύ μαλλί, μούσια μέχρι τις ρώγες , μούσια και στις ρώγες, μάτια κόκκινα σαν αίμα και μάγουλα άσπρα σαν πανί ιστιοφόρου. Τρομοκρατήθηκα είναι η αλήθεια. Έτρεξα να σωθώ όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Άνοιξα την πόρτα της τουαλέτας και χωρίς να το καταλάβω ήμουν λέει σε ένα γκαλά για φιλανθρωπικό σκοπό. Ήταν μια έκθεση με θέμα "Η Νεκροφιλία στη φύση". Μου ήρθε ίλιγγος και αναγούλα μαζί.Πάλι έτρεξα όπως μπορούσα μέσα από τους καθως πρέπει καλεσμένους για να βγω έξω. Απέναντι από το γκαλά Νεκροφιλίας είδα τον Μέγα Αλέξανδρο να παρενοχλείται σεξουαλικά από τον Τίτο και από κάτω κάποιοι πολιτικοί τον έπαιζαν με αφοσίωση και πάθος φωνάζοντας "Άξιος άξιος!" κάθε τόσο που ο Βουκεφάλας έσκουζε από τον πόνο.

Δεν ξέρω πως βρέθηκα στον Λευκό Πύργο. Κοιτούσα τη θέα όταν ξαφνικά μετατράπηκε όλος ο Πύργος σε έναν τεράστιο φραπέ και άρχισε να με τραβάει προς τον πάτο. Ευτυχώς φύσηξε και με πήρε και με σήκωσε για να με αφήσει λίγο πιο πέρα στο μέγαρο μουσικής.Ήταν η ώρα που έπαιζε μια όπερα. Από το λίγο που άκουσα πρέπει να τραγουδούσε η Στέλλα Μπεζαντάκου μαζί με τον Φραγκούλη.
Μετά ξύπνησα καταϊδρωμένος και αλαφιασμένος με φοβερό κοιλόπονο! Είμαι σοβαρά γιατρέ;

-Από αυτά που άκουσα αγαπητέ Προμηθέα θα σας συμβούλευα να μη δείτε τηλεόραση για τουλάχιστον 1 μήνα και να μην ξανακάτσετε στον υπολογιστή σας παραπάνω από 2 ώρες. Επίσης καλό θα ήταν να κόψετε τις πρωινές και τις μεταμεσονύκτιες και σας συμβουλεύω να φύγετε κάπου ήσυχα. Όχι πολλούς καφέδες, οι μπύρες πάντα με μέτρο και φυσικά φαγητό σπιτικό μαγειρεμένο και όχι τηγανητά και βρωμιές. Όλα αυτά μαζί φαίνεται πως σας επηρεάζουν την ψυχολογία με αποτέλεσμα να γράφετε μαλακίες και να λέτε ακόμα περισσότερες! Αυτά προς το παρόν. Αν σας κράξει κάποιος για αυτά που λέτε πάρτε βαθιές ανάσες και μετρήστε μέχρι το δέκα. Θυμηθείτε: Δεν πετάει ο γάϊδαρος και ο Μπομπ Σφουγγαράκης είναι απλά ένα κόμικ. Σταματήστε να τον ψάχνετε.

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ

Υ.Γ. Όσες πιθανότητες είχα να κρατήσω και αυτόν τον έναν που με διάβαζε...μόλις τις χαράμισα...
Υ.Γ.2 Συγχώρα με Ιουλιέτα. Αγαπάω τη μητέρα σου!