ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΑΤΕ...

Να με συγχωράτε κύριοι και κυρίες μου που είμαι απών αυτές τις μέρες. Δύσκολες μέρες για φοιτητή. Μπορώ να σας δώσω να καταλάβετε με μια λέξη.ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ.Υπάρχει και αυτή και ουχί,δεν είμαι αιώνιος φοιτητής,ούτε σκληρά εργαζόμενος,έτσι έστρωσα τα οπίσθια μου στο καναπεδάκι και διαβάζω. Είχα καιρό να τσακώσω τον εαυτό μου να κάνει τέτοια σκανταλιά,που λέει και η λατρευτή γιαγιά μου.
Όλο εξάμηνο δεν πάτησα το ποδαράκι μου στη σχολή,αν και είναι τόσο όμορφο κτίριο σε μια τόοοοοοσοοοοοο απροβλημάτιστη πόλη (άλλωστε δεν μας παίρνει να πούμε και το αντίθετο,μουσαφίρης - φιλοξενούμενος είμαι εγώ εδώ) παρ' όλα αυτά μέχρι στιγμής πετυχαίνω διάνα. Μπορεί και 100% επιτυχία. Τρομερή εκπαίδευση και παιδεία σε αυτή τη χώρα. Σημειώσεις,σοσάκια,τύχη και αυτό είναι,θεωρείσαι επαγγελματίας με πτυχίο πανεπιστημίου. Τσκ τσκ τσκ φτύνω στο κόρφο μου και στα μούτρα αυτών που μου προσφέρουν μια τόσο ανιαρή και παρωχημένη παιδεία.
Δικό μου λάθος που δεν πάω,δεν λέω,αλλά και μερικές φορές που πήγα έλειπε ο καθηγητής!
Φυσικά και δεν είναι ευθύνη κανενός αυτό,άλλωστε σε αυτή τη περιοχή - πόλη - χώρα ποτέ δεν φταίει κανείς. Φταίει μόοοοονοοοοο το σύστημα...Ποιο σύστημα θα ρωτήσετε;Το σύστημα μου είπαν να πω,αυτό λέω!