Τριόδυο

-Γιατί με κάλεσες τέτοια ώρα?

-Για να σου πω δύο λέξεις. Δεν, Σε, Αγαπώ

-Αυτές ήταν τρεις

-Για να έχεις επιλογή να διαλέξεις ποιες δύο προτιμάς. Έτσι έκανα πάντα, σου προσέφερα επιλογές και εσύ αποφάσιζες.Εσύ ήθελες να τα έχεις όλα. Να έχεις όλες τις επιλογές συνέχεια διαθέσιμες. Οπότε διάλεξε. Θέλεις πάλι ΟΛΕΣ τις λέξεις ή μόνο τις δύο?

-¨Δεν αγαπώ?¨, ¨Σε αγαπώ?" ή ¨Δεν σε αγαπώ?¨Στημένο παιχνίδι μου προσφέρεις.

-Αυτό σε πειράζει ή ότι πάλι δεν ξέρεις τι θέλεις ΕΣΥ από μένα?

-Να αποφασίσω εγώ για το τι θα πεις? Για το τι θέλεις να πεις?

-Ααα, μην έχεις τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Δεν αποφασίζεις για μένα. Σου προσφέρω μια ευκαιρία (ακόμη) να πεις τι πιστεύεις εσύ, για σένα.

-Με μπερδεύεις.

-Θα ήταν απλό αν ήταν ξεκάθαρο μέσα σου.

-Ωραία τότε. "Με αγαπάς"!

-Είσαι βέβαιος γι'αυτό?

-ΟΚ "Δεν με αγαπάς..."

-Πολύ εύκολα άλλαξες γνώμη

-Τι θέλεις να πω? Ότι ¨Δεν αγαπάς¨? Αυτό?

-Αυτό θα ήταν το πιο βολικό για σένα

-Που θέλεις να καταλήξεις? ότι φταίω? Να έχω όλη την ευθύνη εγώ? ΟΚ, την αποδέχομαι!

-Ναι, αλλά δεν απαντάς. Ποιές λέξεις προτιμάς, τελικά.

-Μ'ΕΠΡΗΞΕΣ. Δεν προτιμάω καμμία λέξη. Χέστηκα για τις λέξεις.

-Οκ, δεν θέλεις τις λέξεις. Τι προτιμάς? Τι πραγματικά θέλεις?

-Εσένα θέλω. Δε θέλω τις λέξεις σου. Δεν με ενδιαφέρουν τα λόγια, αλλά αυτό που είσαι, αυτό που έχεις, ό,τι και αν είναι αυτό. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που δεν λέγονται αλλά φαίνονται. Και εγώ θέλω αυτά ακριβώς που δε λέγονται με λέξεις. Αυτά τα τρία το ΔΕΝ το ΣΕ και το ΑΓΑΠΩ δεν με ενδιαφέρει αν το πεις. Αυτό που μου δείχνεις, μόνο αυτό "ακούω" και "διαβάζω". Δε με νοιάζει τι λές. Με νοιάζει αυτό που είσαι. Και έτσι μπορώ να καταλάβω τί εννοείς.

-Ωραία λοιπόν, τι φαίνεται, τι βλέπεις ότι νιώθω για σένα? Τι "ακούς"?

-"Σε αγαπάω! Εσένα τι σε νοιάζει?"

(η τελευταία γραμμή είναι του Γκαίτε, το υπόλοιπο, δικό σας)