Η ΚΑΤΣΙΚΑ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ...

...Είναι που με ενοχλεί. Η δικιά μου ας χωλαίνει . Ας πνιγεί,ας πεθάνει,ακόμα και αν αυτό είναι το μοναδικό μέσo για να κερδίσω το ψωμί μου. Ξέρεις αυτό σημαίνει ότι θα πεθάνω και γω...Δεν με φοβίζει καθόλου,αρκεί να με ακολουθήσει και ο γείτονας...

Τι νοοτροπία,Θεέ μου...Όλοι λίγο πολύ το βλέπουμε έτσι. Ας μην φανώ αγενής όμως και γενικολόγος,οι μισοί το βλέπουμε έτσι,τουλάχιστον. Πόσο άχαρο,εγωιστικό,μίζερο,τροχοπέδη πολιτισμού και ανάπτυξης. Βόλεμα στη ζεστασιά του δίπλα. Αποξένωση από τις ευθύνες. Απλά γιατί μας αρέσει να μας συγκρίνουν. Όσο και αν ακούγεται παράλογο. Ότι και να κάνεις αν δεν σε βγάλουν νικητή σου φαίνεται ανούσιο και χάσιμο χρόνου. Σ'αρέσει,γλυκέ μου,να είσαι πάνω από τον άλλον,όχι καλός,για σένα.

Θα μου πεις καλός ο ανταγωνισμός...Θα σου απαντήσω φυσικά,αρκεί να είναι ανταγωνισμός που θα οδηγήσει ψηλά όλες τις πλευρές και όχι στη καταστροφή. Έχει διαφορά ο ανταγωνισμός από τον πόλεμο. Νομίζω,με το ταπεινό μου μυαλό,ότι λίγοι είναι αυτοί που νοιάζονται για την ανάπτυξη τους,ατομι(στι)κά.

Έτσι απλά,λοιπόν,επειδή μας βαρέθηκα,ουχί πως το ήθελα,αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Εγώ θα ανέβω σε μια μπανανιά και από κει θα σας βλέπω να τσακώνεστε για μικρότητες!