Η ΑΥΛΑΙΑ ΕΠΕΣΕ

Η πολυσυζητημένη -και μεταξύ μας αποτυχημένη - παράσταση κατέβηκε κακήν κακώς. Δεν έμαθαν καλά το ρολάκι τους και σταματούν τις παραστάσεις προκειμένου να φρεσκάρουν την παπαρολογία τους και τις γλοιώδεις ατάκες τους. Μπορεί ο κόσμος να μην κατέβηκε στον δρόμο, μπορεί να μην τους γιαούρτωσαν , να μην τους έφτυσαν κατάμουτρα, Είμαι σίγουρος όμως ότι ποτέ πια δεν θα έχουν το ίδιο κοινό. Ποτέ ξανά νέοι ή όχι, σκεπτόμενοι ,δεν θα ξανά ακουμπήσουν τις ελπίδες τους σε αποτυχημένα ανδρείκελα, σε επαγγελματίες ψεύτες,στους χειρότερους άχρηστους που έχει βγάλει ποτέ αυτή η χώρα. Αν το κάνουν τότε είναι άξιοι της μοίρας τους και καλά να πάθουν από εκεί και πέρα.

Εγώ λοιπόν είμαι της άποψης ότι αν δεν βρεθούν άνθρωποι ηθικά υγιείς και πνευματικά συγκροτημένοι και ελεύθεροι το επάγγελμα του πολιτικού (γιατί περί επαγγέλματος πρόκειται) θα είναι το χειρότερο, το πιο επιζήμιο και το πιο κατάπτυστο.(όπως περίπου είναι και σήμερα δηλαδή) Όσο μάλιστα περνάει ο καιρός αρχίζω να σιχαίνομαι και όλους εκείνους τους (παππούδες ως επί το πλείστον αλλά όχι μόνο) που ακόμα μαλώνουν μεταξύ τους λόγω διαφορετικής παράταξης.

Δεν έχω πρόβλημα με την ιδεολογία. Μη γελιέστε όμως. Δεν υπάρχει ιδεολογία σήμερα. Όχι τουλάχιστον στην πολιτική. Μία είναι η κεντρική ιδέα του όλου εγχειρήματος:
"ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε και ό,τι αρπάξει ο κώλος μας".
Οι διαφορές εντοπίζονται στην έμφαση που δίνει ο καθένας στις επιμέρους λέξεις. (της ίδιας όμως πρότασης )

Τον περασμένο Δεκέμβριο δεν έγινε. Κάποια στιγμή όμως, ίσως μετά από πολλούς τέτοιους μήνες να πάρουμε ό,τι βρούμε μπροστά μας και να μπουκάρουμε στο μικρό τους μαγαζάκι, στο θεατράκι τους , την ώρα της παράστασης και σαν γνήσιοι επαρχιώτες αγανακτισμένοι θεατές να πετάξουμε ανατιμημένες ντομάτες και υπερκοστολογημένα μαρούλια.