Κυριακή 24 Μαΐου 2009

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ...



Σε ρουφάει. Την ονειρεύεσαι. Σε γαληνεύει με ένα τρόπο ύπουλο. Τα μάγια της σε κρατάνε δέσμιο. Κρύβεσαι μέσα της,χάνεσαι. Σου κρατά συντροφιά,είναι πάντα δίπλα σου ήσυχη. Οι αφροί σχηματίζουν εικόνες. Τα κύματα μελωδίες σαν άλλης άρπας που χειριζόμενη από μια κυρά σε καλεί κοντά της,με πάθος. Καθαρίζει τη ψυχή και το σώμα μου. Το καθαρτήριο μας. Καίγεσαι και ζητάς τη βοήθεια της. Αυτή είναι πάντα εκεί να σε δροσίσει,να καθαρίσει όλα αυτά που σε καιν. Τα πλοία μέσα της,φίλοι. Τη φροντίζουν με ένα εξίσου σαδιστικό τρόπο. Τη μολύνουν αλλά τη δίνουν τη δυνατότητα να αισθάνεται χρήσιμη. Αυτή όταν την αγριεύουν αντιδρά. Τους καταπίνει και τους αποδεικνύει πως τα λήμματα τους αργά ή γρήγορα θα τους τα ταΐσει. Γι' αυτό την λατρεύω. Γιατί ξέρει να δείχνει την δύναμη της όταν πρέπει. Όταν το θέλει αυτή. Μου δείχνει της αδυναμίες μου. Τα λάθη μου και τα κενά μου. Μπορώ να την αγναντεύω ώρες. Μπορώ να με διδάσκει ώρες. Το σκοτάδι,της φως στη ψυχή μου...