ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΔΕΣ...

Αυτό είναι. Αργοί,ξεπερασμένοι,παλιομοδίτες και με πολύ καυσαέριο,πολύ καπνό. Κρύβουν από τον ήλιο τα όνειρα μου. Με εγκλωβίζουν στη θλιβερή πραγματικότητα τους. Προσπαθούν να με πείσουν πως ο καπνός τους είναι ευεργετικός.Πως θα μου δώσει φτερά να αγγίξω τον ουρανό. Δεν έχουν καταλάβει πως με ενοχλούν. Είναι άχρηστοι. Με έχουν κουράσει τα γεμάτα υποσχέσεις λόγια τους. Οι μεγαλοπρεπείς αλλά τόσο άδειες κουβέντες τους.

Δαπανούν χρήματα για διαφημίσεις. Βάζουν τα χρήματα του κράτους στις τσέπες τους και κυκλοφορούν,(συγγνώμη,έρπονται ήθελα να πω) με μερ(τ)σέντες. Να κουβαλούν τα κιλά και τα κενά κεφάλια τους από μέρος σε μέρος.

Τους έχω βαρεθεί. Τους έχω σιχαθεί και αυτούς με τα κομμένα κεφάλια στις τηλεοράσεις. Όλοι τους ειδικοί και λόγιοι. Άχρηστοι και τούτοι.

Κανείς δεν βλέπει την αλήθεια. Όλοι την αποκρύπτουν. Κανείς δεν βλέπει την πίκρα και τη δυστυχία. Την έλλειψη χαράς. Την έλλειψη παιδιών. Την έλλειψη τιμής. Την έλλειψη αγάπης...

Καρβουνιάρηδες που παραπατούν σε ραγισμένες και σκουριασμένες ράγες. Πολύ ριψοκίνδυνο για όποιον βασίζεται πάνω τους...Πρέπει να αφήσουμε τη θέση του είλωτα που ρίχνει κάρβουνο για να τους κινήσει. Τώρα είναι η σειρά μας...