ΠΩΣ ΦΩΤΙΖΕΙΣ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ...

Προβολή όλων

Σαν φάρος. Από μακριά μου φωτίζεις,σαν να με καλείς. Από μακριά μου φαντάζεις σαγηνευτική,σαν άλλη Σειρήνα. Όταν ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα σου το μόνο που βλέπω είναι ο ψυχρός σου τοίχος. Πέτρινα τείχη που με εμποδίζουν. Μου χαλάνε την εικόνα. Από το φως,στο σκοτάδι. Αναποφάσιστος και ανίδεος παίρνω το δρόμο του γυρισμού. Θα ξαναπάω στη παραλία μου και έτσι,πάνω στην άμμο θα θαυμάζω το μεγαλείο σου. Και έτσι έγινε...
Έφυγα μα μόλις άκουσα το τραγούδι σου,δεν άντεξα,ξαναγύρισα το βλέμμα μου,πάνω σου. Θαμπώθηκα ξανά από την ομορφιά και το έντονο φως που εκπέμπεις.Απρόσιτο.Ανάβω φωτιά μήπως και η διαφορά εξαλειφθεί.Αδύνατον.Συνεχίζεις να μου τραβάς την προσοχή. Να κοιτάζω μόνο εσένα.Υποκύπτω.Παίρνω ευχαρίστηση μεγάλη. Γεμίζει η ψυχή μου. Το μυαλό μου σαλεύει και το σώμα ανεξέλεγκτο. Πόσο ευχάριστο μαρτύριο.Μαθαίνω.Εμένα και εσένα μαζί. Σαν να είμαστε ΕΝΑ. Σαν σχολιαρόπαιδο που αδυνατεί να καταλάβει τα απλά. Πλέον όμως κατάλαβα και πήρα το μάθημα μου. Πρέπει να μάθω να κοιτάζω ψηλά. Έτσι ακόμα και όταν είμαι δίπλα σου θα βλέπω το "όραμα".