ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΖΟΜΠΙ?
Όλα άρχισαν το 1968 με την, θρυλική πια, ταινία «Night of the living dead» («Η νύχτα των ζωντανών νεκρών»). Ήταν η πρώτη γνωριμία των ανθρώπων με το φαινόμενο των Zombies (Ζόμπι). Την φοβερή περιέργεια που νιώθουμε οι περισσότεροι από μας για το άγνωστο και ασυνήθιστο, εκμεταλλεύτηκε το Hollywood για να προσελκύσει πλήθος κόσμου στις αίθουσες των κινηματογράφων. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν νέες ταινίες που έχουν ως θέμα τα Zombies («Dawn of the dead», «Resident evil 2») και έκαναν χιλιάδες πωλήσεις εισιτηρίων σε όλο τον κόσμο.
Υπάρχουν όμως στην πραγματικότητα Zombies; Και αν ναι που βρίσκονται; Πώς «δημιουργούνται»; Σε αυτές και άλλες ερωτήσεις έρχεται να απαντήσει η έρευνα του εθνοβοτανολόγου Wade Davis, ο οποίος ταξιδεύοντας σε διάφορα μέρη του κόσμου ήρθε αντιμέτωπος με ένα πολύ παράξενο φαινόμενο στην Αϊτή.
Το 1980, εμφανίστηκε ένας άνθρωπος στην Αϊτή ονόματι «Clairvius Narcisse» (ο οποίος είχε πεθάνει πριν από 18 χρόνια!), και αφού βρήκε την αδερφή του, της εξήγησε ότι τον είχε κάνει zombie ένας μάγος voodoo και τον είχε για σκλάβο στις καλλιέργειές του με ζαχαροκάλαμα, στα βόρεια της χώρας. Το γεγονός αυτό προσέλκυσε το ενδιαφέρον αρκετών επιστημόνων οι οποίοι προσπάθησαν να βρουν κάποια λογική εξήγηση. Αρκετά χρόνια πριν, συγκεκριμένα στις 24 Οκτωβρίου του 1936, παρουσιάστηκε μία γυναίκα στο χωριό Ennery, σε τραγική κατάσταση. Κουρελιασμένη, το δέρμα της χλωμό και τα μάτια της δεν μπορούσαν να αντέξουν το φως του ήλιου. Αφού επικράτησε μία γενική αναστάτωση τελικά μία οικογένεια θεώρησε ότι η γυναίκα είναι ένα μέλος της που είχε πεθάνει πριν από χρόνια. Η γυναίκα δεν μπορούσε να μιλήσει και ούτε μπορούσε να θυμηθεί τίποτα για τον εαυτό της.
Ο Wade Davis, μετά από έρευνα, ανακάλυψε μία μυστική σκόνη που χρησιμοποιούν οι ιερείς βουντού για να “δημιουργήσουν” τα zombies. Πήγε μαζί με έναν ιερέα ο οποίος του έδειξε τα συστατικά της σκόνης (ένα από τα οποία είναι το χώμα πάνω από τάφους νηπίων) και τον τρόπο με τον οποίο τα αναμειγνύουν. Μετά από καιρό ανακάλυψε ότι η βασική ουσία της σκόνης που ευθύνεται για την δημιουργία των zombie είναι το tetrodotoxin το οποίο είναι δηλητήριο ενός ψαριού που λέγεται blowfish.
Το ψάρι αυτό (blowfish ή puffer ή fugu) χρησιμοποιείται ως έδεσμα από τους μεγάλους σεφ της Ιαπωνίας, οι οποίοι φροντίζουν να μην αφαιρέσουν όλο το δηλητήριο, για να προκαλεί ευφορία σε όσους το δοκιμάζουν. Ορισμένες φορές όμως τα πράγματα δεν λειτουργούν και τόσο σωστά, με αποτέλεσμα 100 άνθρωποι να χάνουν την ζωή τους κάθε χρόνο από την κατανάλωση του fugu. Τα συμπτώματα ωστόσο που παρατηρούνται είναι παρόμοια με αυτά στην διαδικασία της δημιουργίας ενός zombie στην Αϊτή.
Όπως εξήγησε ο Davis αργότερα από τις μελέτες του, αυτή η σκόνη, κάνει τον άνθρωπο να δείχνει νεκρός ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Περιορίζει σε τέτοιο βαθμό τους χτύπους της καρδιάς και την αναπνοή που είναι δύσκολο να ανιχνευθούν. Αυτή η σκόνη προκαλεί επίσης νευρολογικές διαταραχές και επηρεάζει το αριστερό μέρος του εγκεφάλου, το οποίο ελέγχει την ομιλία, την μνήμη, και την δυνατότητα της κίνησης. Έτσι ο άνθρωπος καταλήγει να βρίσκεται θαμμένος ενώ ακόμα είναι ζωντανός! Ο Ιερέας τον ξεθάβει μυστικά και τον χρησιμοποιεί σαν σκλάβο στις καλλιέργειες. Ο άνθρωπος θα παραμείνει zombie, μέχρι να φάει αλάτι ή κρέας (με αυτές τις τροφές θα ενεργοποιηθεί πάλι ένα μέρος του εγκεφάλου που έχει αδρανήσει) όποτε και θα τον σκοτώσουν για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια.
Υπάρχει ένας νόμος στην Αϊτή που λέει ότι:
Article 249. It shall also be qualified as attempted murder the employment which may be made against any person of substances which, without causing actual death, produce a lethargic coma more or less prolonged. If, after the person had been buried, the act shall be considered murder no matter what result follows.
Μετάφραση:
Άρθρο 249. Θα θεωρηθεί ως δολοφονία η πράξη εναντίον οποιουδήποτε προσώπου με συστατικά που χωρίς να προκαλούν θάνατο, δημιουργούν ληθαργικό κόμμα λίγο ή πολύ παρατεταμένο. Αφού ο άνθρωπος θαφτεί, η πράξη θα θεωρηθεί δολοφονία, ασχέτως με το αποτέλεσμα
Στην Αϊτή, τα zombie είναι ένα φαινόμενο συνηθισμένο και γενικά αποδεκτό. Κανείς όμως δεν μιλάει γι’ αυτό.
Προς μεγάλη ανακούφιση των περισσότερων από εμάς, τα zombies δεν είναι όπως τα βλέπουμε στις ταινίες. Δεν είναι ούτε ζωντανοί νεκροί ούτε «διψούν» για αίμα… Είναι κανονικοί άνθρωποι σαν εμάς που έπεσαν θύματα εκμετάλλευσης με αυτό τον παράδοξο και ασυνήθιστο τρόπο.ΚΑΛΗΜΕΡΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου