Ζητιάνοι

Καλημέρα σας...
Ξύπνησα με το χέρι μου απλωμένο.
Ζητιάνος με Diesel να καλύπτει το σώμα για τον ύπνο.
Δεν μου ανήκει.
Ο μπαμπάς μου με λυπήθηκε όταν το κοίταζα λιγωμένος στη βιτρίνα.
Τώρα που τα λέμε, ίσως να είναι και από τα λεφτά της πρακτικής.
Εκείνα που σου γεμίζουν την τσέπη και ρέουν προς τους υπονόμους,
στις όχθες των δρόμων της πόλης.
Και οι υπόνομοι, όλοι τους, σαν συνεννοημένοι, καταλήγουν στο καφενείο των διοικητών της χώρας μας.
Όλα εκεί καταλήγουν.
Και αφού κρατούν το μερίδιο της νόμιμης κλοπής,
σου πετούν τα ρέστα, τα ψιλά,
στα πιο ψηλά παράθυρα...
Γιατί σου έκλεισαν τις πόρτες ρε βλάκα...

Ζητιανεύω.
Το κάνω για πρακτική.
Άλλη μία στο βιογραφικό μου.
Ίσως να ανέβω στην ιεραρχία, να πουλάω χαρτομάντιλα,
να παίζω ακορντεόν.
Ήχους στην ηλεκτρισμένη ζωή μας.
Βλέπω πολλούς δίπλα μου.
Πολλαπλασιαζόμαστε.
Πως γίνεται να μην μας βλέπουν;
Ζητιανεύω την αισιοδοξία που μας χρωστούν...