ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ

Το χθεσινό μου όνειρο με συγκλόνισε.

Ήμουν λέει σπίτι μου. Έβλεπα τηλεόραση,έτρωγα και άραζα κουρασμένος μετά από τη δουλειά. Βγήκα για ψώνια,πλήρωσα τους λογαριασμούς μου, το δάνειό μου και την κάρτα μου. Πήγα στη δουλειά και πάλι.Καλημέρα,καλησπέρα.Χτύπησα την κάρτα μου. Διάλειμμα για φαγητό και πίσω στη δουλειά.Σχόλασα.Φαγητό και λίγη μουσική. Άνοιξα την τηλεόραση.

Ξαφνικά άρχισε να κινείται. Να μου λέει τι θα φάω,πως θα ντυθώ και τι θα ψηφίσω. Τι απαγορεύεται και τι όχι. Με χτυπούσε,με είχε δεμένο και όταν είχε κέφια μου τραγουδούσε το ίδιο τραγούδι συνέχεια. Το έσκασα.

Έτρεχα για μέρες, για μήνες. Στο δάσος βρήκα ένα μικρό σπίτι γραφικό. Άνοιξα την πόρτα και είδα φώτα να πέφτουν πάνω μου. Προβολείς που με τύφλωναν τα μάτια και το μυαλό.

Ένας κύριος με κουστούμι εμφανίστηκε μπροστά μου και βάζοντας ένα μικρόφωνο στο στόμα μου με ρώτησε πώς ένιωσα τις μέρες που ήμουν φυγάς και αν το έχω μετανιώσει. Ξαφνικά η τηλεόραση με είχε καταπιεί. Ήμουν μέσα της. Δεν έβλεπα κανέναν αλλά με έβλεπαν όλοι. Και πάλι δουλειά και πάλι τηλεόραση.

Για χρόνια και χρόνια ακόμα. Μέχρι που Εκείνη αποφάσισε ότι θα πεθάνω.

Μου το είπε. Μου το έδειξε σε ζωντανή σύνδεση.

Μετά έκλεισε για πάντα. Ξύπνησα καταϊδρωμένος και αναστατωμένος. Με είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ. Η τηλεόραση ήταν ακόμα ανοιχτή. Την έκλεισα τρομαγμένος και υποσχέθηκα να μην την ξανανοίξω ξανά. Οι Σειρήνες δεν έπαψαν ποτέ. Προσπαθώ να κρατήσω την υπόσχεσή μου για να μείνω ζωντανός.