Ο κλάψας του κλέψαντος

Καταρχάνς να συμφωνήσω με τη φίλτατη Forget-me-not για το οτι ζω σε άλλο πλανήτη, αλλά να προσθέσω πως αυτό συμβαίνει σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Ο καθένας μας είμαστε και από ένας ξεχωριστός και ανεξερεύνητος κόσμος που περιμένει να τον ανακαλύψουν οι υπόλοιποι άνθρωποι.  Κάτι σαν μικροί θεοί δηλαδή. Αν το προχωρήσω θα πρέπει να αναφερθούμε στην ανάγκη ύπαρξης μιας γενεαλογίας της ηθικής, όπως υποστήριξε και ένας φίλος μας τον προηγούμενο αιώνα, αλλά αυτό θα το αφήσω για μια άλλη ημέρα. Σήμερα θα ήθελα να καταγγείλω μια καθημερινή απόπειρα ληστείας που δεν θα έλεγα ότι με βρίσκει ανυπεράσπιστο αλλά απρόθυμο να την υπομένω.

Όπως θα έχετε διαβάσει στην έγκυρη εφημερίδα ESPRESSO ( όπου κάποια σχέση πρέπει να είχε ο I-PANIC) είμαι βασικός μέτοχος σε αλυσίδα εισαγωγής & εμπορίας λευκού κρέατος από την ανατολική Ευρώπη και από τα βάθη της Μεγάλης Ασίας. Σε αυτό το σημείο να κάνω μια παρένθεση ( ). Ωραία, την έκανα. Επίσης να προσθέσω ότι λόγω της ενασχόλησής μου ως Κρητικός της τέχνης και έχοντας παρακολουθήσει σχεδόν το σύνολο της κινηματογραφικής παραγωγής του Ιαπωνικού, Κινέζικού και Ν.Κορεάτικου σινεμά, έχω βγάλει το εξής συμπέρασμα για την 7η τέχνη της ανατολής. Οι γυναίκες τους έχουν μικρό στήθος και οι άντρες είναι νευρόσπαστα. Ο Ινδικός κινηματογράφος όμως έχει πανέμορφες γυναίκες ( ντυμένες-γυμνές) και πανάσχημους κοκκαλιάρηδες άντρες. Κλείνω εδώ τα της κριτικής.

Λοιπόν, περί της απόπειρας ληστείας πάλι. Οι γονδολιέρηδες του έρωτα ( σικ έκφραση για αυτούς που κάνουν μπουρδελότσαρκες) γνωρίζουν το σέρβις, τις τιμές και την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρω εγώ και το δημόσιο, τα δύο μεγαλύτερα μπουρδέλα της χώρας δηλαδή. Η διαφορά είναι όμως ότι εγώ ΔΕΝ επιχορηγούμαι, ούτε με κοινοτικά πακέτα, ούτε με κρατικά δάνεια για να συντηρηθώ, ούτε μου δίνουν κονδύλια για πριμ παραγωγικότητας ούτε υπάρχει επιπλέον αμοιβή για συμμετοχή σε δεκαπέντε διαφορετικές επιτροπές. Μια άλλη πολύ βασικότερη διαφορά είναι ότι στα δικά μου τα μαγαζιά και επι της ευκαιρίας να πω ότι τώρα για το πάσχα θα κυκλοφορήσω την νέα λαμπάδα - δονητή - μαστίγιο για να περάσετε ένα αξέχαστο Πάσχα και να αυτοσουβλιστείτε, μήπως και νιώσετε και εσείς λίγο σαν κατσικάκι, στα δικά μου τα μαγαζιά λοιπόν πληρώνεις και πηδάς ή πηδιέσαι, τέλος πάντων δίνεις ένα ποσό και τη βρίσκεις όπως γουστάρεις. Στο άλλο μαγαζί, στο δημόσιο πληρώνεις με το ζόρι και σε πηδάνε παράτη θέλησή σου, με άγαρμπο τρόπο, χωρίς στυλ, χωρίς αίσθημα, χωρίς σάλιο, ταπεινωτικά, συνεχόμενα και απο ανθρώπους που ούτε θα τους έφτυνες γιατί θα το θεωρούσες τιμή τους και μόνο που θα ασχολιόσουν μαζί τους. Σε αυτόν τον χώρο του επιδοτούμενου βιασμού μπαίνουν σιγά σιγά και όλες οι εφημερίδες, απροκάλυπτα πλέον. Με κρατικές διαφημίσεις - χαρτζηλίκια για να συντηρηθούν φυλλάδες που δεν πουλάνε καθόλου κυκλοφορούν για να μας γαμάνε τον εγκέφαλο για το πόσο καλό, χρήσιμο και απαραίτητο είναι το ένα ή το άλλο κόμα για το καλό μας, για το καλό μας, ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μας, όπως λέει και ο  Μηλιώκας. Αδέσμευτος τύπος, Αυριανή, Χώρα, Αυγή, Ελέυθερος, Ελεύθερη Ωρα, Άποψη, Ελεύθερος τύπος, Βήμα και άλλες πολλές, δεν θα κάτσω να τις αναφέρω τώρα οπότε να μη παρεξηγηθούν οι υπόλοιποι εκδότες, μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιός παίρνει τις πιο πολλές διαφημίσεις, κρατικές, παρόλο που η κυκλοφορία της εφημερίδας είναι πολύ χαμηλή και έχουν γραφτεί ένα σωρό άρθρα για αυτό το θέμα, όπως επίσης ίσως να περιμένω και καμμιά αγωγή, όχι επειδή δεν συντηρούνται ΟΛΕΣ αυτές με κρατικές διαφημίσεις, αυτό ΔΕΝ είναι ψέμμα, αλλά επειδή και μόνο το ανέφερα. Τέλος πάντων. Στα δικά μας πάλι. Η απόπειρα ληστείας εις βάρος μου είναι ότι αυτά τα χρήματα που προσφέρει το δημόσιο για να διαφημίσει τη ΔΕΗ !!!, το ΥΠΕΧΩΔΕ !!! την αστυνομία ( ναι, παλιότερα έχει μπει διαφήμιση και για το έργο της αστυνομίας !!!) και όλες τις ΔΕΚΟ και για τις οποίες υπάρχει νόμος, τον οποίο νόμο έφτιαξαν για χάρη της ελευθερίας του τύπου και της ισονομίας, αλλά είναι γνωστό ότι οι νόμοι φτιάχνωνται από ανθρώπους, ξέρουμε από ποιους ανθρώπους , για να εξυπηρετούν συγκεκριμένες ανάγκες της κοινωνίας. Υπάρχει η κοινωνία των εργαζόμενων, των φοιτητών, των εμπόρων, των διαπλεκόμενων, των εκδοτών, των εφοπλιστών. Υπάρχουν νόμοι για τον κάθε έναν. Για του καθενός τα συμφέροντα δηλαδή. Πάμε παρακάτω. Αυτά τα χρήματα τα παίρνουν, να λαϊκίσω και λίγο, από όλους εμάς τους υπόλοιπους, ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ. Δηλαδή χρηματοδοτώ εγώ την  κάθε εφημερίδα και φυλλάδα. Μου τα παίρνουν καθημερινά και με το ζόρι. Αυτό εγώ το λέω ληστεία. Δεν ελέγχω που πάνε τα λεφτά μου, το ξέρω όμως, το βλέπω. Δε μου αρέσει αυτό που βλέπω. Μιλάω, γκρινιάζω, φωνάζω, με γράφουν κανονικά. Οπότε αρχίζω και εγώ να τους γράφω. Μην απορούνε λοιπόν για το ύψος της φοροδιαφυγής. Νιώθω ότι με κλέβουν, οπότε θα αρχίσω και εγώ να τους κλέβω. Εφόσον έχουν βαφτίσει αυτοί ΠΡΩΤΟΙ την κλεψιά σε κάτι που θεωρείτε πρέπον για να λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός τότε και εγώ για να επιβιώσω θα λειτουργήσω με τους κανόνες τους. Κράτος, εκκλησία, δημόσιο δεν είναι οι πρώτοι διδάξαντες αλλά αυτοί που το καθιέρωσαν, το συντήρησαν, το γιγάντωσαν το σύστημα της βίαιης είσπραξης και διάθεσης του πλούτου (μου-μας) με αναξιοκρατικά - αντικοινωνικά κριτήρια. Στο κάτω κάτω, ΔΕΝ κλέβω εγώ το κράτος, απλά αποφασίζω το πως θα διαθέσω ΕΓΩ τα προσωπικά μου περιουσιακά στοιχεία ( υλικά & πνευματικά )

ΥΓ Λέω να υπογράψω με ολονών μας τα ονόματα ούτως ώστε σε περίπτωση αγωγούλας να μοιραστούμε την ευθύνη...