Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑΣ

Τελευταία παρατηρείται όλο και πιο συχνά το φαινόμενο της κακοποίησης παιδιών. Ή τουλάχιστον βγαίνουν πιο συχνά τέτοια θέματα στη δημοσιότητα. Τώρα αν πω ότι είναι καλό που βγαίνουν στη δημοσιότητα κινδυνεύω να πέσω στην εξής παγίδα:
"Είναι καλό που μαθαίνουμε για κακοποίηση παιδιών;" Και βέβαια όχι. Θα ήταν καλύτερα αν δεν μαθαίναμε; Και πάλι όχι; Τι γίνεται λοιπόν;Σίγουρα θα ήταν καλύτερα ούτε να μαθαίναμε αλλά και ούτε να γίνονται.
Διαβάζοντας παλαιότερο άρθρο τς Ελευθεροτυπίας μαθαίνουμε τα εξής:


"Οικογενειάρχης ή... συνταξιούχος γιος που μένει με τη μαμά και τον μπαμπά στα 40 του, υψηλό μορφωτικό επίπεδο, αξιόλογο εύρος κοινωνικών συναναστροφών, υπολογίσιμες επαγγελματικές θέσεις, από 30 έως 45 ετών με σπάνιες εξαιρέσεις, ιδιαίτερη έφεση στη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή, άριστος γνώστης τουλάχιστον μιας ξένης γλώσσας. Αυτά είναι μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που έχουν συλληφθεί από τις αρχές για διακίνηση παιδικού πορνογραφικού υλικού μέσω Διαδικτύου οι οποίοι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: σε αυτούς που διακινούν το αισχρό αυτό υλικό (φωτογραφίες και βίντεο) κερδίζοντας χρήματα μέσω πιστωτικών καρτών και σε αυτούς που είναι πραγματικά παιδόφιλοι. Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ασφάλειας Αττικής έχει εξιχνιάσει 20 τέτοιες υποθέσεις από την 1η Ιανουαρίου 2004 μέχρι τις 4 Απριλίου 2005, έχει συλλάβει 42 άτομα και έχουν απαγγελθεί κατηγορίες εναντίον 45. Οι κατηγορίες είναι «πορνογραφία ανηλίκων» και «περί ασέμνων
δημοσιευμάτων».


Ανάμεσα σε αυτούς τους συνηθισμένους ανθρώπους, έρμαια ενός ανατριχιαστικού πάθους και διαστροφής που ικανοποιείται ακόμα και με φωτογραφίες βιασμένων παιδιών ηλικία πέντε ή έξι ετών, βρίσκονται: δύο υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων, τρεις καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, ένας δάσκαλος, ένας διδακτορικός φοιτητής, ένας δημόσιος υπάλληλος, τρεις επιχειρηματίες, ένας πανεπιστημιακός καθηγητής Μαθηματικών, ένας μαθητής της τρίτης Γυμνασίου και άλλοι. Ο τελευταίος, μόλις σε ηλικία 15 ετών, είναι ο μικρότερος Έλληνας που έχει εντοπιστεί από τις αρχές για διακίνηση παιδικού πορνογραφικού υλικού μέσω Διαδικτύου. Στην Αστυνομία είπε ότι το έκανε απλώς για να εντυπωσιάσει τους φίλους του.



Πώς λοιπόν να αντιμετωπιστεί αυτό το άρρωστο φαινόμενο;Η σαπίλα εξαπλώνεται παντού με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Αυστηρές ποινές; Πιο αυστηρές ποινές; Καλύτερη παιδεία; Και τι ακριβώς εννοούμε με τον όρο καλύτερη παιδεία; Και ως προς ποιόν;Καλύτερη για τον παιδεραστή; Μήπως για τα παιδιά; Νομίζω πως το 2ο θα ήταν προτιμότερο. Θα μου πείτε και τι ακριβώς θα πεις σε ένα μικρό παιδί που δεν έχει το επίπεδο να καταλάβει; Αλήθεια δεν ξέρω αδέρφια. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι αν δεν γίνει κάτι, όσο αυξάνονται τα περιστατικά θα αυξάνεται και η "βαρβαρότητα" με την οποία θα αντιμετωπίζονται. Πιστεύω σε μια ισχυρή δικαιοσύνη. Ανεξάρτητη. Ελπίζω αν θέλετε. Όμως το κοινό περί δικαίου αίσθημα δεν ανέχεται τέτοιες πράξεις. Θα έρθει η μέρα που θα τους εκτελούνε οι ίδιοι οι συγγενείς στο σύνταγμα ή θα τους κρεμάνε στην Αριστοτέλους. Και κανείς δεν θα λυπάται. Γιατί άλλωστε; Έχουν άραγε αυτοί οι "άνθρωποι" το γνώθι σ' αυτόν; Αν ναι μια λύση θα ήταν ο ψυχολόγος,τα ψυχοφάρμακα. ο εθελοντικός ζουρλομανδύας, ο ευνουχισμός. Αλλά κάτι μου λέει πως δεν το έχουν. Και όλα αυτά, μη γελιέστε, είναι απόρροια ενός ξεπεσμένου συστήματος που οι συνέπειές του φαίνονται στους πολίτες που παράγει. Όσο αυξάνονται οι άρρωστοι και οι ανώμαλοι τόσο ξέρουμε ότι το σύστημα "μπάζει". Αν λοιπόν ο πολιτισμός μιας κοινωνίας φαίνεται στον τρόπο που αυτή φέρεται σε όσους χρειάζονται βοήθεια(ανάπηρους, διανοητικά καθυστερημένους κτλ) τότε θα μπορούσαμε να πούμε,ίσως με κάποια υπερβολή, ότι οι παιδεραστές είναι ένας δείκτης αρνητικού πολιτισμού. Και δυστυχώς το ισοζύγιο γέρνει προς τα αριστερά...