ΟΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!

Τους λατρεύω τους πλανόδιους μουσικούς. Η μελωδία τους πλανιέται στο χώρο και σε βγάζει από τη μιζέρια και τη ρουτίνα σου. Στο ένα τετράγωνο ένας παππούς γλυκύτατος να παίζει βιολί. Στο παρακάτω ένα ζευγάρι να παίζει κιθάρα και σαντούρι. Στο τελευταίο οι καλύτεροι,μια ολόκληρη κομπανία από γύφτους να τραγουδούν με κιθάρα και ντέφι. Αυτό είναι η ζωή,σκέφτομαι. Κατεβαίνω από το ποδήλατο για να καθυστερήσω,δεν θέλω να χάσω εκατοστό αυτού του καμβά χρωμάτων στον οποίο έτσι ξαφνικά βρέθηκα μέσα. Τι υπέροχο δώρο η μουσική;Τι υπέροχοι άνθρωποι οι μουσικοί;Με κάνουν να αισθάνομαι υπέροχα,με μεταφέρουν σε άλλη εποχή,σε άλλα συναισθήματα,σε άλλο χώρο,σε άλλο χρόνο. Οι νότες ηχούν σαν όαση μέσα στην έρημο των φρένων και του μουρμουρητού.

Όαση!Ποτέ δεν είχα προσέξει την υπέροχη νέα παραλία. Θυμίζει κάτι από Ευρώπη. Συντριβάνια,λίμνες,ποδηλατοδρόμος,γήπεδα και όλα αυτά δίπλα ακριβώς στη θάλασσα. Επιτέλους κάτι που πραγματικά αξίζει και είναι διαφορετικό από τη κλασσική παραλία της Θεσσαλονίκης με τα σπασμένα πλακάκια και το βουητό από τα μαγαζιά.

Υ.Γ:Δεν ξέρω άμα όλα είναι τόσο όμορφα,όλα όσα είδα σήμερα ή απλά το ποδήλατο που καβάλησα μετά από πολύ πολύ καιρό μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια. Αυτά που τόσο αγαπώ και λησμονώ. Τότε που ήμουν πάντα πάνω σε ένα ποδήλατο για να κατακτήσω το κόσμο αλλά και πολλές φορές κάτω από αυτό...!