Όνειρα με αλυσίδες στα πόδια...

Μονοτονία…

Μονότονος έγινα και εγώ,
μέσα σε μια ζωή εκμετάλλευσης.
Λέξεις εγωισμού
και όνειρα με αλυσίδες στα πόδια...
Παραδίδω το μυαλό μου στα βρώμικά τους χέρια,
και κατευθύνω στίχους στο πυθμένα
του βούρκου που χτίσανε για τη γενιά μου.
Άδικες σκέψεις, άδικος χρόνος,
βελόνες με ηρωίνη στα άκρα της ψυχής μου.
Λυπάμαι τις στιγμές που έθαψα δίχως λόγο
από την άμοιρη ζωή μου…
Κατάδικος στο βασίλειο της μονοτονίας…
Χτύπησέ με για να ξυπνήσω από το λήθαργο
μιας ύπνωσης συμφερόντων…
...
Χτύπησέ με.
Ευχαριστώ και καλημέρα…