ΔΩΡΑ ΚΡΟΤΟΥ - ΛΑΜΨΗΣ

Το φως της δημοσιότητας σε χτυπά στο κεφάλι... Μεταλλικός ήχος. Υπόκωφος. Κλείνεις τα μάτια σου. Αντίδραση αυτόματη, αυτοπροστασίας, αύτανδρος στον βυθό των "Μέσων της λάμψης". Σου μιλούν δίπλα στα αυτιά σου. Ψιθυρίζουν μέσα τους. Και σου ζητούν να κρατήσεις σφιχτά στις χούφτες σου αυτό που σου χαρίζουν για να σε βαφτίσουν μέλος της φατρίας τους. Τα μάτια σου παραμένουν κλειστά... Δύστυχε.
Οι λέξεις σαγηνεύουν. Σε αποκοιμίζουν, σε μεθούν, σε λιγώνουν...
Ανοίγεις τα δάχτυλά σου. Τρέμουν. Πορεία προς το άγνωστο. Τα φώτα της δημοσιότητας συνήθως δεν φωτίζουν.
Τυφλώνουν.
Το κρατάς σφιχτά. Σου ανήκει. Ανοίγεις το στόμα σου, δείχνεις τα αποτελέσματα της λεύκανσης σε όσους σε κοιτάζουν και γελούν με το νέο σου απόκτημα. Συνεχίζεις να γελάς. Το στόμα σου κλείνει μαζί με τους προβολείς. Φωνάζεις μα η μελωδική σου φωνή, μοιάζει άρρωστη κραυγή γιατί το μυαλό σου έπαψε να την αγκαλιάζει. Την αγκαλιάζει διαφορετικά. Η λάμψη χάνεται. Οι κόρες διαστέλλονται. Οι σκιές υποχωρούν. Το κόκκινο χρώμα σου ανήκει. Στάμπες που ξεθωριάζουν. Και εσύ κρατάς το δώρο σου. Στα χέρια σου. Τρόπαιο.
Ο χώρος φωτίζεται. Διακρίνεις σιλουέτες. Οι προβολείς στράφηκαν αλλού. Επιτίθενται αλλού. Ήρθε η ώρα να δράσεις...
Βρες λοιπόν μια γωνιά για να αφήσεις το καλάμι σου.

MR.KAYA