Ο ΚΩΣΤΗΣ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗΣ ΣΤΟ Υ
Κωστής Ζαφειράκης
Τι αναμνήσεις σου φέρνει στο νου μια αναδρομή στο παρελθόν;
Είχα τη συμπεριφορά «καλού παιδιού», που διάβαζε πολύ και ήταν πολύ κλειστός χαρακτήρας. Ήμουν εσωστρεφής σε βαθμό κακουργήματος, χωρίς αντιδράσεις και εκρήξεις, πράγματα που χαρακτηρίζουν τα εφηβικά χρόνια. Υπήρξε μία «χρονοκαθυστέρηση» στο πως εκδηλώθηκε η προσωπικότητα μου, στο πως εκδηλώθηκε ο Κωστής προς τα έξω. Το τέλος των εξετάσεων με βρήκε στο τμήμα της Νομικής. Ονειρευόμουν να εισαχθώ στη Φιλολογία ή στο Ιστορικό - Αρχαιολογικό. Παρότι είχα συγκεντρώσει τον ανάλογο βαθμό, προτίμησα επηρεασμένος και από συμβουλές επαγγελματικής αποκατάστασης, τη σχολή της Νομικής.
Από τη Νομική κατέληξες στη Δημοσιογραφία. Τι μεσολάβησε;
Στη Νομική αυτοπαγιδεύτηκα. Μετά το τέλος του πρώτου εξαμήνου, κατάλαβα πως το πράγμα δεν «τράβαγε» και άρχισα να το παρατάω. Τότε ξύπνησε ο έφηβος μέσα μου και άρχισα να κάνω ότι μου είχε λείψει τα προηγούμενα χρόνια. Αποφάσισα έτσι να κάνω κάτι διαφορετικό και γράφτηκα σε μία σχολή δημοσιογραφίας στην Αθήνα. Η επιστροφή μου στη Θεσσαλονίκη συνδυάστηκε με το ραδιόφωνο και συγκεκριμένα με τους «88,5», όπου και ανέλαβα τα δελτία ειδήσεων. Αυτό το οφείλω σε έναν σημαντικό φίλο, έναν υπέροχο άνθρωπο με ξεχωριστό μυαλό, τον Τάσο Λιώλη, που δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Στον «88,5» γινόταν μια πολύ ωραία προσπάθεια, με πολύ κέφι. Ένα πάρτι με τεράστια απήχηση στο κοινό, που αγάπησε την προσπάθεια από την πρώτη στιγμή.
Από τον θρυλικό «88,5» στο «Cinema o Παράδεισος» (Λάμψη 89,4). Τι έχει αλλάξει στη διαδρομή αυτή;
Δεν έχουν αλλάξει σημαντικά πράγματα, πέρα από το γεγονός ότι έχουν προκύψει πολλοί νέοι σταθμοί. Δεν είναι πολλά τα καλά ραδιόφωνα στη Θεσσαλονίκη. Αυτό που μου λείπει προσωπικά είναι ένα φρέσκο, εναλλακτικό ειδησεογραφικό ραδιόφωνο, που να βάζει ερωτήματα, να είναι μέσα στον παλμό και να αφουγκράζεται την πόλη. Θα ήθελα να ακούσω ένα τέτοιο ραδιόφωνο που να περιέχει τα στοιχεία εκείνα που έκαναν ξεχωριστό τον «88,5». Αυτό απουσιάζει δυστυχώς από το ραδιοφωνικό τοπίο της πόλης μας.
Ακολούθησε ο στρατός και μια στροφή προς νέα πράγματα…
Μετά τη θητεία μου ξεκίνησαν κάποια όμορφά πράγματα, όπως η συμμετοχή μου στο ένθετο περιοδικό «Θερμόμετρο» της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη». Με την κάμερα δεν είχα ιδιαίτερες σχέσεις. Η πρώτη μου επαφή μαζί της εντοπίζεται σε εφηβικές διακοπές με φίλους, όπου «γυρίζαμε» διάφορα σκετς. Μου δόθηκε όμως η ευκαιρία μετά από μια πρόταση να κάνω ρεπορτάζ με ένα ιδιαίτερο στιλ στην εκπομπή «View Master». Αποφάσισα τότε πως, ως δημοσιογράφος, δεν θα έχω μια αποστασιοποιημένη θέση προς τα θέματα που προσεγγίζω, αλλά θα συμμετέχω ενεργά. Εκεί κάπου μπήκε και το ταξιδιωτικό μικρόβιο, που έγινε ακόμα πιο έντονο στην εκπομπή «Exodus». Έζησα εξαιρετικά πράγματα, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχα μπει στη διαδικασία ούτε να τα σκεφτώ.
Είσαι ένα πρόσωπο με αξιόλογη παρουσία την τηλεόραση της Θεσσαλονίκης. Δεν σε έχουν αγγίξει οι «σειρήνες» της Αθήνας;
Κάθε χρόνο σχεδόν. Είναι μία κατάσταση που επαναλαμβάνεται πολύ συχνά και το περνάμε όλοι στη Θεσσαλονίκη, ανεξαρτήτως επαγγελματικής ιδιότητας. Η ανησυχία αυτή είναι διαρκής, όσο αφορά την επέκταση των οριζόντων του καθενός. Αν με ρωτούσες πριν από τρία χρόνια, θα σου έλεγα ότι θέλω να κάνω πολλά πράγματα στην Αθήνα. Υπάρχει όμως ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης και αυτοπροστασίας. Η τηλεόραση απαιτεί σκέψη για το κάθε σου βήμα. Έχω συζητήσει πράγματα και στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα κι έχω απαντήσει αρνητικά, ακούγοντας αυτό το ένστικτο. Θέλω όταν βγαίνω από μία εκπομπή, να μπορώ πλήρως να υποστηρίζω τα θέματά μου, τον εαυτό μου και το «βιότοπο» που φτιάχνω. Κάνω πράγματα που πραγματικά αγαπώ γιατί αλλιώς αισθάνομαι αμήχανα. Έτσι προέκυψε και το «Οξυγόνο».
Τι αλλαγές έχει φέρει στη ζωή σου το «Οξυγόνο»;
Η δουλειά όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, καλύπτει τις προσωπικές μου ανησυχίες και τα ερωτήματα που θέτω, περιλαμβάνοντας παράλληλα κουβέντα με φίλους. Είναι μεγάλη τύχη να κάνεις αυτό που πραγματικά αγαπάς. Να μην το θεωρείς δουλειά, αλλά ένα ωραίο πάρτι. Δεν θα έλεγα πως δουλεύω οκτώ ώρες την ημέρα και μετά ξεκουράζομαι. Η δουλειά επεκτείνεται 24 ώρες το 24ωρο. Μου συμβαίνει συχνά να ονειρεύομαι πράγματα που θέλω να κάνω και να ξυπνάω μέσα στον ύπνο μου για να τα καταγράψω.
Τι αποτελεί «οξυγόνο» για σένα;
Οξυγόνο για μένα είναι οι καινούριοι άνθρωποι που ανακαλύπτουμε, οι «αναπνοές» τους, οι ιδέες τους , το κέφι και οι περιπέτειές τους. Μέσα από τους ανθρώπους που έχω συναντήσει στο «Οξυγόνο» έχω δει πολλές πτυχές αυτού του πράγματος, που ονομάζεται ζωή.
Αν κάποιος παρουσίαζε την ζωή σου σε μια εκπομπή, ποιον τίτλο θα τον προέτρεπες να βάλει;
Υπάρχουν πολλοί τίτλοι. Από τον… «Εφιάλτη στο δρόμο με τις Λεύκες» μέχρι το… «Μια απίθανη πτήση».
Τι παρακολουθείς στην ελληνική τηλεόραση;
Μου αρέσει να παρακολουθώ για συναισθηματικούς και όχι μόνο λόγους, τις εκπομπές των φίλων μου, όπως του Κώστα Αρβανίτη, του Σταύρου Θεοδωράκη, του Σωτήρη Δανέζη, του Γιώργου Αυγερόπουλου...
Υπάρχει κάτι που αποφεύγεις να παρακολουθήσεις;
Δεν αποφεύγω κάτι, γιατί ουσιαστικά, δεν είμαι το παραδοσιακό μοντέλο του τηλεθεατή. Μπορεί να είμαι ενήμερος και να έχω άποψη για το τι συμβαίνει στην ελληνική τηλεόραση αλλά δεν έχω αυτή τη καθημερινή σχέση μαζί της. Όταν είμαι στον καναπέ για να δω τηλεόραση κάνω ζάπινγκ για δέκα λεπτά και μετά καταλήγω στην αγαπημένη συνήθεια των DVD. Γενικότερα, λείπει από την ελληνική τηλεόραση το ρίσκο του να εμπιστευτείς νέους ανθρώπους και νέες ιδέες.
Τι συναισθήματα κρύβονται στον ταξιδιωτικό σου σάκο πριν από μια εξόρμηση;
Σατανική περιέργεια, άγνοια κινδύνου ,γιατί διαφορετικά δεν θα είχα κάνει τίποτα από όσα extreme έχω ζήσει, κέφι και επιθυμία να επικοινωνήσω με νέους ανθρώπους και να αποκομίσω σημαντικές πληροφορίες και την πιο «κεφάτη» τους ματιά.
Τηλεόραση, ραδιόφωνο, ενεργή συμμετοχή σε πολλά περιοδικά έντυπα. Χρόνος για τον Κωστή υπάρχει;
Είμαι «παγιδευμένος» σε ένα σατανικό σχέδιο, όπου δουλειά, εργασία και ελεύθερος χρόνος μπερδεύονται γλυκά. Ακούγεται ρομαντικό και λίγο κινηματογραφικό, αλλά κρύβει εντάσεις και δυσκολίες. Θεωρώ πολυτέλεια και τύχη να εντάσσω στο πρόγραμμά μου πράγματα που μου ταιριάζουν. Τον ελεύθερο μου χρόνο βλέπω συνήθως DVD ή περνάω ατέλειωτες ώρες «σαχλαμάρας» με τους φίλους μου. Αυτό είναι άλλωστε και το προσωπικό μου «κριτήριο» φιλίας.
Τι περιλαμβάνουν τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν σχεδιάζω τίποτα. Δεν έχω πλάνο για το τι θα κάνω αύριο. Η λέξη μέλλον και οργάνωση δεν υπάρχει στο προσωπικό μου λεξιλόγιο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχω φιλοδοξίες. Η φιλοδοξία πάντα υπάρχει και σιγοβράζει. Θέλω μόνο να μου συμβούν και άλλα όμορφα πράγματα. Θέλω το «Οξυγόνο» να γίνει η «ταυτότητα» μου σε αυτό το περιβάλλον, που ονομάζεται τηλεόραση.
Κείμενο: Ευθύμιος Σαββάκης
Είχα τη συμπεριφορά «καλού παιδιού», που διάβαζε πολύ και ήταν πολύ κλειστός χαρακτήρας. Ήμουν εσωστρεφής σε βαθμό κακουργήματος, χωρίς αντιδράσεις και εκρήξεις, πράγματα που χαρακτηρίζουν τα εφηβικά χρόνια. Υπήρξε μία «χρονοκαθυστέρηση» στο πως εκδηλώθηκε η προσωπικότητα μου, στο πως εκδηλώθηκε ο Κωστής προς τα έξω. Το τέλος των εξετάσεων με βρήκε στο τμήμα της Νομικής. Ονειρευόμουν να εισαχθώ στη Φιλολογία ή στο Ιστορικό - Αρχαιολογικό. Παρότι είχα συγκεντρώσει τον ανάλογο βαθμό, προτίμησα επηρεασμένος και από συμβουλές επαγγελματικής αποκατάστασης, τη σχολή της Νομικής.
Από τη Νομική κατέληξες στη Δημοσιογραφία. Τι μεσολάβησε;
Στη Νομική αυτοπαγιδεύτηκα. Μετά το τέλος του πρώτου εξαμήνου, κατάλαβα πως το πράγμα δεν «τράβαγε» και άρχισα να το παρατάω. Τότε ξύπνησε ο έφηβος μέσα μου και άρχισα να κάνω ότι μου είχε λείψει τα προηγούμενα χρόνια. Αποφάσισα έτσι να κάνω κάτι διαφορετικό και γράφτηκα σε μία σχολή δημοσιογραφίας στην Αθήνα. Η επιστροφή μου στη Θεσσαλονίκη συνδυάστηκε με το ραδιόφωνο και συγκεκριμένα με τους «88,5», όπου και ανέλαβα τα δελτία ειδήσεων. Αυτό το οφείλω σε έναν σημαντικό φίλο, έναν υπέροχο άνθρωπο με ξεχωριστό μυαλό, τον Τάσο Λιώλη, που δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Στον «88,5» γινόταν μια πολύ ωραία προσπάθεια, με πολύ κέφι. Ένα πάρτι με τεράστια απήχηση στο κοινό, που αγάπησε την προσπάθεια από την πρώτη στιγμή.
Από τον θρυλικό «88,5» στο «Cinema o Παράδεισος» (Λάμψη 89,4). Τι έχει αλλάξει στη διαδρομή αυτή;
Δεν έχουν αλλάξει σημαντικά πράγματα, πέρα από το γεγονός ότι έχουν προκύψει πολλοί νέοι σταθμοί. Δεν είναι πολλά τα καλά ραδιόφωνα στη Θεσσαλονίκη. Αυτό που μου λείπει προσωπικά είναι ένα φρέσκο, εναλλακτικό ειδησεογραφικό ραδιόφωνο, που να βάζει ερωτήματα, να είναι μέσα στον παλμό και να αφουγκράζεται την πόλη. Θα ήθελα να ακούσω ένα τέτοιο ραδιόφωνο που να περιέχει τα στοιχεία εκείνα που έκαναν ξεχωριστό τον «88,5». Αυτό απουσιάζει δυστυχώς από το ραδιοφωνικό τοπίο της πόλης μας.
Ακολούθησε ο στρατός και μια στροφή προς νέα πράγματα…
Μετά τη θητεία μου ξεκίνησαν κάποια όμορφά πράγματα, όπως η συμμετοχή μου στο ένθετο περιοδικό «Θερμόμετρο» της εφημερίδας «Θεσσαλονίκη». Με την κάμερα δεν είχα ιδιαίτερες σχέσεις. Η πρώτη μου επαφή μαζί της εντοπίζεται σε εφηβικές διακοπές με φίλους, όπου «γυρίζαμε» διάφορα σκετς. Μου δόθηκε όμως η ευκαιρία μετά από μια πρόταση να κάνω ρεπορτάζ με ένα ιδιαίτερο στιλ στην εκπομπή «View Master». Αποφάσισα τότε πως, ως δημοσιογράφος, δεν θα έχω μια αποστασιοποιημένη θέση προς τα θέματα που προσεγγίζω, αλλά θα συμμετέχω ενεργά. Εκεί κάπου μπήκε και το ταξιδιωτικό μικρόβιο, που έγινε ακόμα πιο έντονο στην εκπομπή «Exodus». Έζησα εξαιρετικά πράγματα, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχα μπει στη διαδικασία ούτε να τα σκεφτώ.
Είσαι ένα πρόσωπο με αξιόλογη παρουσία την τηλεόραση της Θεσσαλονίκης. Δεν σε έχουν αγγίξει οι «σειρήνες» της Αθήνας;
Κάθε χρόνο σχεδόν. Είναι μία κατάσταση που επαναλαμβάνεται πολύ συχνά και το περνάμε όλοι στη Θεσσαλονίκη, ανεξαρτήτως επαγγελματικής ιδιότητας. Η ανησυχία αυτή είναι διαρκής, όσο αφορά την επέκταση των οριζόντων του καθενός. Αν με ρωτούσες πριν από τρία χρόνια, θα σου έλεγα ότι θέλω να κάνω πολλά πράγματα στην Αθήνα. Υπάρχει όμως ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης και αυτοπροστασίας. Η τηλεόραση απαιτεί σκέψη για το κάθε σου βήμα. Έχω συζητήσει πράγματα και στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα κι έχω απαντήσει αρνητικά, ακούγοντας αυτό το ένστικτο. Θέλω όταν βγαίνω από μία εκπομπή, να μπορώ πλήρως να υποστηρίζω τα θέματά μου, τον εαυτό μου και το «βιότοπο» που φτιάχνω. Κάνω πράγματα που πραγματικά αγαπώ γιατί αλλιώς αισθάνομαι αμήχανα. Έτσι προέκυψε και το «Οξυγόνο».
Τι αλλαγές έχει φέρει στη ζωή σου το «Οξυγόνο»;
Η δουλειά όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, καλύπτει τις προσωπικές μου ανησυχίες και τα ερωτήματα που θέτω, περιλαμβάνοντας παράλληλα κουβέντα με φίλους. Είναι μεγάλη τύχη να κάνεις αυτό που πραγματικά αγαπάς. Να μην το θεωρείς δουλειά, αλλά ένα ωραίο πάρτι. Δεν θα έλεγα πως δουλεύω οκτώ ώρες την ημέρα και μετά ξεκουράζομαι. Η δουλειά επεκτείνεται 24 ώρες το 24ωρο. Μου συμβαίνει συχνά να ονειρεύομαι πράγματα που θέλω να κάνω και να ξυπνάω μέσα στον ύπνο μου για να τα καταγράψω.
Τι αποτελεί «οξυγόνο» για σένα;
Οξυγόνο για μένα είναι οι καινούριοι άνθρωποι που ανακαλύπτουμε, οι «αναπνοές» τους, οι ιδέες τους , το κέφι και οι περιπέτειές τους. Μέσα από τους ανθρώπους που έχω συναντήσει στο «Οξυγόνο» έχω δει πολλές πτυχές αυτού του πράγματος, που ονομάζεται ζωή.
Αν κάποιος παρουσίαζε την ζωή σου σε μια εκπομπή, ποιον τίτλο θα τον προέτρεπες να βάλει;
Υπάρχουν πολλοί τίτλοι. Από τον… «Εφιάλτη στο δρόμο με τις Λεύκες» μέχρι το… «Μια απίθανη πτήση».
Τι παρακολουθείς στην ελληνική τηλεόραση;
Μου αρέσει να παρακολουθώ για συναισθηματικούς και όχι μόνο λόγους, τις εκπομπές των φίλων μου, όπως του Κώστα Αρβανίτη, του Σταύρου Θεοδωράκη, του Σωτήρη Δανέζη, του Γιώργου Αυγερόπουλου...
Υπάρχει κάτι που αποφεύγεις να παρακολουθήσεις;
Δεν αποφεύγω κάτι, γιατί ουσιαστικά, δεν είμαι το παραδοσιακό μοντέλο του τηλεθεατή. Μπορεί να είμαι ενήμερος και να έχω άποψη για το τι συμβαίνει στην ελληνική τηλεόραση αλλά δεν έχω αυτή τη καθημερινή σχέση μαζί της. Όταν είμαι στον καναπέ για να δω τηλεόραση κάνω ζάπινγκ για δέκα λεπτά και μετά καταλήγω στην αγαπημένη συνήθεια των DVD. Γενικότερα, λείπει από την ελληνική τηλεόραση το ρίσκο του να εμπιστευτείς νέους ανθρώπους και νέες ιδέες.
Τι συναισθήματα κρύβονται στον ταξιδιωτικό σου σάκο πριν από μια εξόρμηση;
Σατανική περιέργεια, άγνοια κινδύνου ,γιατί διαφορετικά δεν θα είχα κάνει τίποτα από όσα extreme έχω ζήσει, κέφι και επιθυμία να επικοινωνήσω με νέους ανθρώπους και να αποκομίσω σημαντικές πληροφορίες και την πιο «κεφάτη» τους ματιά.
Τηλεόραση, ραδιόφωνο, ενεργή συμμετοχή σε πολλά περιοδικά έντυπα. Χρόνος για τον Κωστή υπάρχει;
Είμαι «παγιδευμένος» σε ένα σατανικό σχέδιο, όπου δουλειά, εργασία και ελεύθερος χρόνος μπερδεύονται γλυκά. Ακούγεται ρομαντικό και λίγο κινηματογραφικό, αλλά κρύβει εντάσεις και δυσκολίες. Θεωρώ πολυτέλεια και τύχη να εντάσσω στο πρόγραμμά μου πράγματα που μου ταιριάζουν. Τον ελεύθερο μου χρόνο βλέπω συνήθως DVD ή περνάω ατέλειωτες ώρες «σαχλαμάρας» με τους φίλους μου. Αυτό είναι άλλωστε και το προσωπικό μου «κριτήριο» φιλίας.
Τι περιλαμβάνουν τα μελλοντικά σας σχέδια;
Δεν σχεδιάζω τίποτα. Δεν έχω πλάνο για το τι θα κάνω αύριο. Η λέξη μέλλον και οργάνωση δεν υπάρχει στο προσωπικό μου λεξιλόγιο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχω φιλοδοξίες. Η φιλοδοξία πάντα υπάρχει και σιγοβράζει. Θέλω μόνο να μου συμβούν και άλλα όμορφα πράγματα. Θέλω το «Οξυγόνο» να γίνει η «ταυτότητα» μου σε αυτό το περιβάλλον, που ονομάζεται τηλεόραση.
Κείμενο: Ευθύμιος Σαββάκης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου