ΕΙΠΑΜΕ ΘΕΛΕΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ...

Τη στιγμή που άκουσα το τραγικό γεγονός στις ειδήσεις, έχασα το έδαφος κάτω από τα πόδια μου!

Είπα, είναι λεπτό το θέμα ας μη προ τρέξω να γράψω τίποτα! Είπα, να μη κατεβάσω καντήλια...ένα παιδί χάθηκε άδικα. Ένοιωσα οργή για τους μπάτσους που όποτε είναι να πιάσουν ένα κακοποιό, αργούν δειλιάζουν...δεν έχουν στοιχεία εις βάρος του, όμως όποτε είναι να τρομοκρατήσουν και να επιδείξουν τη δύναμή τους....το κάνουν αβίαστα!

Αμέσως μετά την είδηση όλοι, λίγο πολύ όλοι, καταλάβαμε το τι θα επακολουθήσει! Ήταν η πιο λογική εξέλιξη των πραγμάτων! ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΟΥΜΕ! Ναι..... και εγώ έχω οργή μέσα μου, αλλά δεν βγήκα να σπάσω το μαγαζί του γείτονα! Αύριο ο ίδιος θα πρέπει να φιλήσει κατουρημένες ποδιές, για να βρει τα χρήματα και να το ξαναφτιάξει. Και μάλιστα θα τα ζητήσει από την ίδια την κυβέρνηση! Τι φταίει άλλωστε και αυτός; Και αυτός εξοργίστηκε με το θάνατο του 15χρονου... και αυτός έκλαψε!

Έπρεπε αυτή η ένταση κάπου να εξωτερικευτεί! Ναι αλλά δεν "πονέσαμε" αυτούς που έπρεπε να πονέσουμε, δε τους τιμωρήσαμε! Δε τους αγγίξαμε εκεί που πονάνε! Στο χρήμα και στους ψήφους! Αυτά πρέπει να τους πάρουμε!

Απορώ γιατί δεν έχει πέσει η κυβέρνηση! Πόσο ακόμα θα κρατήσει; Πόσο ακόμα θα κρύβεται πίσω από το δαχτυλάκι της! Γιατί δε βγαίνει κάποιος να μιλήσει, να πάρει θέση, να δούμε ότι υπάρχει και στα δύσκολα! Όταν είναι να πουλήσουμε κανα λιμανάκι, τον ΟΤΕ, την Ολυμπιακή,....κάνουν πάρτι, παρέλαση στις οθόνες!!! Όταν είναι να αναλάβουν ευθύνες, κάνουν τους Κινέζους!

Ας το πάρουμε χαμπάρι και λυπάμαι που το λέω, το κράτος νοσεί! Έχει σαπίσει από μέσα προς τα έξω! Ή θα το κόψουμε να το πετάξουμε ή θα το θεραπεύσουμε!

Ποιος θα πεί σε αυτή τη μάνα...να θάψει το παιδί της. Ποιος δε θα λυγίσει από το κλάμα της μάνας.


"Όταν ο άνεμος φύσηξε για τελευταία φορά
η στιγμή σταμάτησε και έγινε Αιώνας,
μόνο η σιωπή του, φώναζε στο μισοσκόταδο.

Τα μάτια άνοιξαν για λίγο, να δουν τη τρέλα,
παντού μια απέραντη θάλασσα από ψέμα.

Μια παρτίδα σκάκι χωρίς νικητή
και εικόνες να παρελαύνουν μες το μυαλό.
Τα μάτια έκλεισαν...
η στιγμή σταμάτησε...
και έγινε Αιώνας."

TABYBLUE