Επέλεξα να μην γράψω χθες.Θα το παραδεχτώ.Δεν θρηνούσα για το παιδάκι.Ούτε για την δημοκρατία.Δεν το ήξερα το παλικάρι ούτε είμαι τόσο πολιτισμένος.Μάλλον είναι ψέμα κάποιος να λέει ότι θρηνούσε,η μητέρα του τότε τι έκανε;Ή νιώθει το ίδιο με την γυναίκα και απλά εγω δεν μπορώ να το καταλάβω;Ναι,ένιωθα λύπη.Μεγάλη λύπη,ίσως.Γιατί χάθηκε η ζωή ένός παιδιού 15-16 ετών (έχω μπερδευτεί) και γιατί κάποιοι ήταν χαμένα κορμιά και είχαν όπλα,τρομακτικός συνδυασμός.Έχουν ακουστεί τα πάντα απο τους γνωστούς παπαρολόγους που σε τέτοιες περιπτώσεις "γιορτάζουν'' και αρχίζουν να εκτοξεύουν τις κοτσάνες τους και όποιον πάρει.Δεν θα μπω σε αυτή τη διαδικασία.Αυτή τη στιγμή ευτυχώς ακούω έξω από το παράθυρο μου παιδικές φωνές.Ευτυχώς!Η συντέλεια του κόσμου δεν ήρθε ακόμα.Η κατάσταση θέλει ψυχραιμία αν και πλέον μάλλον εκτονώθηκε.Κλασσικό άλλωστε.Το homo ellinous ξεχνάει εύκολα.Ίσως να μην έχει την πολυτέλεια της θύμησης γιατί απλά έχει να σκεφτεί αυτά που του συμβαίνουν καθημερινά και τον αφορούν άμεσα.Έτσι έχει μάθει.Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει,η διάρκεια στο στιγμιαίο ξέσπασμα,η διάρκεια στη στιγμιαία σκέψη.Προφανώς δεν εννοώ τη διάρκεια στα επεισόδια αλλά στη κριτική και λειτουργία του εγκεφάλου.
Καλό ταξίδι στον μικρό Αλέξανδρο.
Καλώς ήρθε η σκέψη στους υπολοίπους.Ελπίζω!
Tom Sawyer
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου