Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ

Να αποδεχτούμε και να αγκαλιάσουμε όλοι μας τον κρυμμένο φασίστα που έχουμε μέσα μας. Μας βοηθάει να αντέχουμε στις επιθέσεις των άλλων. Μας κάνει να νιώθουμε πιο δυνατοί και πιο σίγουροι για τις πλάνες που ονομάζουμε αλήθειες και κάνουν πιο στερεό τον κόσμο μας. Μας βοηθάει να επιβληθούμε και να χρησιμοποιούμε τους άλλους προς όφελός μας. Μας βοηθάει να διοικούμε όσους θεωρούμε κατώτερούς μας. Βοηθάει τις οικογένειες να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, τους ανθρώπους να ιεραρχούνται..
Ο φασισμός είναι καλός διότι είναι απαραίτητος για την επιβίωση του ανθρώπου.
Αλλά δεν είναι καλός για την κοινωνία όταν εκδηλώνεται.
Παράδοξο; Καθόλου.
Τονίζω ότι φασιστικές πρακτικές εφαρμόζουν όλα τα καθεστώτα, ανεξάρτητα από χρώμα, ηγέτη και ιδεολογία.
Επειδή προσπαθούμε στον εαυτό μας να πραγματοποιούμε όσο το δυνατόν πιο πολλά χατίρια, δεν σημαίνει ότι και οι άλλοι άνθρωποι θα πρέπει συνεχώς να μας υπηρετούν. Επειδή μας ενοχλεί κάτι δεν θα πρέπει να στρεφόμαστε προς τον πιο εύκολο και ευάλωτο στόχο για να πούμε ότι λύνουμε το πρόβλημα.
Επειδή κάποιοι πλακώνονται στο ξύλο μεταξύ τους, είτε είναι ΠΑΣΠ – ΟΝΝΕΔ, Κνιτες είτε Χρυσαυγίτες, ρατσιστές, αντιεξουσιαστές, παοκτσήδες, αρειανοί, δεν μπορούμε να τους αποκαλούμε φασίστες αν δεν το παραδέχονται οι ίδιοι, αλλά μπορούμε πολύ σωστά να τους χαρακτηρίζουμε ως άτομα με φασιστική νοοτροπία και συμπεριφορά, που θέλουνε να πλακωθούνε στο ξύλο και να προκαλέσουν ζημίες και όχι ότι υπερασπίζονται κάποια συγκεκριμένη ή αφηρημένη μπουρδολογία ιδεών.
Χέστηκαν οι κάτοικοι μιας περιοχής για το ανθρωπιστικό μέρος του προβλήματος των μεταναστών, των τοξικoμανών, των παριών της ζωής. Τις περιουσίες τους κοιτάνε να προστατέψουν και την μιζέρια τους. Ακόμα και όταν επικαλούνται το καλό των μαμόθρεφτων παιδιών τους, περιουσία και επένδυσή τους τα θεωρούν. Το ίδιο και αυτοί που πάνε και πλακώνουν τους άλλους στο ξύλο επικαλούμενοι ότι έτσι βοηθάνε τους μετανάστες. Κολοκύθια μετά ρίγανης. Δικαιολογία είναι οι μετανάστες για να χτυπήσουν ένα μέρος της κοινωνίας το οποίο τους αηδιάζει επειδή δεν σκέφτεται και δεν είναι σαν και αυτούς.
Δεν εξετάζω εδώ ποιος έχει δίκιο και άδικο, αλλά το πώς εκφράζουν τα επιχειρήματα και τις αντιρρήσεις τους. Πώς και οι δύο πλευρές θέλουν με φασιστικό τρόπο να επιβληθούν.
Και δυστυχώς και οι δύο στρέφονται προς λάθος στόχο.
Στην μέση στέκονται οι αδικημένοι της ζωής και πάνω απ’ όλους στέκονται και ευχαριστημένοι τρίβουν τα άσπρα ροδαλά τους χέρια οι διοικητές της ζωής μας.
Και όπως επισήμανε ο φίλος σας Κορνήλιος Καστοριάδης
ΤΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΊΣΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ , ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

Χαράλαμπος Σγουραμάλης