Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

Y magazine Απριλίου


Ερχόμαστε ανανεωμένοι, να ταράξουμε τα δεδομένα στα free press. Δείτε τι έγραψε ο Pretty Yiannis (το Yiannis λόγω Υ στην αρχή του ονόματος) και κατά πάσα πιθανότητα, η Άννα Παναγιωταρέα, που προσπαθεί να προλάβει το τεύχος μας, γράφοντας για πάρτη μας μετά από δουλειές στη New York και το πανεπιστήμιο του Columbia. Μεγαλώνουμε και σας περιμένουμε στην παρέα μας. Με έμπλεξε και σε κάτι περίεργα ο Σερβετάς (φιλιά στα δόντια όμορφε) και δεν προλαβαίνω να κάνω λίγο blogging. Με συγχωρείτε που ανανεώνω αργά… Η χάρη μας έφτασε στο Μόναχο, απ’ όπου και μας γράφει ο Πρ. Μιχάλης Γουδής (Το Πρ, είναι η αντιστοιχία του dr. απλώς, ορίζει την τιμητική ιδιότητα αυτού του τύπου, δηλαδή «Πρύτανης»), μιλάμε με τους cosmicray και μαθαίνουμε what really love is”, ενώ στις σελίδες μας φιλοξενούμε και τον Σωτήρη – «εμπόλεμο» - Δανέζη, προλαβαίνοντάς τον λίγο μετά την ανάβασή του στο Έβερεστ με τα γόνατα και λίγο πριν την βουτιά μόνο με μαγιό, στα ανοιχτά του Αρκτικού Κύκλου. Εντάξει, ετοίμασα κάτι και εγώ για την πόλη μας και την ιστορία της. Cya!





Ολόκληρο το άρθρο

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2008

Y magazine & SteveMcN


To Y magazine ανακοινώνει τη συνεργασία του με το μάγο της φωτογραφίας SteveMcN. Μην χάσετε το επόμενο τεύχος…


Ολόκληρο το άρθρο

Μαμά ΔΕΗ


Σήμερα ξύπνησα κατά τη διάρκεια διακοπής ρεύματος. Κατέβηκα αργά, χρησιμοποιώντας το κινητό ως φακό, στο πεζοδρόμιο και άκουγα καντήλια για τους ΔΕΗτζήδες, τα σπίτια και τις μάνες τους, για την ζημιά που έχουν προκαλέσει και πάει λέγοντας. Σκέφτηκε κανείς σας πως κάθε ΔΕΗτζής, με το που ξεκινά δουλειά σε λιγνιτωρυχείο, δεν μιλάω για όσους κάθονται πίσω από ένα γραφείο κάπου στο κέντρο της πρωτεύουσας, ουσιαστικά γνωρίζει πως θα χάσει 10 χρόνια από τη ζωή του; Γνωρίζει κανείς για τα εργατικά τους ατυχήματα; Για τον καρκίνο και τα αρχικά του στάδια; Για τους καλύτερους πνευμονολόγους παγκοσμίως που έχουν την έδρα τους στην Πτολεμαΐδα; Να σκεφτόμαστε και ορισμένα πράγματα πριν ανοίξουμε το ρημάδι μας…

Ηλεκτρισμένες ζωές

"Ωστόσο, μακριά από τους «διωγμούς» των κατοίκων που ζουν πάνω στα κοιτάσματα του ορυκτού που ηλεκτροδοτεί την Ελλάδα, η περιοχή ζει στον παλμό της «μαμάς Δ.Ε.Η.» και η πρόσληψη στους χώρους της αποτελεί αφορμή για έντονους πανηγυρισμούς. Κάθε οικογένεια στην Πτολεμαΐδα και τα περίχωρά της, επιδιώκει να στείλει τα καμάρια της στην ασφαλή αγκαλιά της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Και ας ζουν σε μια πόλη, στην οποία το ξημέρωμα έχει χρώμα κίτρινο από την βραδινή απελευθέρωση των ρύπων… Από μηχανής θεός, που χάρισε χρήματα και πρόοδο σε μία υποβαθμισμένη περιοχή που αποτελούνταν από μικροσκοπικά χωριά, υπολείμματα της ταραγμένης Τουρκοκρατίας. Η Δ.Ε.Η. ευχή και κατάρα σε έναν κόσμο που αγκιστρώθηκε από τις ενέργειές της. Ο καρκίνος θερίζει και οι πνευμονολόγοι της περιοχής αποτελούν την παγκόσμια ιατρική αφρόκρεμα. Αλλά η επιχείρηση δίνει παλμό και ζωή, δίνει δουλειά σε εργατικά χέρια και κατατροπώνει την ανεργία που καλπάζει. Η Eurostat ολοκλήρωσε την εικόνα της υπεροχής, παρουσιάζοντας σχετική έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα στα τέλη του 2006, αποδεικνύει πως το οικιακό ηλεκτρικό ρεύμα στην Ελλάδα είναι το φθηνότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Συγκεκριμένα, ο Ιανουάριος του 2006 βρήκε την Ελλάδα πρωταθλήτρια της «φθήνιας» με την τιμή των 100 KW (αναφορική τιμή) να αγγίζει μόλις τα 7,01 ευρώ. Ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπερδιπλάσιος, καθώς αγγίζει τα 14,16 ευρώ".


Y magazine

Ολόκληρο το άρθρο


Ουδέν σχόλιο… Η μόδα μας ήταν κάπως διαφορετική.


Ολόκληρο το άρθρο

economY

Λοιπόν, ξεκινάμε και ο Θεός να βάλει το χέρι του. Θα διορθωνόμαστε με τον καιρό και θα παλεύουμε να γίνουμε ολοένα και καλύτεροι. Συγνώμη για οτιδήποτε σας ταλαιπωρήσει, σας απογοητεύσει, σας ξενερώσει, ή σας χαλάσει. Είμαστε έτοιμοι να το αλλάξουμε, το mail μας, είναι στη διάθεσή σας… Καλή δύναμη.
Ο Θεός έβαλε το χέρι του, και ζητούμε συγνώμη για τις «τσαπατσουλιές» μας. Θα απαντήσουμε σε όλα σας τα Υ.
Everything is gonna be alright (Bob Marley). Ασχοληθήκαμε με την οικονομία, την ενέργεια, την ανεργία, ορολογία που θα έπρεπε να αποτελεί κτήμα των νέων της εποχής μας. Welcome to ’00s


Ολόκληρο το άρθρο

Γεμίσαμε ομορφιά...


Κάποια μέρα, όχι πολλές μέρες πριν, μπήκε σα σίφουνας στο γραφείο μου ένας νέος και με ύφος που δε σήκωνε και πολλά - πολλά με διέταξε να γράψω ένα κείμενο για το νέο τους περιοδικό, το Υ magazine. Τον κοίταξα με ύφος και ενώ ήθελα να του πω: «κάτσε βρε πουλάκι μου να το συζητήσουμε λίγο», αυτός είχε προλάβει και είχε βγάλει κασσετοφωνάκι, μικρόφωνο, είχε ανοίξει το laptop του και μου έδειχνε όλα όσα ετοίμαζαν με μεράκι για να τα παραθέσουν στο περιοδικό που τώρα εσείς κρατάτε και ξεφυλλίζετε στα χέρια σας.
Μου έδειξε τη σελιδοποίηση του περιοδικού, το κείμενο για τα χωριά που εξαφανίζονται προκειμένου να γίνουν καύσιμο και ενώ μου μιλούσε με έξαψη και πάθος, εκείνη τη στιγμή αποφάσισα το θέμα που θα είχε το κείμενο που θα έγραφα. Θα έγραφα γι’ αυτά που έχασα.
Μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Σε μια Θεσσαλονίκη όπου οι δρόμοι δεν είχαν πολλά αυτοκίνητα, όπου κανείς δεν έκλεινε την εξώπορτα του σπιτιού του, όπου τα καλοκαίρια οι θερινοί κινηματογράφοι μύριζαν γιασεμί, μεγάλωσα σε μια πόλη όμορφη, σκονισμένη, με πολλές αλάνες και οπωροφόρα δέντρα. Ναι. Κάποτε, όχι πολλά χρόνια πριν, έτσι ήταν η πόλη. Όσο περίεργο και αν σας φαίνεται. Και όμως υπάρχουν άνθρωποι εν ζωή, που δεν μεγάλωσαν με playstation, που δε μεγάλωσαν σε παιδότοπους παίζοντας με πλαστικά παιχνίδια. Προσωπικά, μέχρι τα 15 μου φορούσα κοντό παντελόνι χειμώνα - καλοκαίρι και τα γόνατά μου ήταν πάντα γδαρμένα. Και τα δικά μου, αλλά και όλων των φίλων μου. Αφού νόμιζα ότι έτσι ήταν τα γόνατα όλων των παιδιών. Έπρεπε να γίνω πατέρας και να δω τα γόνατα του γιου μου, τρυφερά και αχτύπητα, για να καταλάβω ότι υπάρχουν και τέτοια «μοντέλα». Θα μου πείτε, το πρόβλημα σου είναι αν τα γόνατα είναι γδαρμένα ή όχι; Όχι. Απλά καταλαβαίνω ότι μία γενιά αργότερα, γίναμε όλοι μας πιο καλοπερασάκηδες. Και γι’ αυτόν το λόγο γίνονται όλα αυτά. Γι’ αυτό εξαφανίζεται σιγά-σιγά το χωριό έξω από την Κοζάνη, γι’ αυτό χτίζουνε στις αλάνες.
Γι’ αυτό έκοψαν τα δέντρα και μπάζωσαν τα ρέματα στις πόλεις. Απλά για να περνάμε καλύτερα. Για να υπάρχει πρόοδος. Εξαφανίζοντας το χωριό και καίγοντας το υπέδαφος του στις υψικαμίνους της ΔΕΗ, θα έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα. Και αυτό το ρεύμα είναι απαραίτητο για να δουλεύουν οι κυλιόμενες σκάλες που υπάρχουν στα εμπορικά κέντρα που είναι χτισμένα στις αλάνες. Οι Έλληνες πλέον, είτε αθλούνται τρέχοντας σταθερά στο ίδιο σημείο είτε κάνοντας ποδήλατο χωρίς ρόδες και αφού τελειώσουν τη γυμναστική, αμέσως μετά κατεβαίνουν από τον πρώτο όροφο χρησιμοποιώντας τις κυλιόμενες σκάλες.
Γι’ αυτό και εγώ άπλωσα τα χέρια μου στους νέους και κάνω παθητική αντίσταση. Δε με πειράζει που δεν ξέρω εγώ γιατί γράφω, μου αρκεί που ξέρουν οι νέοι το γιατί και μου το γυρεύουν. Χάρηκα και για το Y (γουάι) που έχει για τίτλο το περιοδικό. Στα αγγλικά γουάι θα πει γιατί. Και αν θέλουμε να πάμε μπροστά, πότε- πότε πρέπει να έχουμε και ένα «γιατί» στο μυαλό μας. Και αλήθεια σας λέω, όσο υπάρχουν νέοι που αναρωτιούνται, όσο υπάρχουν νέοι που με βάζουν στην πρίζα να γράφω, όσο υπάρχουν νέοι που ακολουθούν το όνειρό τους, εγώ θα είμαι χαμογελαστός και θα κάνω αντίσταση, κρατώντας τις αλάνες και την ανεμελιά βαθιά στην ψυχή μου. Αυτά ό,τι και να κάνει η πρόοδος, δε θα μπορέσει ποτέ να μου τα ισοπεδώσει.

Γιάννης Σερβετάς



Ολόκληρο το άρθρο

Με μεγάλη μας τιμή σας παρουσιάζουμε το Y magazine, ένα περιοδικό που ανήκει στους νέους της Θεσσαλονίκης. Βάλαμε μπόλικη ελευθεροτυπία, γενναίες δόσεις θράσους, άφθονο γέλιο και σας παραθέτουμε ένα μείγμα δροσιάς που «επιτίθεται» στο κοινό της Θεσσαλονίκης κάθε μήνα του χρόνου. Δημιουργήσαμε μια δυναμική ομάδα συντακτών, προσελάβαμε έναν γραφίστα που αποφάσισε να εξαντλήσει την minimal αισθητική πάνω στην εκτυπωτική πολυτέλεια που επιλέξαμε να «κουβαλά» την ύλη μας. Οπτική απόλαυση, design που αιχμαλωτίζει και αν μη τι άλλο προκαλεί την... περιέργεια. Επινοήσαμε στήλες που θα προσφέρουν γραμμώσεις στους κοιλιακούς σας από τα γέλια. Εντάξαμε στο δυναμικό μας τον όμορφο Γιάννη Σερβετά που απειλώντας μας, πήρε την τελευταία σελίδα του περιοδικού για την πάρτη του και ξεφεύγει μέσα στις λέξεις...
Και επειδή πρέπει με κάποιον τρόπο να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στα χέρια των νέων, η διαφήμισή σας μέσω των καταχωρίσεων στις σελίδες του Y, είναι πραγματικά απαραίτητη. Επιλέξαμε να προσφέρουμε την ολοσέλιδη καταχώριση ως τον ελάχιστο χώρο για τον κάθε διαφημιζόμενο, ώστε να αποφύγουμε τα ευτελή ημισέλιδα και τα μικρά σε μέγεθος “banner” που πιθανότατα θα κατέστρεφαν το ύφος μας. Επιλέξαμε επίσης, να ρίξουμε –κατά πολύ- τις τιμές μας, σύμφωνα με την αγορά των free press περιοδικών εντύπων. Υ; Για να γίνουμε προσιτοί και να καταφέρουμε να ανοίξουμε έναν δίαυλο επικοινωνίας απέναντί σας. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς πελάτες και φίλους...

«Στα αγγλικά γουάι θα πει γιατί. Και αν θέλουμε να πάμε μπροστά, πότε- πότε πρέπει να έχουμε και ένα γιατί στο μυαλό μας. Και αλήθεια σας λέω, όσο υπάρχουν νέοι που αναρωτιούνται, όσο υπάρχουν νέοι που με βάζουν στην πρίζα να γράφω, όσο υπάρχουν νέοι που ακολουθούν το όνειρό τους, εγώ θα είμαι χαμογελαστός».

Γιάννης Σερβετάς



Ολόκληρο το άρθρο