Πατρίδες

***
Δεν εντάχθηκα ποτέ σε κομματική παράταξη. Διαδηλώνω πως ψήφισα "Δράση", και Γιάννη Μπουτάρη γιατί ο τύπος κάνει υπέροχα κρασιά. Ίσως να του έχω αφιερώσει και καμιά ζεμπεκιά, εννοείται, πως δεν θυμάμαι. Δεν ανήκω σε χρώματα. Με παχαίνουν. Αυτή τη στιγμή ακούω τον πρωθυπουργό μας, αυτό το ταλέντο του κλασσικού αθλητισμού, να ζητά συγνώμη από τους Έλληνες και να υπόσχεται. Να υπόσχεται. Ξανά.
Ο τύπος θα μπορούσε να είναι ο πολυαγαπημένος μπακάλης της γειτονιάς. Ο παγωτατζής που περιμέναμε με το αστείο αμάξι. Το τζόβενο που κάνει κάμψεις στην παραλία, για να καλύπτει το κύμα τους ήχους από τις κλειδώσεις του που σκούριασαν από τον καιρό.
Άλλα είναι συμπαθητικός ρε γαμώτο. Ξέρεις πως αυτός ο μπακάλης δεν ήρθε για να κλέψει. Πρωθυπουργός ήθελε να γίνει. Να ανήκει στην κάστα εκείνων, των εκλεκτών, που φωνάζοντας "Ρε Πρωθυπουργέ", σε μια πλατεία, γυρίζουν με χαμόγελο. Μια ερώτηση μόνο. Με βασανίζει. Πως νιώθουν τα γαμημένα λαμόγια, που άπλωσαν τα χέρια τους στα λεφτά μας, τώρα, που μας κυνηγά η Ευρώπη, που φορολογούν τον αέρα, τον αριθμό των λέξεων που λες καθημερινά, την ώρα που απαιτεί το κόψιμό σου; Τι θα κουβαλάνε στο μυαλό τους όταν τους διαβάσει ο παπάς πριν φύγουν από έναν κόσμο που προσπάθησαν να αγοράσουν;
Ένας καλός φίλος θα ευχόταν "Σκατά στον τάφο τους", αλλά ακόμα και αυτά θα τους ζεσταίνουν, θα τους καλύπτουν και πιθανότατα θα μας τα κλέψουν από το ίδιο μας το σπίτι.
Θα σου πω κάτι απλό. Και να το θυμάσαι. Όπως οι Αλβανοί δουλεύουν εδώ για να στείλουν τα λεφτά στην πατρίδα τους, έτσι και τα ζώα που κυβερνούν, εργάζονται εδώ για να στείλουν τα λεφτά μας, στις Αμερικές, σε Αγγλίες, σε Υόρκες ή στη Λόνδρα που εγκατέστησαν τα παιδιά τους. Στη νέα τους πατρίδα.
Ελπίζω να κοιμάστε ήσυχοι. Εσείς και τα σκατόπαιδά σας. Εμείς το μέλλον μας το ξέρουμε.

*** Όταν θα αφήνω τρεις τελείες στην αρχή όσων θα πω, να με συγχωράτε, αλλά έχω ξεχάσει πως γράφουν, πως συντάσσουν, πως συγκρατούν την οργή τους. Συγνώμη.

by Mr.Kaya