Kληρονομικό Χάρισμα - Επάγγελμα Βουλευτής

Στην Ελλάδα του σήμερα – και του χθες, και του αύριο – είσαι ό,τι δηλώσεις. Η μητέρα μου αρνείται εδώ και 5 χρόνια να δεχτεί τι σπουδάζω, γιατί απλά της είναι δύσκολο να πει στις φίλες της ότι επέλεξα τον κλάδο των πολιτικών επιστημών και διπλωματίας. Αντίθετα, έχει πείσει την ίδια και τον κόσμο γύρω της ότι θα γίνω οικονομολόγος. Που όπως και να το κάνουμε, χωνεύεται πιο εύκολα. “Τι πολιτικός επιστήμονας και χαζομάρες... Τί κάνουν αυτοί;”. Κι όταν πέφτεις στην παγίδα και προσπαθείς να τους εξηγήσεις, στο τέλος σου πετάνε το ακαταμάχητο: “- Άρα πολιτικός”. Κι εκεί συνειδητοποιείς πολλά...

Στην Ελλάδα, η πολιτική δεν είναι ενασχόληση με τα κοινά, είναι μια σίγουρη επαγγελματική επιλογή. Στα μάτια κάθε μαμάς που ανησυχεί μέχρι τα 70 της αν τα παιδιά της καταφέρουν να βολευτούν, είσαι ο ανώτερος δημόσιος υπάλληλος. Και τι καλύτερο από τη σιγουριά των 6.000 ευρώ το μήνα, και της συνταξιοδότησης στα 8 χρόνια εργασίας! Μου θυμίζει αγγελία τοκογλύφου ή σαν κι αυτές που ζητάνε άτομα για εργασία από το σπίτι... Άσε που ζεις στη φούσκα του βουλευτή. Στην αρχή σε κερνάνε και μετά απαιτείς να μην πληρώνεις, σε χαιρετάνε και μετά αν δε σε προσέξει κανείς τον κοιτάς με λύπηση... Ό,τι κάνεις, ό,τι μπούρδα πεις, επικροτείσαι ως ένας μικρός θεός-προστάτης του κοινοβουλευτισμού!

Αυτά διαπίστωσα και σταμάτησα να απορώ από που προέρχεται τόσος φανατισμός. Πώς παιδιά 18 χρονών φανατίζονται τόσο με παρατάξεις, μπλέκουν σε σκάνδαλα, και δεν ενδιαφέρονται για ένα καλύτερο αύριο παρά μόνο για ένα μπουκάλι δωρεάν στο μπαράκι της παράταξης ή ένα ταξίδι στη Μύκονο. Φανατίζονται γιατί σίγουρα κάπως, κάπου, κάποιος θα βρεθεί από την “παράταξη” να τους βολέψει! Κι αν δεν γίνουν βουλευτές, θα γίνουν σύμβουλοι ή στη χειρότερη, δημόσιοι υπάλληλοι. Και τα ποτά θα συνεχίζουν να έρχονται τζάμπα...

Κι έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα. Επαγγελματίες βουλευτές να παρελαύνουν και να ζητούν την ψήφο μας γιατί πρέπει να διατηρηθούν στο αξίωμα. Όχι οδηγούμενοι από ένα βαθύτερο συναίσθημα προσφοράς στην πολιτική. Αλλά γιατί αυτός/αυτή έτσι βολεύτηκε σε αυτή τη ρημάδα τη ζωή. Κι εμείς από κάτω να παρακολουθούμε αδρανείς και να τους ψηφίζουμε γιατί υποσχέθηκαν δουλειά σε αδέρφια - ξαδέρφια, ή άλλες μικρές ή μεγάλες διευκολύνσεις...

Είναι δύσκολο σε μια χώρα με τόσο ανώριμους πολιτικά πολίτες να ζητήσεις από κάποιον να μην ψηφίσει το κόμμα του. Όμως ένα πρώτο βήμα προς το καλύτερο ίσως είναι ο τερματισμός των ισόβιων βουλευτών. Αυτών που έχουν ξεχάσει τον πρωταρχικό λόγο που βρέθηκαν εκεί που είναι. Φτάνουν οι οικογένειες βουλευτών. Ας ψηφίσει ο καθένας όποιο κόμμα θέλει. Αλλά δεν είναι καιρός για νέα πρόσωπα; Δεν είναι ώρα να μπουν νεότεροι, και ίσως λιγότερο φθαρμένοι/διεφθαρμένοι άνθρωποι; Επαγγελματίες άλλων ειδικοτήτων που ξέρουν τι σημαίνει δουλειά, και όχι αυτοί που μεγάλωσαν στις ανέσεις για να γίνουν επαγγελματίες εκπρόσωποι;

Ας πάμε βήμα-βήμα κι ας κάνουμε λίγα-λίγα, γιατί στα πολύ μεγάλα σχέδια μας πιάνει ζαλάδα. Ας μπουν νέα πρόσωπα στη Βουλή. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Θα ‘χουμε καινούρια πρόσωπα να στηλιτεύουμε και να χλευάζουμε...

Σήμερα, φιλοξενούμε τον setmeloose.