Η μυρωδιά του μολυβιού...

Με το "φόβο" που μας δημιούργησαν για την νέα γρίπη ξεκίνησε η σχολική χρονιά. Και φυσικά η χρονιά επισκιάστηκε από τον "πυρετό" των εκλογών. Με λύπη μου παρακολούθησα τον Γιώργο Παπανδρέου να μιλάει σε προαύλιο σχολείου...με τα παιδιά να παρακολουθούν(;) με αγωνία! Τι τα νοιάζει τα παιδιά; Το μόνο που έπρεπε να κάνουν για τα παιδιά ήταν να έχουν τα σωστά βιβλία και φυσικά...καθηγητές και δασκάλους. Να φανταστώ ότι όλα δουλεύουν ρολόι...

Με τρελαίνει πάντως το στυλάκι του αρχηγού. Σηκωμένα μανίκια, έτοιμος για "δουλειά" και αυτός. Όλοι ορεξάτοι για δουλειά είναι στην αρχή. Μετά μας τα χαλάνε.

Ωστόσο η ατμόσφαιρα χθες στην πόλη με τα παιδιά να πηγαίνουν πάνω κάτω και με τους γονείς να μην προλαβαίνουν να αγοράζουν τετράδια...μου θύμισε τα χρόνια πίσω από τα θρανία. Χάζευα με τις ώρες μέσα στα βιβλιοπωλεία. Θυμήθηκα πάλι αυτή την ένταση, τον κόμπο στο στομάχι που νοιώθει κάθε παιδί για το τι θα συναντήσει την καινούργια σχολική χρονιά.

Τα καλύτερα μου χρόνια, ήταν τα σχολικά. Και όχι σαν φοιτητής. Μπορεί να είχα λιγότερη ελευθερία...αλλά δεν το συγκρίνω με τίποτα άλλο. Εξάλλου οι καλύτερες πλάκες, ήταν μέσα στην τάξη! Τι να θυμηθώ πρώτο...τις πλάκες με τους καθηγητές; Τις ομαδικές κοπάνες για να πάμε στην παραλία; Μπορώ να πω ότι πέρασα καλά.

Και αυτή η μυρωδιά από τα σχολικά βιβλία, το μολύβι...

Θα ήθελα να ήμουν πάλι στο σχολείο. Πριν πέντε μήνες είδα τυχαία έναν καθηγητή μου από το λύκειο μπροστά από μια βιτρίνα. Κοιταζόμασταν για λίγα δευτερόλεπτα. Εκείνος ήταν ο πιο "σκληρός" του σχολείου. Πάντα με έβγαζε στην "πασαρέλα"(στον πίνακα) όπως συνήθιζε να λέει. Προσπαθούσε να θυμηθεί ποιός ήμουν! Τον πλησίασα και τότε γούρλωσε τα μάτια του. Με θυμήθηκε ο άτιμος! Χωρίς να είμαι υπερβολικός νομίζω δάκρυσε... Αυτός είναι Δάσκαλος! Καλό ξεκίνημα στους μαθητές...και τα μυαλά σας, στα κάγκελα!