Ορτανσίες

Άνοιξα την τηλεόρασή μου και μετρημένα λεπτά αργότερα, πνιγμένος στα χρώματα, τις σημαίες, τη χαρά των κομματικών αυλικών που χόρτασαν υποσχέσεις και χοροπηδούν για να χωνέψουν, έκλεισα τα μάτι μου και θυμήθηκα έναν καφέ, στην αυλή της γιαγιάς...
Ευρωεκλογές. Εκτέλεσα το δικαίωμά μου, διάλεξα ποτήρι, δυο κουταλιές καφέ, ένα ζάχαρη, ανακάτεμα και κρύο νερό. Δίχως πάγο, από την πηγή του χωριού, πλάι στα πλατάνια... Και εκεί που συζητάω με την γιαγιά Θεοδότη για το μακεδονικό, και για την κακιά γλώσσα, εμφανίζεται στην αυλόπορτα ο παπούς Σούλης, ο αδερφός της γιαγιάς. Ξερακιανός, μανιώδης καπνιστής, με το δέρμα του να έχει πάρει το χρώμα του καπνού. Λίγο μετά έχω γονατίσει κρατώντας τα μηνίγγια μου μην πάθω εγκεφαλικό από τα γέλια. Ο διάλογος:

"Σούλη ψήφισες;"
"Ψήφισα Ντότα."
"Και τι έβαλες; Το γνωστό;"
"Ε, τι να έβαζα. ΠΑΣΟΚ."
"Ήξερες κανέναν;"
"Όχι."
Και η ερώτηση σοκ από 76χρονη σε 82χρονο.
"Πως βρήκες το ψηφοδέλτιο;"
Δεν το περίμενα.
"Πως να το βρε ρε Ντότα; Απλό. Από τον ήλιο."
"Και πως βρήκες τον ήλιο; Είχες τα γυαλιά σου;"
"Όχι, αλλά δεν ήταν δύσκολο."
"Μπορείς να μου τον ξαναβρείς;" του λέει η γιαγιά μου και του δίνει στα χέρια μερικά ψηφοδέλτια που κατέβασε ο παππούς μου στο σπίτι για "πρόχειρα" και για πράξεις που αφορούν κτήματα και εφορία.
"Ορίστε, νάτος..."

"Σούλη, αυτό είναι γαρύφαλλο."

Συμπέρασμα: Όταν στο ΙΚΑ κάνεις 4 μήνες για να βρεις καρδιολόγο, που καιρός για οφθαλμίατρο...Το μόνο που κράτησα από τις εκλογές που πέρασαν, είναι το χρώμα της ορτανσίας της γιαγιάς...