Η Αλήθεια

Φίμωση. Ίσως τιμωρία. Ίσως δικαιοσύνη. Πάντως, παραμένει φίμωση. Δεν αφορά την ελευθερία του Τύπου. Δεν πρόκειται για Τύπο. Δεν ανήκει στην αυλή των δημοσιογράφων. Αυτοί είναι ελάχιστοι, υπό διωγμό και προχωρούν με σκυμμένο το κεφάλι, γιατί οι μπάσταρδοι με τις γραβάτες άπλωσαν τα σάπια τους κορμιά στις δημοσιογραφικές καρέκλες. Αφορά το δικαίωμα έκφρασης του καθενός, την ελευθερία έκφρασης μιας άποψης, κάθε άποψης. Αλλά και εκεί πάντα θα επιβιώνει το δικαίωμα της αλήθειας, της άμυνας επί της συκοφάντησης. Επί των διαβόλων...
Εκεί αγγίζεις το σημείο βρασμού. Στην αλήθεια. Που κατάντησε μια πόρνη των χειριστών της εξουσίας. Των διεφθαρμένων στην κυβέρνηση. Των wannabe διεφθαρμένων έξω από την κυβέρνηση. Των μεγάλων καρχαριών. Των καταραμένων που χώνουν το χέρι στην τσέπη σου. Στην τσέπη του ασφαλισμένου. Του συνταξιούχου παππού μου. Οι πιτσιρικάδες με τα τατού στα λεωφορεία που απλώνουν τα άκρα τους σε τσάντες, δεν μπορούν να κλέψουν όσα κλέβουν οι βρωμιάρηδες εκεί ψηλά. Κατώτεροι. Κλέβουν ζωές. Κλέβουν κομποδέματα. Ελπίδες.
Κλέβουν όνειρα οι καριόληδες...
Για 'κείνη την αλήθεια οφείλουμε να πολεμήσουμε. Δεν θα μάθεις ποτέ αν είναι φίμωση ή δικαιοσύνη. Ναι, δεν θα μάθεις ποτέ. Μάθε πως η διαφθορά χτυπάει τις πόρτες μας, απλώνεται από τα καλώδια μας, περπατάει στον αέρα. Και θα γεμίζει τις μέρες μας... Πίσω στο μεσαίωνα. Φεουδάρχες στην πληροφόρηση. Πριν πολεμήσουμε για το νερό, ας πολεμήσουμε για την ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Ξανά. Ξανά...
Μετά από αυτή τη γροθιά, μην γυρίσετε μάγουλο. Ετοιμαστείτε για σφαίρα στο στομάχι. Απλά χωνέψτε το.
Η αλήθεια είναι πλέον επιχείρηση.