ΜΑΣΑΕΙ Ο BLOGGER ΤΑΡΑΜΑ ;

Η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει αδέρφια. Όλοι ξέρουμε ότι τα ιστολόγια είναι μια νέα μορφή έκφρασης.
Κάποιοι λένε ότι πρόκειται για μια νέα "εκκλησία του Δήμου". Βέβαια στην εκκλησία του Δήμου εκτός του ότι
όποιος ήθελε να πει κάτι σηκωνόταν και το έλεγε (άρα η ταυτότητά του ήταν γνωστή) έπαιρναν και αποφάσεις
για σημαντικά θέματα για την κοινωνία τους και τη ζωή τους. Αυτό δεν συμβαίνει με τα blogs, τουλάχιστον όχι ακόμα. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να μην ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να είναι ανώνυμα.

Βλέπετε εμείς όλοι που γράφουμε σε blog καλώς ή κακώς έχουμε μεγαλώσει με αυτήν την κατάσταση: Ποτέ μέχρι τώρα δεν λέγαμε τη γνώμη μας ανοιχτά για ένα θέμα.
Ποτέ μέχρι τώρα δεν διεκδικήσαμε με σθένος κάποιο δικαίωμά μας ή κάποιο άλλο αίτημά μας με αποτέλεσμα να μας πάρουν όλοι στο ψιλό και ο κάθε πολιτικός-
επιχειρηματίας-δημοσιογράφος να κάνει, να λέει και να γράφει ό,τι θέλει. Αυτό δεν γίνεται με τα blogs. Τώρα η ζυγαριά γέρνει σιγά σιγά υπέρ μας.

Ωστόσο ακόμη είμαστε σαν μικρά παιδιά που ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους. Και προσωπικά είμαι υπέρ της ανωνυμίας. Πιστεύω ότι ακόμη δεν ήρθε ο καιρός να υπογράφουμε την άποψή μας. Όχι γιατί φοβόμαστε τη μήνυση από τον κάθε πικραμένο, ούτε γιατί φοβόμαστε τον εκβιασμό από τον όποιο ανώμαλο. Αν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις και τίποτα για το οποίο νιώθεις ένοχος τότε όλα αυτά φαίνονται αστεία. Απλά το γεγονός και μόνο ότι εκφραζόμαστε ανοιχτά για θέματα που μας αφορούν μας κάνει να κρατούμε την πισινή μας. Όπως είπα ακόμα μαθαίνουμε τον καινούργιο αυτό κόσμο και τη δύναμη που κρύβει.

Σκεφτείτε πώς προσπαθούν να φιμώσουν τα blogs (και όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως) δημιουργώντας έτσι ένα αίσθημα φόβου. Προσπαθούν να περάσουν στον κόσμο που δεν ξέρει, ότι το να είσαι blogger είναι αδίκημα. Και μέχρι στιγμής το πετυχαίνουν σε μεγάλο βαθμό. Απόδειξη ότι απειλούν με μηνύσεις,φτιάχνουν νόμους κτλ.. Θα χρειαστεί να περάσει καιρός,ίσως και κανα δυο δίκες, ίσως κάποια καταδίκη για να καταλάβουμε ότι δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Σε κάθε πόλεμο υπάρχουν απώλειες από όλες τις πλευρές. Και μη γελιέστε αδέρφια γιατί όντως έχουμε πόλεμο. Μας πολεμάει το σύστημα.

Κάποτε μου είπε ένας φίλος ότι στην ΕΡΤ3 έπεσε το ίντερνετ και οι δημοσιογράφοι δεν μπορούσαν να ενημερωθούν για τίποτα. Γιατί πολύ απλά δεν μπορούσαν να μπουν σε blogs. Εκεί φτάσαμε. Μάλλον...εκεί τους φτάσαμε εμείς! Αφού μας παρακολουθούν με κάμερες, αφού μας έχουν φακελωμένους τουλάχιστον εδώ δεν μπορούν να μας αγγίξουν. Και αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι. Είναι πολύ εύκολο να ξεπεράσουμε τη γραμμή και να τους δώσουμε το δικαίωμα να λένε αυτά που θέλουν.

Οι λέξεις πονάνε. Η γνώμες ακούγονται καθαρές, πηγαίες, σωστές ή όχι δεν έχει σημασία, αλλά ακούγονται. Και προς το παρόν υπάρχει μια "αυτορύθμιση" στο τι μπορούμε να πούμε και τι όχι. Μόνο αν σκεφτείτε τον αριθμό των blogs που αντιστοιχούν στον, ενεργό και με πρόσβαση στο ίντερνετ , πληθυσμό της χώρας μας καταλαβαίνετε πόσο ανάγκη είχαμε για μια τέτοια δυνατότητα έκφρασης. Και όταν θα έρθει ο καιρός που θα νιώθουμε ασφαλείς είμαι σίγουρος πως από μόνοι μας θα πετάξουμε τα ψευδώνυμα.

Μέχρι εκείνη τη στιγμή όμως ο πόλεμος μαίνεται σκληρός. Κάθε γράμμα, κάθε λέξη που πληκτρολογούμε είναι και μια πληγή στο σάπιο σύστημα της παραπληροφόρησης,της προπαγάνδας, της φίμωσης, της χειραγώγησης και της συγκάλυψης Εμείς δεν γυρνάμε την πλάτη μας στο μέλλον. Γιατί εμείς είμαστε το μέλλον! Μετράνε τα ψωμιά τους εκείνοι που βλέπουν την αποκλειστικότητα να τους γλιστράει μέσα από τα χέρια και η αιτία είμαστε εμείς! Και γουστάρω πολύ για αυτό!
Keep on blogging λοιπόν!

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ