ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Καλημέρα σε όλους.

Έγραψα λοιπόν το μάθημά μου και περίμενα έναν φίλο μου να τελειώσει και αυτός.

Έγραφε 1 ώρα αργότερα. Αποφάσισα να πάω να τον περιμένω σε ένα ίντερνετ καφέ αντί να κάτσω στο αμάξι που έβραζε.

Καλημερίζω την κοπέλα που δούλευε εκεί, κάθομαι στον υπολογιστή και παραγγέλνω ένα καφεδάκι για συντροφιά.

Μετά από κανα μισάωρο. βλέπω ένα πιτσιρίκι να κάθεται στον διπλανό υπολογιστή.

Δεν πρέπει να ήταν πάνω από 9 χρονών. Άντε να πήγαινε β΄ δημοτικού.

Παραπάνω με τίποτα. Αμάνικη μπλούζα με ένα ρομπότ για στάμπα.

Λογικά κάποιο ρομπότ-ήρωες, ενός παιδικού προγράμματος της τηλεόρασης.

Αφού ήπιε την πορτοκαλάδα του στις 11 το πρωί, μπήκε σε χρόνο dt στο ίντερνετ, έβαλε το προσωπικό του κωδικό στην σελίδα για το Counter-Strike και ξεκίνησε να σκοτώνει τους καλούς. Καλά το είδατε, τους καλούς. Ήταν με τη μεριά των τρομοκρατών. Όχι ότι έχει σημασία σε ποια ομάδα εντάσσεται.

Ξαφνικά, ακούγεται ένας ήχος να βγαίνει από την τσέπη του.

ΒΟΟΜ ΒΟΟΜ POW από Black Eyed Peas. Όπα, λέω. Ενημερωμένος ο πιτσιρικάς.

Μέσα στα πράγματα. Μιλάει αρκετή ώρα με ένα φίλο του και κανονίζει συνάντηση.

Τον ακούω να λέει: Άντε ρε μαλάκα, πότε θα πάμε εκεί που είπαμε;

Σάστισα λίγο. Αν και ήξερα για το παιχνίδι, τον ρωτάω για να δω τι θα μου πει.

Του λέω: μικρέ, πως γίνεται να παίξω και εγώ το παιχνίδι που παίζεις;

Αποκρίνεται: Πρέπει να έχετε κάνει account κύριε. Έχετε email;

Σαστίζω 2η φορά. Ο πιτσιρικάς ξέρει το account και το email.

Φεύγοντας ο μικρός, λέει στην κοπέλα: Γεωργία, κλείσ΄το. Θα έρθω αργότερα.

Θαμώνας ο μικρός.

Ομολογώ ότι περισσότερο παρατηρούσα τον πιτσιρικά, παρά τον υπολογιστή μου.

Μου έκανε τρομερή εντύπωση.

Δεν ζω σε άλλη εποχή. Ξέρω πως είναι τα παιδιά σήμερα. Εξάλλου τα βλέπω όταν μαζεύονται στην πολυκατοικία μου. Ανταλλάσσουν ringtones και βιντεάκια. Είμαι ακόμα κοντά στην ηλικία τους για να ξέρω πως περνούν τον ελεύθερό τους χρόνο.

Για πρώτη φορά όμως, προβληματίστηκα. Σκέφτηκα ότι ίσως θα έπρεπε να απαγορεύουν την είσοδο στα Ίντερνετ Καφέ σε τόσο μικρές ηλικίες.

Οι γονείς μας, όταν ήταν μικροί, έπαιζαν στα χωράφια και βοηθούσαν τους παππούδες μας.

Εμείς, παίζαμε κρυφτό και τζαμί και πήραμε το πρώτο μας κινητό στα 14-15.

Τα παιδιά σήμερα έχουν κινητό από τα 8 τους χρόνια και ξέρουν περισσότερα από τους γονείς τους για τους υπολογιστές.

Η επόμενη γενιά, ίσως να παίζει με ρομπότ αντί για φίλους.

Ή κατηγορείς τους πάντες, ή κανέναν.

Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τα παιδιά. Οι εποχές άλλαξαν. Συμβιβάζονται με αυτό. Παίζουν με ότι μαθαίνουν.

Δεν μπορείς να κατηγορήσεις την τεχνολογία. Δουλειά της είναι να εξελίσσεται συνεχώς.

Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους γονείς. Οι μισοί διδάσκονται από τα παιδιά τους.

Οι άλλοι μισοί δεν ξέρουν τι να κάνουν. Να βάλουν προστασία για κάποιες σελίδες στον υπολογιστή; Θα την "σπάσουν" την προστασία. Ξέρουν οι μικροί το πως.

Να τους απαγορεύσουν το Ίντερνετ και γενικά τον υπολογιστή;

Θα βρουν τρόπο τα παιδιά. Ίντερνετ καφέ, πληρώνοντας περιουσίες.

Το μόνο που κατηγορώ εγώ, είναι η παιδεία. Παιδεία στο σχολείο αλλά κυρίως στο σπίτι. Με ότι αυτό συνεπάγεται. Σωστή χρήση και με μέτρο.

Αλλά ποιος θα τα εξηγήσει αυτά στα παιδιά;

Ο γονιός που δεν ξέρει ή ο δάσκαλος που δεν ξέρει;

Τελικά, είναι φαύλος κύκλος. Θα στηριχθούμε μόνο στην κρίση των παιδιών και την αγωγή τους από το σπίτι. Μόνο αυτά θα τα σώσουν.