Θέλω να χύσω αίμα

Θέλω να χύσω αίμα. Το δικό μου. Παλιά ήταν ξερή οργή. Τώρα τίποτα δε με εμποδίζει.

Παλιά, εκ του ασφαλούς διόρθωνα το κόσμο. Τώρα δεν είμαι αρκετά νέος για να ξέρω τα πάντα.

Σήμερα διορθώνω τον κόσμο μου. Πόσο αίμα έχυσα;

Λιγότερο απ'όσο θα ήθελα, περισσότερο απ'όσο πρέπει.

Τα θέλω είναι προσωπικά. Τα πρέπει μας τα φορτώνουν.

Πιο πολύ αίμα έχυσα για τα ζώα, τα τετράποδα, δικά μου και αδέσποτα, που και αυτά "δικά μου" είναι. Κάποια στιγμή της ζωούλας τους τα θεωρούσατε και ¨δικά σας¨μέχρι που τα βαρεθήκατε και τα παρατήσατε.

Ας πάνε να ψοφήσουν.

Εσείς είστε πιο σημαντικοί. Είστε το κέντρο του σύμπαντος των σκουπιδιών σας.

Τα ψυχοαπόβλητα πολλών ανθρώπων με πνίγουν.

Δεν κλαίω.

Φτιάχνω σκουπιδοφάγους της ψυχής. Με τα υλικά που χτίζονται τα όνειρα.

Ο κόσμος είναι γεμάτος ονειρικά χαλάσματα, εσείς τον έχετε γεμίσει αφού εσείς τα έχετε γκρεμίσει.

Ο κόσμος που εσείς δε βλέπετε είναι πλούσιος σε όσα σας λείπουν. Εσείς μόνο λείπετε από τον κόσμο.

Σας ευχαριστώ που μου δίνετε τόσο πολύ υλικό. Εσείς, δε με αντέχετε που φανερώνω τη σπατάλη σας. Κάθε μέρα φτιάχνετε νέες πληγές, αντί να επουλώνετε τις παλιές που κακοφορμίζουν.

Δεν αντέχετε τη θέα τους και τις σκεπάζετε αντί να τις γιατρεύεται

Πόσο μισείτε τον εαυτό σας, πόσο λανθασμένα τον αγαπάτε, επειδή είστε έτσι όπως είστε.

Πόσο ανίκανοι είστε να εκτιμήσετε όλα όσα έχετε θαμμένα μέσα σας.

Ακόμα και να είχατε γεννηθεί κάτι άλλο, ακόμα και να ήσασταν κάτι άλλο, πάλι θα ήσασταν ανίκανοι να χαρείτε, γιατί δεν θα είχατε , δε θα υπήρχε για μέτρο σύγκρισης ο εαυτός σας. Αυτόν που θέλετε να κρύψετε.

Πόσο καλοί είστε να βλέπετε τα λάθη και τα στραβά του κόσμου που σας περιβάλλει και πόσο παιδιάστικα κρίνετε τον εαυτό σας.

Πόσο πολύ σας φταίνε συνέχεια οι άλλοι και πόσο πολύ τους χρησιμοποιείτε σαν κάλυμμα για να μη δείτε το είδωλό σας στο καθρέφτη.

Με πόση ευκολία γίνεστε καλοί όταν σας βλέπουν και πόση χολή βγάζετε από μέσα σας όταν είστε μόνοι.

Πόσους τόνους ευαισθησίας φανερώνετε για τα παιδιά του τρίτου κόσμου, για τις φάλαινες και για τα ανθρώπινα δικαιώματα ( και καλά κάνετε) και πόσο γρήγορα γυρνάτε το κεφάλι όταν ΕΜΠΡΑΚΤΑ καλείστε να διορθώσετε τα πολύ μικρότερης??? κλίμακας παρόμοια προβλήματα στη γειτονιά σας, στο δήμο σας, στη χώρα σας.

Πώς θέλετε να κάνετε καλύτερο έναν κόσμο αν δε ξεκινήσετε από τον μικρόκοσμό σας?

Πώς μπορείτε να είστε άνθρωποι κατ' επιλογή?

Πώς μπορείτε να λειτουργείτε με μοναδικό κριτήριο τον εφησυχασμό σας?

Είστε αστείοι! Η φιλανθρωπία σας και η φιλοζωία σας είναι φιλαυτία.

Ό,τι ήταν οργή παλιά μέσα μου εναντίον τέτοιων ανθρώπων έγινε απορία αφού πέρασε το στάδιο της κατανόησης. Όχι απορία για τα εσώτερα κίνητρά σας, αυτά δε κρύβονται, κραυγάζουν, αλλά απορία για το πως κάτι τόσο πασιφανές και ενοχλητικό για την αληθινή ψυχή σας, του επιτρέπετε να σας κυριαρχεί.

Αυτό που είναι μέσα σας ΙΚΕΤΕΥΕΙ να βγει έξω. Ό,τι είστε ή δεν είστε ΦΑΙΝΕΤΑΙ,

Ζούμε σε μια κοινωνία όπου το πιο σημαντικό ΔΕΝ είναι το πρόβλημα της επιβίωσης αλλά της διαβίωσης. Και το θέμα των υλικών αγαθών έρχεται τελευταίο.

Ο τρόπος που χρησιμοποιείτε τα υλικά σας είναι χαρακτηριστικός μιας συμπεριφοράς. Αδιαφορία, μηδενισμός, εγωκεντρισμός, φαυλότητα, κακία.

Θα χαιρόμουν να μου πείτε ότι μισείτε τον άνθρωπο αν περιλαμβάνετε ΚΑΙ τον εαυτό σας μέσα.

Αν είχατε τη δυνατότητα να μισείτε, τότε θα μπορούσατε και να ΑΓΑΠΑΤΕ.

Εσείς δε μισείτε, αδιαφορείτε. Δεν επιλέγετε, βολεύεστε. Δεν κρίνεστε, κρίνετε.

Δεν συναναστρέφεστε, μαζεύεται κομμάτια από τους ανθρώπους και μεγαλώνετε τον τοίχο σας.

Δεν αγαπάτε, κάνετε Ό,ΤΙ χρειάζεται για να σας αγαπάνε .

Δεν βλέπετε, κοιτάτε.

Και το χειρότερο ΔΕΝ ΑΚΟΥΤΕ, μόνο μιλάτε.

Περιμένετε να πεθάνετε για να ζήσετε;

Απαιτείται τα μέγιστα από τους άλλους, εσείς όμως έχετε πολλές δικαιολογίες (που αν τις εξετάσετε ΟΥΤΕ εσείς θα τις πιστέψετε) για να κάνετε τα ελάχιστα.

Θέλετε όλοι να χύσουν το αίμα τους για να χύνετε εσείς το σπέρμα σας δεξιά και αριστερά.

Θέλω να χύσω το αίμα μου και το χύνω εδώ και χρόνια, δίχως να μου το επιβάλλει κανένα πρέπει, αντιθέτως με αποτρέπουν γιατί, λένε, θα μου τελειώσει.

Χα! Αυτό το αίμα δεν τελειώνει. Το ξέρετε.

Και το χύνω στη μάπα σας. και εσείς νομίζετε ότι ψιχαλίζει.