Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Θρήνος


Λέξεις. Το μόνο που μπορείς να αραδιάσεις για κάποιον που σε αναγκάζει να τον θρηνήσεις. Για κάποιον που πλάκωσε με τη σκιά του μερικά από τα λεπτά σου και γέμισε παλμό τον αέρα που σε αγκάλιαζε. Για κάποιον που τόλμησε να απαρνηθεί τη φύση για τις δικές του ιδέες, αγνοώντας το κόστος.
Και θρηνείς. Για τον βασιλιά της ποπ που κέρδισε τη θέση του πλάι στο θρόνο τον μεγάλων, δίπλα στον Μάρλεϋ, στον Λένον, στον Πρίσλεϋ. Για τον "μαρμαρένιο" βασιλιά που προσπάθησε να νικήσει το χρόνο καμουφλάροντας το σώμα του. Για αυτόν που έκοψε με νυστέρι τα εμπόδια για τον κόσμο της φιλοδοξίας του.
Τουλάχιστον τα παιδιά μας θα συλλαβίσουν το όνομά του και ίσως κάποτε κουνήσουν το κεφάλι τους συγκαταβατικά στον ρυθμό του βασιλείου του.