Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια

Πιάνε τα μπαλάκια μου και χτύπα τα ξανά



Όταν νυχτώνει το εργαλείο, θέλει εσένα κι άλλες δύο



Εδώ τώρα θα κάνουμε ένα διάλειμμα. Κάποια τραγούδια, ποιήματα, λέξεις χαρακτηρίζονται πρόστυχα. Ίσως και εγώ μερικές φορές. Πρόστυχες λέξεις όμως δεν υπάρχουν. Ο τρόπος ο οποίος προσεγγίζεις τα πράγματα είναι που τα καθορίζει. Το ύφος, οι υπαινιγμοί, η ποιότητα του ίδιου του δημιουργού. Χρησιμοποιείς τις λέξεις για να εξυψώσεις ή να προκαλέσεις. Η ίδια η λέξη είναι ένα εργαλείο στην υπηρεσία σου. Ο σκοπός σου είναι που την ( σε) χαρακτηρίζει.
¨ηταν ο Σεφέρης πρόστυχος; Δε νομίζω. Για διαβάστε παρακάτω αποσπάσματα από τα Εντεψίζικα του αγαπημένου ποιητή:

Ήταν ένα πέος στη Δήλο
που ψήλωνε κάτω απ' τον ήλιο·
όταν τό ειδε φώναξε: "Ω!
αν βρισκόταν εδώ,
με τούτο θα τον τσάκ'ζα στο ξύλο."

1939

Ήτανε μια Κυρία στη Φαμαγούστα
πού 'χε αν μη τι άλλο λοξά γούστα·
σαν ετσάκωνε ψωλή,
τσ' έκοβε την κεφαλή
κράζοντας καυλωμένη: "Χαίρε, Αυγούστα!"

Βαρώσια [1954;]


Η κόρη είχε στο πράμα της πλήθος εφόδια
κ' ένα ταξίμετρο δεμένο με καλώδια·
σαν της είπα: "Τί θές;"
μ' αποκρίθη: "Δραχμές
ενενήντα, χωρίς τα διόδια."


Ήτανε μια κοπέλα στο Βεζούβιο
κ' εκείνος όλο διάβαζε Βιτρούβιο·
και του λέει: "Βρε συ,
γιά να ιδώ το δεξί -
το ζερβί σου τ' αρχίδι είναι κλούβιο."

1940


Πιο πολλά θα βρείτε εδώ

Όπως βλέπετε, όσοι δεν έχετε κοινωνικές φοβίες ( ταμπού θα πει αυτό) μπορείτε να διακρίνετε την ομορφιά των λέξεων και τη δύναμη της εικόνας, ως αυτό που πραγματικά είναι. Το ότι κορυφαίοι συγγραφείς, καλλιτέχνες, ποιητές κλπ "σκάρωναν" λογοπαίγνια, στίχους και φράσεις "πικάντικου" χαρακτήρα φυσικά και δεν είναι δικαιολογία για να ανοίγω το στόμα μου και να λέω (γράφω) ό,τι νά'ναι, αλλά προσπαθώ να "εξυγιάνω" μια προκατάληψη που έχει ο κόσμος. Άλλωστε οι λέξεις ερμηνεύονται σύμφωνα με αυτό που έχει ο καθένας μέσα του.

Συνεχίζω και αφιερώνω :




και ένα άσχετο αλλά αγαπημένο μου τραγούδι, έτσι για να κλείσουμε.