Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

EΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΟΡΩΝ...


Έχουμε μπερδευτεί. Άλλα μας είπαν,άλλα καταλάβαμε και άλλα κάνουμε. Τα έχουμε μετατρέψει όλα όπως μας βολεύουν,τα έχουμε φέρει στα μέτρα μας. Αυθαίρετα,χωρίς να ρωτήσουμε κανένα. Επικίνδυνες πράξεις,αμέλειας. Ηθικοί αυτουργοί της ζωής μας και της ιστορίας.
Ας πούμε εργατική Πρωτομαγιά.Δεν είναι μια αργία. Είναι ΑΠΕΡΓΊΑ. Είναι η μέρα που όλοι οι εργαζόμενοι είναι ενωμένοι. Ανεξάρτητα από παράταξη,κόμμα,εμφάνιση,μισθό. Το έχουμε μετατρέψει σε (ακόμα μια) ευκαιρία μπεκρουλιάσματος και αχόρταγης μάσας. Με το αρνί που γυρνάει στη σούβλα να είμαστε εμείς που αδρανούμε και ψήνουμε το παρών και το μέλλον μας.
Δουλειά.Δεν είναι εκμετάλλευση. Είναι ανταλλαγή . Όχι μου δίνεις και γω παίρνω. Μόνο παίρνω... Είναι μια πράξη ολοκλήρωσης. Σαν άτομο ξεχωριστό,σαν κοινωνικό ον που συνεισφέρει στη πρόοδο της οικονομίας και της κοινωνίας. Το έχουμε μετατρέψει- καταστρέψει και αυτό όμως. Ο εργαζόμενος πλέον πηγαίνει στη δουλειά δίχως ασφάλιση,δίχως ελπίδα και ενδιαφέρον για κάτι καλύτερο. Δεν διαφέρει και πολύ από την δουλεία,λοιπόν.
Εκλογές ήταν η δημοκρατική διαδικασία ανάδειξης κυβερνώντος κόμματος.Ήταν...Πλέον αυτή η "δημοκρατική" διαδικασία συνεχίζεται από άβουλα προσωπάκια που στοχεύουν στο προσωπικό και άμεσο κέρδος τους. Με τους υπόλοιπους να υφίσταται πλύση εγκεφάλου από Μ.Μ.Ε και άχρηστους ανθρώπους.Δηλαδή(ς) όχι και πολύ δημοκρατικό.
Μουσική ήταν ένα σύνολο νότων που έκρυβαν από πίσω τους συναισθήματα,λόγια ανείπωτα,πράξεις ηρωικές και παραμυθένιες φωνές να σου τα εξιστορούν. Αυτή τη στιγμή παραμυθένια πρόστυχες παρουσίες σου εξιστορούν ανούσιες πράξεις ανθρώπων δίχως συναίσθημα σε μια χούφτα τσαλακωμένες και κακοποιημένες νότες.
Έρωτας ήταν ένας αγώνας. Προσπάθεια για ανάδειξη δύο ατόμων σε ένα. Τζογαδόρικο παιχνίδι "κορώνα-γράμματα" όπου οι πιθανότητες να κερδίσεις αλλά και να χάσεις ήταν μοιρασμένες. Μούδιασμα σώματος και πνεύματος με ταυτόχρονη εγρήγορση καρδιάς .ΘΕΕ μου...Αν και άλλαξαν οι συνθήκες και οι καταστάσεις ευτυχώς υπάρχουν ακόμα άτομα που έρχονται από τον παράδεισο και δίνουν χρώμα στην ασπρόμαυρη ζωή του καθενός...

4 σχόλια:

Ανώνυμος,  1 Μαΐου 2009 στις 10:55 μ.μ.  

wraia ta les...twra gia pes mas ti ekanes esi thn prwth mera tou mah gia na uposthrikseis ton agwna twn ....ergazomenwn....???

Tom Sawyer 1 Μαΐου 2009 στις 10:59 μ.μ.  

Εγώ φίλε μου ανώνυμε φυσικά και έψησα τα σουβλάκια μου,ήπια το κρασάκι μου και γέλασα με την ψυχή μου.Δεν βγάζω τον εαυτό μου από το κύμα αχρηστίας και αδράνειας...Πως θα μπορούσα άλλωστε...

Ανώνυμος,  1 Μαΐου 2009 στις 11:05 μ.μ.  

wraios epanastaths...

Tom Sawyer 2 Μαΐου 2009 στις 2:09 π.μ.  

Καλό,καλό...!Ποτέ μου δεν είπα ότι είμαι επαναστάτης.Σου λέω απλά ότι θα ήμουν απόλυτα ευτυχισμένος αν μπορούσα να κάνω τα λόγια μου πράξεις...
Και σκέψου ότι οι απλές κινήσεις είναι επανάσταση...