ΠΕΡΠΑΤΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ...

Όταν ο λύκος δεν είναι εδώ;Ψέματα...Ο λύκος πάντα είναι εδώ. Πάντα παραμονεύει. Γιατί πολύ απλά είμαστε όλοι ζώα και αν σε πειράζουν κυρία μου τούτα τα λόγια,να το σκεφτόσουν καλύτερα πριν "μεταλαχθείς"!Ναι,είμαστε ζώα!Διάφορων ειδών,αλλά δίχως νου,παρά μόνο με μυαλό και ένστικτο. Ζώα που σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους,την επιβίωση τους.
Μόνο ένας γορίλλας θα πάρκαρε το αμάξι του πάνω στο πεζοδρόμιο,δίχως να τον ενδιαφέρει αν κάποιος δεν χωράει.
Μόνο μια αγελάδα θα δεχόταν να την αρμέγουν καθημερινά,με αντάλλαγμα ένα κομμάτι ψωμί.
Μόνο μια τσίτα θα έτρεχε με τέτοια ταχύτητα,για να κυνηγήσει το θήραμα της,την τροφή της.
Μόνο ένας λύκος θα παραμόνευε έτσι με στόχο εσένα το πρόβατο.
Μόνο ένα πρόβατο θα ακολουθούσε το πλήθος,έτσι,γιατί μόνο του φοβάται.
Μόνο ένα σκυλί θα έτρεχε έτσι από κουνημένες ουρές.
Μόνο ένα καναρίνι θα δεχόταν να φυλακίζεται.
Όλοι μας είμαστε ζώα λοιπόν. Όλοι μας έχουμε ξεχάσει τη σημασία του ανθρώπου. Το μεγαλείο του ανθρώπου. Δεχόμαστε την ύπαρξη και όχι την ζωή μας. Καλά να πάθουμε...

Υ.Γ:Δεν φτάνει που έχουμε καταντήσει ζώα,δεν έχουμε και καθόλου πράσινο!