ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΩ: ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΑ

Η καθημερινότητά τους μια συνεχής προσπάθεια υπεράσπισης του αγαπημένου τους πολιτικού. Προσφιλής μέθοδός τους οι ιστορίες από το παρελθόν με παραδείγματα ημι-αληθή.Οι σχέσεις τους περνούν πρώτα από την κάλπη και μετά από το μυαλό και την καρδιά. Σε ομιλίες αυτοανακηρύσσονται στρατευτές και μετά υπερηφανεύονται ότι έφεραν τόσους ή τόσους.

Όνειρο ζωής για αυτούς είναι μια χειραψία και μια τυπική κουβέντα με τον Αρχηγό. Ευχή τους είναι η ίδια εδώ και πολλά πολλά χρόνια."Αν ήμουν εγώ ..." Στις συγκεντρώσεις προσέρχονται από νωρίς. Ντυμένοι με τα καλά τους ρούχα.Όσο πιο καλά τα ρούχα τόσο πιο "χρωματισμένοι".Επίδειξη:"Δείτε με. Έβαλα το ακριβό μου κοστούμι μόνο για το κόμμα."Στην αρχή μιλούν μεταξύ τους.

Όταν έρχεται η κατάλληλη στιγμή όμως οι παλμοί ανεβαίνουν , τους λούζει ιδρώτας φανατισμού και βγάζουν άναρθρες κραυγές επιδοκιμασίας σε κάθε νεύμα και κάθε νόημα του Αρχηγού. Τα κομματόσκυλα δεν έχουν λουρί.

Αν ήταν πουτάνες θα πηδιότανε αφιλοκερδώς. Αν ήταν άγρια ζώα θα ήταν ύαινες και αν ήταν αρρώστια θα ήταν καρκίνος. Αν ήταν χρώμα θα ήταν πράσινο-κίτρινο-μπλε-κόκκινο και όλοι οι συνδυασμοί τους. Αν ήταν χρήμα θα ήταν κάλπικο και φυσικά αν ήταν Άνθρωποι δεν θα ήταν κομματόσκυλα. Ο ζωντανός θάνατος της κριτικής σκέψης κάθεται στο διπλανό παγκάκι, στο απέναντι καφενείο , στην τοπική οργάνωση κάθε μέρα.

Μη σας ξεγελάει ο τίτλος που τους έχουμε δώσει. Είναι έντομα. Πιασμένα σε διεστραμμένους ιστούς εξάρτισης. Είναι το καύσιμο των κομμάτων. Είναι η αιτία για τον εμφύλιο. Είναι η αιτία του πολιτικού θράσους. Η αιτία για τις μίζες. Η αιτία που εμείς είμαστε έτσι.