Θα φάμε...θα πιούμε...και νηστικοί θα κοιμηθούμε!

Δεν ξέρω αν τα σημερινά παιδιά μπορούν να καταλάβουν το έργο του Ευγένιου Σπαθάρη. Θεωρώ ότι είμαι από τους τυχερούς που έζησα στην πόλη μου, απογεύματα καλοκαιριού στα πάρκα με τη μουσική του Καραγκιόζη να ακούγεται παντού. Μπορεί να μην ήταν ο Σπαθάρης, αλλά τότε υπήρχαν ακόμα καραγκιοζοπαίχτες.

Μη φανταστείτε ότι έχουν περάσει και τόσα χρόνια πια...Απλά οι ρυθμοί μας σήμερα έχουν πιάσει την ταχύτητα του φωτός και όλα περνούν πολύ γρήγορα γύρω μας. Έτσι γρήγορα πέρασαν και οι εποχές που ο Καραγκιόζης ήταν "must" για να περάσει το απόγευμα μας.

Ναι, μου θυμίζει καλοκαίρι και πάρκα...και πλατείες γεμάτες από πιτσιρίκια με "μαλλί της γριάς" και αναψυκτικά να δροσιστούμε!

Κάποια στιγμή είχα και εγώ κάποιες φιγούρες από τον Καραγκιόζη...τον Νιόνιο...τον Χατζηαβάτη. Ήταν θυμάμαι, τραγικές οι προσπάθειές μου, να μιμηθώ τη φωνή του! Ποίος μπορεί; Ένας ήταν ο Σπαθάρης.

Τώρα βρίσκεται εκεί πάνω, στο καφενεδάκι του Παραδείσου, με τις φιγούρες του απλωμένες στο τραπέζι..."Εεε, ρε γλέντια!".

http://www.karagiozismuseum.gr