Ο ΚΕΦΤΕΣ ΓΑΡ ΒΑΡΥΣ...

Πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα. Μεγάλα αφράτα τσουρέκια, μεγάλα άσπρα-κόκκινα-κίτρινα-μπλε αυγά, σοκολατένια και βραστά.

Κορμιά λαμπάδες για..."παιχνίδι", λαμπάδες με παιχνίδια και κουνέλια πασχαλινά που πνίγονται κατανυκτικά. Φυσικά δεν ξεχνάμε τα μεγάλα εορταστικά ωράρια.Και εσύ , που θες δεν θες αναγκάζεσαι να "νηστεύεις" όλο το χρόνο, όταν και αν πάρεις το δώρο σου το ξοδεύεις σε περιττά λίπη και θερμίδες γιατί ο Έλληνας χρόνια δεν κοιτά!

Ακόμα και στον επιτάφιο μυρίζεις λίπος και ψητό κρέας και εκεί που νομίζεις ότι πρόκειται περί θαύμα Κυρίου , βλέποντας τον μουστακαλή στο απέναντι μπαλκόνι να ψήνει προσγειώνεσαι απότομα στην "μυστηριακή
ατμόσφαιρα" των ημερών.

Τα βράδια ακούγοντας τον μικρό Ευαγγελάτο να τραγουδάει το
"γλυκύ μου Έαρ" αναρωτιέσαι τι πήγε στραβά σε αυτόν τον τόπο που γέννησε τη Δημοκρατία αλλά και το "Συμπόσιον", την ηθική και το λάδωμα, τη φιλοσοφία και το "δε γαμιέται...".

Η δική μου άποψη πάνω σε αυτό είναι η αλλαγή στις διατροφικές μας συνήθειες. Εκεί που τρώγαμε Μεσογειακά ξαφνικά μόλις μας έμαθαν την πατάτα στουμπώσαμε και μόλις βγάλαμε λίγα λεφτά παραπάνω το ρίξαμε στα "παραδοσιακά" Club και τις πίτσες. Ποιος να τρέχει μετά να φιλοσοφήσει, να παράγει πολιτισμό να να να...

Η κυρά που λέγεται Ελλάς έκατσε βαριά και κακοδιάθετη πίσω στον καναπέ της και άνοιξε να δει στην τηλεόραση
σε επανάληψη το "Τόλμη και γοητεία" τρώγοντας κεφτέδες σπιτικούς,περιμένοντας να ακούσει στις ειδήσεις
την Ανάστασή της.

Και όταν τη ρωτάνε καμιά φορά:

" Ε Κυρά με τα Ξανθά Μαλλιά και την Ωραία κόμη! Γιατί δεν λες να σηκωθείς;"

Η Κυρά με περισσή απάθεια αποκρίνεται:

" Ο Κεφτές γαρ Βαρύς."