ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Ταξιδεύει κάποιος με το αυτοκίνητό του από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη. Κάπου στο ύψος της Μαλακάσας, του πετάγεται ένας τύπος ντυμένος από την κορυφή ώς τα νύχια στα κόκκινα και του κάνει νόημα να σταματήσει. Μόλις σταματάει, πλησιάζει στο παράθυρο και του λέει: «Γεια σου φίλε, είμαι ο μαλάκας με τα κόκκινα και πεινάω. Εχεις τίποτα φαγώσιμο;».

ΠΑΡΑΞΕΝΕΥΕΤΑΙ ο άνθρωπός με το παρανοϊκό της όλης φάσης, αλλά τον λυπάται και του δίνει ένα σάντουιτς που είχε μαζί του. Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω, εκεί κοντά στις στροφές της Μαλεσίνας, του πετάγεται και τον σταματάει ένας άλλος παρόμοιος τύπος ντυμένος στα πράσινα. Σκύβει κι αυτός στο παράθυρο και του λέει: «Φίλε μου γεια σου. Εγώ είμαι ο μαλάκας με τα πράσινα και πεθαίνω της δίψας. Δώσε μου κάτι να πιω σε παρακαλώ».

Τι να κάνει ο οδηγός... Σκέφτεται ότι δραπέτευσε καμιά φουρνιά τρελών από το Δαφνί. Αλλά ο φίλος μας είναι και πονόψυχος. Του δίνει λοιπόν μια γκαζόζα που είχε στο αμάξι.

Δεν προλαβαίνει να φτάσει στα Καμένα Βούρλα και εκεί στον Αγιο Κωνσταντίνο, να σου κι ένας άλλος περίεργος τύπος ντυμένος στα μπλε. Το έχει συνηθίσει πια το παρανοϊκό σκηνικό ο φίλος μας, οπότε μόλις ο μπλε τυπάκος πλησιάζει στο παράθυρο, του λέει βιαστικά: «Ξέρω, ξέρω εσύ είσαι ο μαλάκας με τα μπλε. Λέγε τι θέλεις»; «Αδεια και δίπλωμα»!

Τοm Sawyer