Στο Σεργουντ

Ξεκίνησα να αρχειοθετώ τις σκέψεις μου. Τάξη στο μυαλό μου. Διαβάζω κείμενα. Τις λέξεις των δικών μου που αναρτώνται στον χώρο μας, στη φωλιά της απαισιοδοξίας. Δεν μπόρεσα να προβλέψω πως οι δικοί μου, τα βλέπουν όσο γκρίζα τα βλέπω και εγώ. Που ακριβώς πηγαίνουμε; Διαπλοκή, παιδεία, ακρίβεια, εκκλησία, τρομοκρατία, έγκλημα... Πως χάσαμε τον έλεγχο τόσο γρήγορα;...
Η εξουσία διαφθείρει. Πως γίνεται να πληρώνεις κάθε μέρα όσους σε κλέβουν κάθε μέρα δίχως να φορούν κουκούλα;

Το παιχνίδι θα ήταν πιο ενδιαφέρον αν στη Βουλή των πορνογερόντων, ακούγονταν η φράση: "Όσα θα κλέψουμε σήμερα, θα διατεθούν στο Χαμόγελο του Παιδιού"...