Τετάρτη 1 Απριλίου 2009

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΑΚΡΙΒΑ

Κάποιοι λένε ότι τα όνειρα είναι τζάμπα. Δεν κοστίζουν τίποτα. Αν και θα ήθελα πολύ να το πιστέψω, εγώ έχω διαφορετική άποψη. Τα όνειρα κοστίζουν και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις, πολύ ακριβά. Τουλάχιστον στη χώρα μας. Τουλάχιστον στην εποχή μας.

Ξεκινάς με το όνειρο να γίνεις γιατρός. Όχι για να βγάζεις πολλά φράγκα. Αλλά για να σώζεις ζωές. Είσαι αμόλυντος ακόμα. Στο σχολείο πρέπει να έχεις 20αρια στην οικονομία και το δίκαιο.
Ειδικά το δίκαιο θα σου χρειαστεί στο επάγγελμα που θέλεις να ακολουθήσεις.
Συμβιβάζεσαι. Πρέπει να τα έχεις καλά με τους καθηγητές. Καταφέρνεις να περάσεις στο πανεπιστήμιο. Σου κοστίζει 5 χρόνια τουλάχιστον από τη ζωή σου. Πρέπει να το βγάλεις με καλό βαθμό. Συμβιβάζεσαι. Πρέπει να τα πηγαίνεις καλά με τους καθηγητές. Ίσως και λίγο γλείψιμο βοηθήσει. Τελειώνεις. Αν έχεις τα απαιτούμενα χρήματα, θα κάνεις ένα μεταπτυχιακό. Αν όχι, χάνεις το πλεονέκτημα. Συνεχίζεις να πάρεις ειδικότητα. Άλλα 2-3 χρόνια. Αν έχεις καλό κονέ ίσως να τρυπώσεις σε κάποιο νοσοκομείο. Αν το κονέ σου είναι πολύ δυνατό, ίσως και να μπεις στη θέση που θέλεις. Βέβαια το κονέ θα σου ζητήσει μετά αντάλλαγμα. Κανείς δεν κάνει κάτι για τη ψυχή της μάνας του. Ενδιάμεσα ο στρατός που σε γυρίζει πίσω. Τελικά φτάνεις 40 και είσαι ακόμα με τα 900 ευρώ του εκπαιδευόμενου. Ίσως κάποτε ανοίξεις δικό σου γραφείο. Ίσως και όχι.
Το όνειρο έγινε εφιάλτης.

Ξεκινάς με το όνειρο να γίνεις δημοσιογράφος. Όχι για να βγάζεις πολλά φράγκα. Αλλά για να πληροφορείς τον κόσμο. Έρευνα και πληροφόρηση Είσαι ακόμα αμόλυντος.
Σπουδάζεις δημοσιογραφία Αν θέλεις κάτι πιο σίγουρο, πληρώνεις κάτι παραπάνω στα τμήματα ενός καναλιού ώστε να σε απορροφήσουν μετά στο δυναμικό τους.
Παίρνεις πτυχίο. Γράφεις σε μια εφημερίδα κάθε μέρα. Κάνεις ρεπορτάζ. Υπερωρίες. Παρόλο αυτά έχεις να πληρωθείς μήνες. Έκτακτη είδηση: η Μπεζαντάκου έσπασε ένα νύχι της. Τρέξε να καλύψεις το θέμα. Πρέπει να πληροφορηθεί το κοινό.
Σου τη σπάει η κυβέρνηση. Θέλεις να γράψεις ένα δυνατό άρθρο-παρέμβαση. Αλλά δυστυχώς δουλεύεις σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα. Ο αρχισυντάκτης σου δίνει οδηγίες: Εδώ γράφουμε μόνο θετικά για την κυβέρνηση. Ο αρχισυντάκτης, παίρνει και αυτός οδηγίες. Που να πεις τον πόνο σου; Τα ρίχνεις στο σύστημα. Αδειάζει μια θέση παρουσιαστή. Νομίζεις ότι έχεις όλα τα προσόντα. Τι να κάνεις εξάλλου; Πρέπει να ζήσεις. Συμβιβάζεσαι με την παρουσίαση ενός ευτελούς προγράμματος. Τελικά η γλυκιά ξανθιά με τις βυζάρες σου παίρνει την μπουκιά από το στόμα όπως ακριβώς πήρε και τον διευθυντή προγράμματος. Φτάνεις 40 και είσαι ακόμα στους δρόμους να ψάχνεις τα σκουπίδια της Βανδή μήπως βρεις κάποιο τεστ εγκυμοσύνης.
Το όνειρο έγινε εφιάλτης.

Έτσι μετατρέπονται τα όνειρα σε εφιάλτες σε όλους σχεδόν τους κλάδους.
Τα όνειρα δεν είναι τζάμπα. Κοστίζουν.
Μπορεί να σου κοστίσει 1000 ευρώ.
Μπορεί να σου κοστίσει αθέμιτους συμβιβασμούς.
Μπορεί να σου κοστίσει τη ψυχή σου στο διάβολο.
Μπορεί να σου κοστίσει ένα πήδημα.
Κάτι πάντως θα σου κοστίσει.

3 σχόλια:

Ανώνυμος,  1 Απριλίου 2009 στις 2:59 π.μ.  

πολυ καλο άρθρο.. δυνατό. δυστυχώς αλήθειες που όλοι ξέρουμε, αποτυπωμενες πολύ όμορφα ωμά. εύγε.

Tree Surgeon 1 Απριλίου 2009 στις 12:07 μ.μ.  

Ξεκινάς με το όνειρο να γίνεις γιατρός. Πηγαίνεις σε αγαπητό, φτασμένο καθηγητή συνάδελφο στη Σχολή, σε ρωτάει τι ειδικότητα σκέφτεσαι να ακολουθήσεις. Λες, θέλω να γίνω χειρουργός.

"ΤΙ!? Δεν είστε καλά εσείς οι νέοι γιατροί... πάρε μια ειδικότητα με την οποία θα δουλέψεις αμέσως... πάνε γίνε αναισθησιολόγος, κατευθείαν δουλειά θα βρεις"

και θα μπορούσε να προσθέσει "...κατευθείαν δουλειά θα βρεις, δίπλα στο μεγάλο σου όνειρο -και μέχρι τα 70 που θα λιώνεις στα χειρουργεία χωρίς να χειρουργείς θα έχεις αρκετά απωθημένα για να γίνεις ένας στριμμένος κωλόγερος που θα πάει από έμφραγμα ένα πρωινό μιας Δευτέρας."

MR. KAYA,  1 Απριλίου 2009 στις 2:53 μ.μ.  

Καλό koul. Καλό και αληθινό...