ΦΙΛΑΚΙΑ

Άστραψε, βρόντηξε, πλημμύρισε, χιόνισε.

Χουχουλιάσαμε τα χέρια μας, κρυφτήκαμε κάτω από κουκούλες και σκουφάκια.

Κλειστήκαμε στα σπίτια μας, ανοίξαμε την τηλεόραση και ξεχάσαμε να την κλείσουμε, γαντζωθήκαμε στον υπολογιστή και διαδηλώσαμε για ό,τι μας πειράζει από απόσταση ασφαλείας πάντα.

Και σήμερα…

Βγήκε ένας ήλιος…
Βγήκε και φώτισε το σκοτάδι που με το ζόρι ψωνίσαμε από τη λαική της Πέμπτης, μαζί με κάτι σάπια ζαρζαβατικά, γιατί η κρίση μας ζαλίστηκε και δεν θυμόμαστε να ξεχωρίσουμε το καλό από το χαλασμένο.

Και έλαμψε η κρυμμένη μας αισιοδοξία.

Και δειλά σήκωσαν το κεφάλι τους λίγα λουλουδάκια. Χρώμα στο τσιμέντο, κόκκινο μπουφάν, της άνοιξης ελπίδα.

Ίσως ακούσεις και τιτιβίσματα, σπουργίτια που γύρισαν σε γνώριμα μέρη.

Κι αν είσαι τυχερός, εσύ, που μόνο να γκρινιάζεις έμαθες, και να παραπονιέσαι, και να βλέπεις παντού αδιέξοδο και καταστροφή και κρίση και νυχτερίδες και αράχνες γλυκιέ μου, μπορεί να σου χαρίσει ο αέρας ροζ αμυγδαλοπέταλα.


Υ.Γ. Επειδή πολύ μαυριλα έπεσε και δεν μου αρέσει….

FORGET-ME-NOT