ΚΟΛΠΑ ΑΚΡΟΒΑΤΙΚΑ...

Και είχες ένα όνειρο.Τρύπιο. Μπαλωμένο. Σάπιο. Άχρηστο.Ήταν το όνειρο σου..... Πάντα ήθελες να πάρεις ένα μεγάαααλο αμαξάκι, με καμιά 6000 κυβικά. Να περάσεις και συ τα σύνορα της Μπουρζουαζίας. Να μπεις μέσα σε αυτή και να ζήσεις τη ζωή σου....
Τα κατάφερες. Πήρες τη Μερ(τ)σεντέ σου και είσαι έτοιμος να οργώσεις την Ελλάδα, την Ευρώπη,τη Γης ολόκληρη. Παρ' όλα αυτά δεν είσαι ευτυχισμένος. Δεν μπορείς γιατί δεν προλαβαίνεις να κάνεις όσα ονειρεύτηκες, κοιτώντας τα άστρα ένα θερινό βραδάκι. Και ξέρεις γιατί;Γιατί ποτέ δεν σκέφτηκες ποιο είναι το όνειρο σου. Απλά το πήρες... Στο έδωσαν... Στο παρουσίασαν... Το δέχτηκες... Δεν είδες δυστυχώς, καλέ μου, πως η ζωή δεν ήταν στο αμάξι αλλά στο λεωφορείο. Εκεί παίζονται όλα. Αποτελεί μικρογραφία της ζωής αυτό το τετράτροχο. Θίνκ οφ ιτ....
Για να μπεις πρέπει να έχεις κάποια χαρτιά (εισιτήριο- πάσο κ.λ.π). Μόλις μπεις ψάχνεις για μια θέση. Συνήθως πουθενά δεν βρίσκεις και έτσι γίνεσαι ένας από τους πολλούς που στέκονται όρθιοι. Αυτοί είναι οι μη προνομιούχοι. Οι κάτοχοι των πλεονεκτικών αυτών καθισμάτων, παρακολουθούν τους υπόλοιπους να λικνίζουν τα κορμιά τους, σε ρυθμούς λάτιν. Χορεύουν στο ρυθμό που τους υποδεικνύει ο οδηγός. Ο αρχηγός της ομάδας, που σε αναγκάζει να κουνιέσαι μια δεξιά, μια αριστερά, να πατάει γκάζι και απότομα φρένο, για να φύγει από την ανία του. Εσύ απλά το (από)δέχεσαι, αισθάνεσαι κουρδισμένος, αδύναμος και πολύ ευγενής για να αντιδράσεις... Πας και πας..... Το συνηθίζεις... Κάπου εκεί πρέπει να κατέβεις από το λεωφορείο και από τη ζωή σου.... Όπως και να χει και στις δυο περιπτώσεις όταν έρθει η ώρα σου θα πρέπει να είσαι εκπαιδευμένος σε κόλπα ακροβατικά......