ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ
"Ανοίγω" κάθε μέρα τις σελίδες των μπλογκς. Τι βλέπω; Κράξιμο και απελπισία. Κράξιμο σε όλους αυτούς που μας κυβερνάνε. Σε όλα αυτά τα λαμόγια. Απελπισία για την υπάρχουσα κατάσταση και επικίνδυνη άγνοια για τις μέρες που θα έρθουν.
"Ανοίγω" την τηλεόραση. Τι βλέπω; Ρεπορτάζ για την ακρίβεια και συμπαθέστατα γερόντια να αναρωτιούνται πως φτάσαμε ως εδώ.
Βγαίνω στο δρόμο και συζητάω. Μιλάω με την κυρά Δέσποινα από την απέναντι οικοδομή. <<Πολύ δύσκολα τα πράγματα>> μου λέει. Της φταίνε όλοι. Καταριέται τη στιγμή που ψήφισε τα συγκεκριμένα άτομα.
Είμαι στο δωμάτιό μου και σκέφτομαι. Ρε πούστη μου, αφού όλοι μας τους βρίζουμε και δεν τους γουστάρουμε, ποιοι είναι αυτοί, το 60-65% που τους ψηφίζουν;
Αφού ο νομάρχης-ζορρό είναι πανίβλακας και άχρηστος, πως γίνεται να παίρνει ποσοστά άνω του 50% ;
Αφού δεν βλέπουμε τον Ευαγγελάτο και τον Χατζηνικολάου, αυτά τα σιχαμένα παπαγαλάκια, πως γίνεται να κάνουν τέτοια νούμερα;
Κάποια νύχτα, γύρισα και είπα στον Χαρούλη τον Σγουραμάλλη ότι έχουμε την τηλεόραση που μας αξίζει. Αυτός γύρισε, φανερά εκνευρισμένος και μου απάντησε: Όχι, μην το λες αυτό, εσύ έχεις την τηλεόραση που σου αξίζει, μην με βάζεις μέσα στο σύνολο.
Λοιπόν φίλε Χάρη, για πες μας τι έκανες ώστε να ξεχωρίσεις τη θέση σου από το σύνολο;
Τίποτα. Το ίδιο και εγώ. Τι έκανες για να απαλλαγείς από όλα αυτά που σου γυρνάνε τα μυαλά κάθε μέρα; Γράφεις στο μπλογκ.
Αυτό είναι το θέμα. Ξεκινήσαμε μια επανάσταση. Επανάσταση του Ίντερνετ και του γραφείου. Καθόμαστε με την ζεστή κούπα καφέ μας και σχολιάζουμε τα κακώς κείμενα του τόπου μας. Και οι αφελείς, περιμένουμε να αλλάξει κάτι.
Δεν θυμάμαι καμία επανάσταση που να πέτυχε και να μην περιείχε θύματα. Ακόμα και αθώους. Είχαν ιδρώτα και αίμα. Είχαν πυγμή και θάρρος. Επαναστάσεις χιλιάδων απέτυχαν να αλλάξουν κάτι και εμείς ακόμα περιμένουμε να πετύχουμε.
Μπορεί να μου πεις ότι μόνο αυτή η μορφή αντίδρασης μας έμεινε. Όχι. Αυτή μας υπέδειξαν
Δεν είμαστε επαναστάτες χωρίς αιτία. Είμαστε επαναστάτες χωρίς δικαιολογία. Είμαστε αδικαιολόγητοι.
Για τον Χάρη και τον κάθε Χάρη. Για εμένα και τον κάθε εμένα. Είναι ωραίο να εξωτερικεύεις το θυμό σου και την αγανάκτησή σου με τόσο ωραίο τρόπο. Με 5 παραγράφους. Αρκεί να μην έχεις ψευδαισθήσεις ότι κάτι θα αλλάξεις. Το λέει και το άσμα. Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλεία πολλή. Αλλά εμείς είμαστε τεμπέληδες
6 σχόλια:
Πολύ καλό φίλε...
μηπως εισαι ο διδυμος αδερφος μου. μες το μυαλο μου εισαι.κι εμενα με λενε "χαρη"
Πολύ μα πάρα πολύ καλό!
Μπράβο!
Απλά θα προσθέσω τις σκέψεις μου...
Αρχικά πως ακόμα και τώρα τα Μ.Μ.Ε παρουσιάζουν το κόσμο "διχασμένο" περί κουκούλας.Στη πραγματικότητα δεν έχω βρει ούτε έναν υπέρ.Ίσως επειδή δεν κάνω παρέα με άτομα του ΛΑΟΣ!
Τέλος να πω πως είμαστε τόσο ανενεργοί που η παραμικρή κίνηση επανάστασης,μοιάζει με τη Γαλλική και μας τρομάζει αυτό...
Έτσι,ακόμα και αν δεν παίρνουμε αυτό που αξίζουμε,σίγουρα παίρνουμε αυτό που αξίζουν οι πράξεις μας.
Η απραγία παίρνει το τίποτα!Δίκαιο!
συμφωνώ..
Το καλο ειναι οτι δεν τρεφουμε φρουδες ελπιδες. Ολοι ξερουμε τι κανουμε και τι να περιμενουμε. Το χειροτερο θα ηταν να νομιζαμε ολοι μας οτι κανουμε επανασταση. Τουλαχιστον τωρα εχουμε ακομα ελπιδες. Αν και νομιζω οτι η πραγματικη επανασταση δεν αργει πολυ.
Κουλ είσαι μεγάλος!
Είσαι τεράστιος!
Τιτανομέγιστος!
Εσένα θέλουμε!
Δημοσίευση σχολίου