ΚΑΛΙΟ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ

Δεν μπορώ τις Κυριακές να γράφω.Κουράζομαι.Είναι μέρες ξεκούρασης και χαλάρωσης. Το μόνο που θέλω είναι να απλώσω τα πόδια μου στο τραπέζι και να βλέπω ταινίες. Να ηρεμήσω,καλέ μου,πως το λένε;Να ακούσω τη μουσική μου,να φωνάξω τον κολλητό μου για καφέ και να αράξουμε. Να βγω,να πιω τον καφέ στην Ικτίνου,χαλαρό περπάτημα και μια "όμορφη" μπύρα στην παραλία αγναντεύονταν απέναντι τα αναμμένα φώτα των πλοίων. Να γεμίσουν τα μάτια μου χρώματα και εικόνες,τα αφτιά μου μελωδίες,το μυαλό μου σκέψεις και η ψυχή αισθήσεις. Συγχωράτε με,λοιπόν,αλλά σήμερα δεν ήμουν στην ώρα μου. Κάλιο αργά παρά ποτέ όμως,που λέει και η γιαγιά μου!