Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

ΣΤΡΙΠ ΠΟΚΕΡ

Επανέρχονται τα φρουτάκια. Ο τζόγος στη χειρότερη μορφή του. Το "αποφασίζω και διατάζω" της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε όλο του το μεγαλείο.
"...Είμαι η Γκουλιώνη Κατερίνα,Έχω όνομα,αυτή είμαι κι έχω να πω πολλά".Έγραφε στο τελευταίο της γράμμα,με ημερομηνία 15/3,προς την Πρωτοβουλία για τα δικαιώματα των κρατουμένων η Κατερίνα. Δυο μέρες μετά βρέθηκε νεκρή υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες..."Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα,με βάζει να σκύψω,ν' ανοίξω τους γλουτούς μου,να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου...Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα...και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλο στο αιδοίο μου μέσα στο κόλπο. Στη συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στο δεσμοφύλακα για να κάνουν ναρκωτεστ...Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς σκουριασμένους,πολλές φορές τους βάζουν το δάχτυλο τους και συγχρόνως πιέζουν προς το ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν "αστειάκια" των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το ρεπερτόριο τους...Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο,διότι ανεξαρτήτως μορφώσεως,ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλα του είναι τουλάχιστον "απρεπές",θα έλεγα και ζητούσα υπερηχογράφημα,με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο..."Ο βιασμός ψυχή και σώματος με το πιο χυδαίο τρόπο σε άτομα που θέλουν βοήθεια όσο κανένας άλλος. Αχ,αυτά τα όργανα...

Το 59% συμφωνεί-μάλλον συμφωνεί-με τη ποινικοποίηση της κουκούλας. Άλλοι τόσοι αισθάνονται ανασφάλεια και ζητούν να μπορεί η αστυνομία να μπαίνει στα πανεπιστήμια. Πάει το άσυλο...Αλλά πως να αισθάνεσαι ασφάλεια όταν υπάρχουν πολιτικοί και θρησκευτικοί Εφραίμ,δολοφονίες μικρών παιδιών,ακόμα και όταν (θέλουν να) σε παρακολουθούν κάθε σου στιγμή.

Αυτό είναι το παιχνίδι που παίζεται σήμερα στην Ελλάδα μας. Στη χώρα του ήλιου και του νερού επικρατεί σκοταδισμός και έλλειψη ελπίδας. Ένα τζογαδόρικο παιχνίδι στριπ πόκερ,που οι χαμένοι θα είμαστε και πάλι εμείς...

1 σχόλια:

Ανώνυμος,  24 Μαρτίου 2009 στις 9:07 π.μ.  

Μικρέ, γράψε και καμιά μαλακία... Με κουράζει να βλέπω συνέχεια όμορφα κείμενα!