ΤΟ ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ ΣΤΟ Y MAGAZINE
Ράδιο Αρβύλα...
Γιούχου!
Κείμενο, συνεντεύξεις
Κωνσταντίνος Πανάτσας, Μιχάλης Γουδής
Φωτογραφίες
Νίκος Καρδαράς
Αφού συνήλθαμε από τα γέλια γιατί «η Αρβύλα κάνει κοιλιακούς», περάσαμε στην απομαγνητοφώνηση. Πέσαμε από τις καρέκλες του γραφείου για δεύτερη φορά… Το Υ θα προσπαθήσει να σας μεταφέρει νοητά στο πιο ανατρεπτικό στούντιο, με τους Έλληνες αδελφούς Ντάλτον να σας προσφέρουν την γελοιότητα, που συχνά μασκαρεύεται σε «επικαιρότητα», της χώρας μας στο απογευματινό σας πιάτο. Ό Πέτρος ο Γιόχαν, o Φραντς και ο… Σκύλος τους, άφησαν στην άκρη το σφυρί και το δρεπάνι και αποφάσισαν να εισβάλλουν στον κόσμο μας από τις οθόνες μας. Ράδιο Αρβύλα, καθημερινά στις έξι παρά τέταρτο.
Αντώνης Κανάκης
Λέγε ρε τρελέ…
Γιατί επέστρεψες στην τηλεόραση;
Ειλικρινά δεν γνωρίζω. Με προβληματίζει και μένα αυτό… Δεν ξέρω, αλήθεια. Ίσως γιατί μας το επέτρεψαν οι συγκυρίες να επιστρέψουμε στην τηλεόραση. Ένα αληθινό talk show, ελεύθερο, το τονίζω, για να μπορούμε να λέμε ακριβώς ότι σκεφτόμαστε, και καθώς το θεωρώ σπάνιο, το θεώρησα ως ένα καλό κίνητρο. Ήθελα να επιστρέψω στη ζωντανή τηλεόραση και την επικοινωνία με τον κόσμο.
Αυτό ξεπερνάει την κούρασή σου;
Τουλάχιστον εγώ είμαι σε φάση, αυτοκινήτου που έχει πρόβλημα. Αν το αφήσεις στο ρελαντί, θα σου σβήσει. Πρέπει να διατηρηθώ στις 7.000 στροφές γιατί θα πέσω κάτω… Είμαι στην τσίτα συνεχώς.
Μπορούμε να περιμένουμε και κάτι ακόμα;
Τι άλλο ρε να κάνω; Για την ώρα, μετά από ραδιόφωνο και «Ράδιο Αρβύλα» δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Έχω στο μυαλό μου κάτι μουσικό, αλλά αυτό δεν έχει σημασία… ακόμα.
Μπορούμε να περιμένουμε κάτι αλά «Κομφούζιο» με ζωντανό κοινό στην «Αρβύλα»;
Σίγουρα θα προσκαλέσουμε μπάντες για να παίξουν ζωντανά μουσική στο πλατό. Το κοινό δεν είναι στόχος μας, αλλά εάν αποφασίσουν να έρχονται και γνωρίζουμε πως σε κάποια εκπομπή έχουμε λόγο να καλέσουμε ανθρώπους, που δεν θα χειροκροτάνε απλώς, θα το κάνουμε.
Σήμερα στην τηλεόραση, υπάρχει η «τάση της σάτιρας». Μήπως αυτό σημαίνει την ολοκληρωτική απαξίωση της πολιτικής;
Ίσως να έχει απαξιωθεί η ίδια η σάτιρα. Παίζει και αυτό.
Μήπως το πας για πολιτικός τελικά;
Όχι, όχι…
Σίγουρος;
Αυτή τη στιγμή η απάντησή μου είναι όχι. Εάν μετά από δέκα χρόνια ξυπνήσω και έχω αυτή τη διάθεση…
Δέκα χρόνια ή λιγότερα;
Δεν ξέρω, αυτή τη στιγμή δεν σκέφτομαι κάτι τέτοιο.
Ο Σωτήρης Καλυβάτσης γιατί δεν είναι στην παρέα;
Είναι κάτι που αποφεύγω να συζητήσω, γιατί είναι κάτι που αφορά τα «του οίκου μας». Πάντως, δεν συνέβη τίποτα το τραγικό.
Σε απασχολούν οι αρνητικές κριτικές των «τηλεκριτικών»;
Εννοείται πως όχι. Ειλικρινά στην περίπτωση του «Ράδιο Αρβύλα» αυτά τα πράγματα, ούτε καν θέλω να τα διαβάσω. Το μόνο που έχω να πω, είναι πως υπάρχει ένα κομμάτι του συστήματος που ποτέ δεν μας αποδέχτηκε. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως κάνουμε κάτι το σωστό… Αν μας αποδεχτούν και αυτοί, τότε κάτι πάει στραβά, δεν είμαστε αυτοί που πρέπει. Εντυπωσιακό είναι, σε πόσο εκ διαμέτρου αντίθετο κλίμα, σε σχέση με την αγάπη του κόσμου, «κινείται» αυτό το κομμάτι των ανθρώπων. Αυτό που ανέφερες με προβληματίζει. Το σύστημα λειτουργεί τόσο χυδαία, τόσο βρώμικα, και παράλληλα, τόσο απογοητευτικά, λειτουργεί ως ένα θέμα «εσωτερικής κατανάλωσης», που εμένα, προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει. Ο κόσμος αγαπάει και εκτιμάει πράγματα που αξίζουν, όσο και αν τα χτυπούν. Σας ευχαριστώ.
Γιάννης Σερβετάς, Στάθης Παναγιωτόπουλος
Θέλουμε να μας πείτε δύο λόγια για την εκπομπή…
Γιάννης: Δύο λόγια…
Στάθης: Θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα
Γιατί ξεκινήσατε αυτήν την τηλεοπτική εκπομπή;
Γιάννης: Είχα ένα κενό το απόγευμα, γι’ αυτό… και τώρα που έχω και το Σάββατο, θα ανοίξω κι ένα περίπτερο! Τι γιατί, ρε; Γιατί αυτή είναι η φυσική μας θέση. Γιατί έχουμε πράγματα μέσα μας και θέλαμε να δουλέψουμε φυσιολογικά. Τουλάχιστον, για μένα αυτό ήταν το κίνητρο. Ίσως η λέξη «βαρέθηκα» να είναι πολύ βαριά για την τηλεόραση, αλλά δεν άκουγα ανθρώπους να μιλάνε σαν εμένα και ήθελα να μιλήσω εγώ.
Στάθης: Εμένα μου άρεσε το γεγονός ότι επρόκειτο για ζωντανή εκπομπή. Μου άρεσε πάρα πολύ… και ήθελα να δουλέψω με τα παιδιά. Είναι ένας βασικός λόγος! Φίλοι, φίλοι, αλλά δεν είχαμε δουλέψει ποτέ μαζί και ήθελα και πολύ μ’ άρεσε και εκ του αποτελέσματος πολύ ωραία, πολύ καλή χημεία.
Και πώς σας βγήκε στην πράξη η συνεργασία;
Γιάννης: Κοίτα, αν εξαιρέσεις την πρώτη, δεύτερη εβδομάδα που το ψιλοψάχναμε, μια χαρά. Δουλεύουμε ευχάριστα, κανονικά. Από το πρώτο δευτερόλεπτο περνούσαμε καλά, απλώς όσο χαλαρώνουμε εμείς, νομίζω πως γίνεται και καλύτερο.
Είναι εξαίρεση η δική σας παρέα στη σημερινή τηλεόραση του επαγγελματισμού;
Στάθης: Όχι, μωρέ, μη νομίζεις, όλοι φίλοι είναι αγαπημένοι μεταξύ τους, δε μαχαιρώνονται… Το εισπράττει το κοινό και τέτοια… Δεν ξέρω, δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους.
Εσείς δεν είστε φίλοι, δηλαδή;
Στάθης: Άντε καλέ…
Γιάννης: Τι με νοιάζουν αυτοί; Εγώ για τον Γιάννη τον Σερβετά δουλεύω και όλοι οι άλλοι… Κοίτα, να σοβαρευτούμε λίγο. Αυτή είναι μία σημαντική αλήθεια, διότι όντως είμαστε φίλοι, δεν είμαστε μια παρέα που ξεκίνησε χτες, είμαστε μια «δομημένη» παρέα και «δουλευτήκαμε» σε διάφορους συνδυασμούς μεταξύ μας. Και είδαμε πως αυτή η φιλία και το ότι περνάμε καλά, βγαίνει και στο μικρόφωνο και αφού βγαίνει στο μικρόφωνο, γιατί να μη βγαίνει και στην κάμερα; Αλλά δεν είναι αυτός ο αυτοσκοπός. Ο αυτοσκοπός είναι να περάσουμε καλά κάθε μέρα, αλήθεια! Γιατί είναι ιδιαίτερα κουραστικό. Είμαι πολλές ώρες στον αέρα και εκτίθεμαι κάνοντάς το με ιδιαίτερη χαρά. Μου θυμίζει τα νιάτα μου, τη ζωντανή τηλεόραση που είπε και ο Στάθης. Όταν ξεκίνησα, έτσι ήμουν, επτά ώρες ραδιόφωνο και μία ώρα τηλεόραση. Οπότε, το χαίρομαι, ξανααισθάνομαι νέος, γίνομαι νέος.
Αυτό το concept της εκπομπής είναι ουσιαστικά μία ραδιοφωνική εκπομπή στην τηλεόραση;
Γιάννης: Δεν μπορούμε να την κάνουμε, γιατί η τηλεόραση είναι σκληρό πράγμα, δεν μπορεί να γίνει ποτέ ραδιόφωνο. Είναι πολύ μεγάλο λάθος. Δεν ξέρω ακριβώς…
Ντρέπεστε στο live;
Γιάννης: Την πρώτη μέρα ντρεπόμουν, τη δεύτερη λίγο λιγότερο και πάει λέγοντας. Γουστάρω πάρα πολύ το σκηνικό που έχει γεννηθεί εδώ μέσα, μου αρέσει τόσο πολύ αυτός ο χώρος… Το βλέπεις και λες «τώρα θα βγει ο Λάρυ Κινγκ με τον πρόεδρο της Αμερικής» και βγαίνουν τέσσερα κοπρόσκυλα και λένε τη δική τους αλήθεια. Εμένα αυτό μου αρέσει.
Στάθης: Κοπρόσκυλα, σωστά το έθεσε. Και λένε την αλήθεια τους. Αυτή είναι η αλήθεια μας!
Γιάννης: Ούτε κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ούτε προσπαθούμε να ωραιοποιήσουμε την κατάσταση. Σήμερα το είδατε κι εσείς… Ένα σκούντημα στην πλάτη που λέμε στη λαϊκή, μας δίνει μία άγρια χαρά! Είναι σαν να σου λέει κάποιος «Πες τα, βρε παιδάκι μου!». Δεν είμαστε τόσο κρυόκωλοι, πιστεύω…
Το γεγονός ότι στην τηλεόραση υπάρχει πολύ έντονη σάτιρα, δηλαδή ότι όλοι βγαίνουν και σατιρίζουν την πολιτική κυρίως, τι σημαίνει; Ότι έχει απαξιωθεί πλήρως η πολιτική ή ότι έχει απαξιωθεί πλήρως η σάτιρα, όπως υποστήριξε ο Αντώνης;
Γιάννης: Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κάποτε είχα πάει στην Αίγυπτο και παρατηρούσα μια στρουθοκάμηλο. Εγώ ήμουν ο πλούσιος τουρίστας. Ο ξεναγός ήταν ένας φτωχός Αιγύπτιος. Η στρουθοκάμηλος κάτω απ’ τον ποπό της είχε ένα τεράστιο αυγό. Κι εγώ ρώτησα: «Από πού βγήκε αυτό το αβγό;» Και ο ξεναγός μου απάντησε: «Ξέρεις, όπως οι κότες έτσι και αυτές…» Έπαθα πλάκα! Την ίδια στιγμή δύο δάχτυλα έδειχναν το αυγό, του ξεναγού, του φτωχού Αιγύπτιου και το δικό μου, του πλούσιου τουρίστα. Ο ξεναγός έβλεπε το αβγό και σκεφτόταν «Πω πω, ομελέτα!» την ίδια στιγμή που εγώ έλεγα «Πω πω κώλος!»… Δεν ξέρω, αν απαντάει στην ερώτηση, αλλά είναι λίγο σαν το αβγό. Ο καθένας έχει τη δική του οπτική στην έκβαση των πραγμάτων.
Στάθης: Εγώ το μόνο που μπορώ να προσθέσω, είναι ότι για να υπάρχει τόση σάτιρα σημαίνει πως υπάρχει ανάγκη για τόση σάτιρα. Για να υπάρχει και να τη βλέπει ο κόσμος μάλλον χρειάζεται.
Και είναι καλό αυτό;
Στάθης: Φυσικά είναι καλό! Σκέψου να υπήρχε μόνο πολιτική και να μην μιλούσε κανείς. Θα κάτι από… χούντα.
Γιάννης: Δεν είμαι σίγουρος, αλλά μάλλον δεν έχει άδικο…
Χρήστος Κιούσης
Ποιες ανάγκες σε οδήγησαν στο να κάνεις εκπομπή; Για να βγαίνεις στον αέρα υπάρχουν πράγματα που θέλεις να εκφράσεις.
Άλλη ερώτηση.
Ποιες ανάγκες σε οδήγησαν στο να κάνεις εκπομπή; Για να βγαίνεις στον αέρα υπάρχουν πράγματα που θέλεις να εκφράσεις.
Ήταν απαίτηση των τηλεθεατών. Δεν ικανοποιώ εξ ολοκλήρου δική μου ανάγκη. Ήθελα να εκφράσω τις απόψεις μου, και γι’ αυτό επέλεξα να βγω στην οθόνη.
Μπορείτε να εκφράσετε λοιπόν ελεύθερα τις απόψεις σας; Σας δίνει την επιθυμητή δόση ελευθερίας η τηλεόραση;
Ίσως το μοναδικό πράγμα που κάνουμε στην εκπομπή είναι αυτό ακριβώς, να εκφράζουμε την άποψή μας.
Η άποψη σας προσφέρει κάτι στην τηλεόραση;
Προτιμώ να εκφράζω την άποψή μου στην τηλεόραση, παρά να ασχολούμαι με τις ζωές των άλλων. Μακάρι να μπορούσαν όλο και περισσότεροι να εκφράζουν την προσωπική τους γνώμη… Είναι αναγκαίο να εκφράζουν οι πολίτες όσα νιώθουν.
Θα μπορούσες να μου πεις γιατί υπάρχει τόση ανάγκη για σάτιρα, ειδικά στην Ελλάδα;
Το περιβάλλον γύρω μας είναι άξιο σάτιρας. Ούτως ή άλλως… Με ανησυχεί μόνο το γεγονός πως η κοινωνία γύρω μας, «αυτοσατιρίζεται» τόσο πολύ που ίσως να αποτελούμε πλεόνασμα. Εκφράζουμε όμως τη φωνή του μέσου πολίτη και θέλουμε αυτή η φωνή να ακούγεται καθαρά. Είναι αυτό που κάποτε ονομάζαμε «κοινή λογική» και πλέον έχει εκλείψει…
Τα αυτιά που πρέπει να ακούσουν την σάτιρα, την ακούν;
Οποιαδήποτε αυτιά που ακούν την σάτιρα, είναι κάτι χρήσιμο. Τα αυτιά που πρέπει να την ακούσουν, δεν ξέρω αν το κάνουν…
Μήπως έχουμε φτάσει σε σημείο όμως που η κατάσταση απλώς «δεν σώζεται»;
Εάν δεν σώζεται, δεν πρέπει να κλείσουμε το μαγαζί που ονομάζεται «ελληνική τηλεόραση», αλλά αυτό με το όνομα «Ελλάδα» και μετά να φουντάρουμε. Δεν είσαι λίγο απαισιόδοξος για νέος;
Είναι γοητευτικότερο το ραδιόφωνο από την τηλεόραση;
Είναι σαφώς πιο ελεύθερο. Πράγμα που το κάνει πιο γοητευτικό.
Θα ήθελες να φέρεις περισσότερο ραδιόφωνο στην τηλεόραση; Υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό;
Θα ήθελα να έρθει η «ραδιοφωνική διάθεση» στην τηλεόραση. Και νομίζω πως είναι κάτι εφικτό, κάτι που είναι στο χέρι μας.
Οι «αριθμοί» μετράνε;
Παντού μετράνε οι αριθμοί…
Και πόσο επηρεάζουν αυτό που κάνεις ζωντανά οι αριθμοί;
Στην ουσία δεν το επηρεάζουν. Αλλοιώνουν τις διαθέσεις μας.
Δεν νομίζεις να υπάρξει ένα πρωί που θα ξυπνήσεις και θα πεις «πέσαμε, πρέπει να κάνω κάτι διαφορετικό»;
Όταν ξυπνάω το πρωί, πηγαίνω τα τρία μου παιδιά σχολείο, πρέπει να πάω για δουλειά αμέσως, και έτσι δεν μου μένει χρόνος για τέτοιες σκέψεις…
Καθόλου ελεύθερος χρόνος;
Πως, υπάρχει. Έχω να κάνω σίγουρα καλύτερα πράγματα, καλύτερα από το να σκέφτομαι αριθμούς…
Είμαστε κομπλέ Χρήστο…
Y.
Κείμενο, συνεντεύξεις
Κωνσταντίνος Πανάτσας, Μιχάλης Γουδής
Φωτογραφίες
Νίκος Καρδαράς
Αφού συνήλθαμε από τα γέλια γιατί «η Αρβύλα κάνει κοιλιακούς», περάσαμε στην απομαγνητοφώνηση. Πέσαμε από τις καρέκλες του γραφείου για δεύτερη φορά… Το Υ θα προσπαθήσει να σας μεταφέρει νοητά στο πιο ανατρεπτικό στούντιο, με τους Έλληνες αδελφούς Ντάλτον να σας προσφέρουν την γελοιότητα, που συχνά μασκαρεύεται σε «επικαιρότητα», της χώρας μας στο απογευματινό σας πιάτο. Ό Πέτρος ο Γιόχαν, o Φραντς και ο… Σκύλος τους, άφησαν στην άκρη το σφυρί και το δρεπάνι και αποφάσισαν να εισβάλλουν στον κόσμο μας από τις οθόνες μας. Ράδιο Αρβύλα, καθημερινά στις έξι παρά τέταρτο.
Αντώνης Κανάκης
Λέγε ρε τρελέ…
Γιατί επέστρεψες στην τηλεόραση;
Ειλικρινά δεν γνωρίζω. Με προβληματίζει και μένα αυτό… Δεν ξέρω, αλήθεια. Ίσως γιατί μας το επέτρεψαν οι συγκυρίες να επιστρέψουμε στην τηλεόραση. Ένα αληθινό talk show, ελεύθερο, το τονίζω, για να μπορούμε να λέμε ακριβώς ότι σκεφτόμαστε, και καθώς το θεωρώ σπάνιο, το θεώρησα ως ένα καλό κίνητρο. Ήθελα να επιστρέψω στη ζωντανή τηλεόραση και την επικοινωνία με τον κόσμο.
Αυτό ξεπερνάει την κούρασή σου;
Τουλάχιστον εγώ είμαι σε φάση, αυτοκινήτου που έχει πρόβλημα. Αν το αφήσεις στο ρελαντί, θα σου σβήσει. Πρέπει να διατηρηθώ στις 7.000 στροφές γιατί θα πέσω κάτω… Είμαι στην τσίτα συνεχώς.
Μπορούμε να περιμένουμε και κάτι ακόμα;
Τι άλλο ρε να κάνω; Για την ώρα, μετά από ραδιόφωνο και «Ράδιο Αρβύλα» δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Έχω στο μυαλό μου κάτι μουσικό, αλλά αυτό δεν έχει σημασία… ακόμα.
Μπορούμε να περιμένουμε κάτι αλά «Κομφούζιο» με ζωντανό κοινό στην «Αρβύλα»;
Σίγουρα θα προσκαλέσουμε μπάντες για να παίξουν ζωντανά μουσική στο πλατό. Το κοινό δεν είναι στόχος μας, αλλά εάν αποφασίσουν να έρχονται και γνωρίζουμε πως σε κάποια εκπομπή έχουμε λόγο να καλέσουμε ανθρώπους, που δεν θα χειροκροτάνε απλώς, θα το κάνουμε.
Σήμερα στην τηλεόραση, υπάρχει η «τάση της σάτιρας». Μήπως αυτό σημαίνει την ολοκληρωτική απαξίωση της πολιτικής;
Ίσως να έχει απαξιωθεί η ίδια η σάτιρα. Παίζει και αυτό.
Μήπως το πας για πολιτικός τελικά;
Όχι, όχι…
Σίγουρος;
Αυτή τη στιγμή η απάντησή μου είναι όχι. Εάν μετά από δέκα χρόνια ξυπνήσω και έχω αυτή τη διάθεση…
Δέκα χρόνια ή λιγότερα;
Δεν ξέρω, αυτή τη στιγμή δεν σκέφτομαι κάτι τέτοιο.
Ο Σωτήρης Καλυβάτσης γιατί δεν είναι στην παρέα;
Είναι κάτι που αποφεύγω να συζητήσω, γιατί είναι κάτι που αφορά τα «του οίκου μας». Πάντως, δεν συνέβη τίποτα το τραγικό.
Σε απασχολούν οι αρνητικές κριτικές των «τηλεκριτικών»;
Εννοείται πως όχι. Ειλικρινά στην περίπτωση του «Ράδιο Αρβύλα» αυτά τα πράγματα, ούτε καν θέλω να τα διαβάσω. Το μόνο που έχω να πω, είναι πως υπάρχει ένα κομμάτι του συστήματος που ποτέ δεν μας αποδέχτηκε. Αυτή είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως κάνουμε κάτι το σωστό… Αν μας αποδεχτούν και αυτοί, τότε κάτι πάει στραβά, δεν είμαστε αυτοί που πρέπει. Εντυπωσιακό είναι, σε πόσο εκ διαμέτρου αντίθετο κλίμα, σε σχέση με την αγάπη του κόσμου, «κινείται» αυτό το κομμάτι των ανθρώπων. Αυτό που ανέφερες με προβληματίζει. Το σύστημα λειτουργεί τόσο χυδαία, τόσο βρώμικα, και παράλληλα, τόσο απογοητευτικά, λειτουργεί ως ένα θέμα «εσωτερικής κατανάλωσης», που εμένα, προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει. Ο κόσμος αγαπάει και εκτιμάει πράγματα που αξίζουν, όσο και αν τα χτυπούν. Σας ευχαριστώ.
Γιάννης Σερβετάς, Στάθης Παναγιωτόπουλος
Θέλουμε να μας πείτε δύο λόγια για την εκπομπή…
Γιάννης: Δύο λόγια…
Στάθης: Θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα
Γιατί ξεκινήσατε αυτήν την τηλεοπτική εκπομπή;
Γιάννης: Είχα ένα κενό το απόγευμα, γι’ αυτό… και τώρα που έχω και το Σάββατο, θα ανοίξω κι ένα περίπτερο! Τι γιατί, ρε; Γιατί αυτή είναι η φυσική μας θέση. Γιατί έχουμε πράγματα μέσα μας και θέλαμε να δουλέψουμε φυσιολογικά. Τουλάχιστον, για μένα αυτό ήταν το κίνητρο. Ίσως η λέξη «βαρέθηκα» να είναι πολύ βαριά για την τηλεόραση, αλλά δεν άκουγα ανθρώπους να μιλάνε σαν εμένα και ήθελα να μιλήσω εγώ.
Στάθης: Εμένα μου άρεσε το γεγονός ότι επρόκειτο για ζωντανή εκπομπή. Μου άρεσε πάρα πολύ… και ήθελα να δουλέψω με τα παιδιά. Είναι ένας βασικός λόγος! Φίλοι, φίλοι, αλλά δεν είχαμε δουλέψει ποτέ μαζί και ήθελα και πολύ μ’ άρεσε και εκ του αποτελέσματος πολύ ωραία, πολύ καλή χημεία.
Και πώς σας βγήκε στην πράξη η συνεργασία;
Γιάννης: Κοίτα, αν εξαιρέσεις την πρώτη, δεύτερη εβδομάδα που το ψιλοψάχναμε, μια χαρά. Δουλεύουμε ευχάριστα, κανονικά. Από το πρώτο δευτερόλεπτο περνούσαμε καλά, απλώς όσο χαλαρώνουμε εμείς, νομίζω πως γίνεται και καλύτερο.
Είναι εξαίρεση η δική σας παρέα στη σημερινή τηλεόραση του επαγγελματισμού;
Στάθης: Όχι, μωρέ, μη νομίζεις, όλοι φίλοι είναι αγαπημένοι μεταξύ τους, δε μαχαιρώνονται… Το εισπράττει το κοινό και τέτοια… Δεν ξέρω, δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους.
Εσείς δεν είστε φίλοι, δηλαδή;
Στάθης: Άντε καλέ…
Γιάννης: Τι με νοιάζουν αυτοί; Εγώ για τον Γιάννη τον Σερβετά δουλεύω και όλοι οι άλλοι… Κοίτα, να σοβαρευτούμε λίγο. Αυτή είναι μία σημαντική αλήθεια, διότι όντως είμαστε φίλοι, δεν είμαστε μια παρέα που ξεκίνησε χτες, είμαστε μια «δομημένη» παρέα και «δουλευτήκαμε» σε διάφορους συνδυασμούς μεταξύ μας. Και είδαμε πως αυτή η φιλία και το ότι περνάμε καλά, βγαίνει και στο μικρόφωνο και αφού βγαίνει στο μικρόφωνο, γιατί να μη βγαίνει και στην κάμερα; Αλλά δεν είναι αυτός ο αυτοσκοπός. Ο αυτοσκοπός είναι να περάσουμε καλά κάθε μέρα, αλήθεια! Γιατί είναι ιδιαίτερα κουραστικό. Είμαι πολλές ώρες στον αέρα και εκτίθεμαι κάνοντάς το με ιδιαίτερη χαρά. Μου θυμίζει τα νιάτα μου, τη ζωντανή τηλεόραση που είπε και ο Στάθης. Όταν ξεκίνησα, έτσι ήμουν, επτά ώρες ραδιόφωνο και μία ώρα τηλεόραση. Οπότε, το χαίρομαι, ξανααισθάνομαι νέος, γίνομαι νέος.
Αυτό το concept της εκπομπής είναι ουσιαστικά μία ραδιοφωνική εκπομπή στην τηλεόραση;
Γιάννης: Δεν μπορούμε να την κάνουμε, γιατί η τηλεόραση είναι σκληρό πράγμα, δεν μπορεί να γίνει ποτέ ραδιόφωνο. Είναι πολύ μεγάλο λάθος. Δεν ξέρω ακριβώς…
Ντρέπεστε στο live;
Γιάννης: Την πρώτη μέρα ντρεπόμουν, τη δεύτερη λίγο λιγότερο και πάει λέγοντας. Γουστάρω πάρα πολύ το σκηνικό που έχει γεννηθεί εδώ μέσα, μου αρέσει τόσο πολύ αυτός ο χώρος… Το βλέπεις και λες «τώρα θα βγει ο Λάρυ Κινγκ με τον πρόεδρο της Αμερικής» και βγαίνουν τέσσερα κοπρόσκυλα και λένε τη δική τους αλήθεια. Εμένα αυτό μου αρέσει.
Στάθης: Κοπρόσκυλα, σωστά το έθεσε. Και λένε την αλήθεια τους. Αυτή είναι η αλήθεια μας!
Γιάννης: Ούτε κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας ούτε προσπαθούμε να ωραιοποιήσουμε την κατάσταση. Σήμερα το είδατε κι εσείς… Ένα σκούντημα στην πλάτη που λέμε στη λαϊκή, μας δίνει μία άγρια χαρά! Είναι σαν να σου λέει κάποιος «Πες τα, βρε παιδάκι μου!». Δεν είμαστε τόσο κρυόκωλοι, πιστεύω…
Το γεγονός ότι στην τηλεόραση υπάρχει πολύ έντονη σάτιρα, δηλαδή ότι όλοι βγαίνουν και σατιρίζουν την πολιτική κυρίως, τι σημαίνει; Ότι έχει απαξιωθεί πλήρως η πολιτική ή ότι έχει απαξιωθεί πλήρως η σάτιρα, όπως υποστήριξε ο Αντώνης;
Γιάννης: Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κάποτε είχα πάει στην Αίγυπτο και παρατηρούσα μια στρουθοκάμηλο. Εγώ ήμουν ο πλούσιος τουρίστας. Ο ξεναγός ήταν ένας φτωχός Αιγύπτιος. Η στρουθοκάμηλος κάτω απ’ τον ποπό της είχε ένα τεράστιο αυγό. Κι εγώ ρώτησα: «Από πού βγήκε αυτό το αβγό;» Και ο ξεναγός μου απάντησε: «Ξέρεις, όπως οι κότες έτσι και αυτές…» Έπαθα πλάκα! Την ίδια στιγμή δύο δάχτυλα έδειχναν το αυγό, του ξεναγού, του φτωχού Αιγύπτιου και το δικό μου, του πλούσιου τουρίστα. Ο ξεναγός έβλεπε το αβγό και σκεφτόταν «Πω πω, ομελέτα!» την ίδια στιγμή που εγώ έλεγα «Πω πω κώλος!»… Δεν ξέρω, αν απαντάει στην ερώτηση, αλλά είναι λίγο σαν το αβγό. Ο καθένας έχει τη δική του οπτική στην έκβαση των πραγμάτων.
Στάθης: Εγώ το μόνο που μπορώ να προσθέσω, είναι ότι για να υπάρχει τόση σάτιρα σημαίνει πως υπάρχει ανάγκη για τόση σάτιρα. Για να υπάρχει και να τη βλέπει ο κόσμος μάλλον χρειάζεται.
Και είναι καλό αυτό;
Στάθης: Φυσικά είναι καλό! Σκέψου να υπήρχε μόνο πολιτική και να μην μιλούσε κανείς. Θα κάτι από… χούντα.
Γιάννης: Δεν είμαι σίγουρος, αλλά μάλλον δεν έχει άδικο…
Χρήστος Κιούσης
Ποιες ανάγκες σε οδήγησαν στο να κάνεις εκπομπή; Για να βγαίνεις στον αέρα υπάρχουν πράγματα που θέλεις να εκφράσεις.
Άλλη ερώτηση.
Ποιες ανάγκες σε οδήγησαν στο να κάνεις εκπομπή; Για να βγαίνεις στον αέρα υπάρχουν πράγματα που θέλεις να εκφράσεις.
Ήταν απαίτηση των τηλεθεατών. Δεν ικανοποιώ εξ ολοκλήρου δική μου ανάγκη. Ήθελα να εκφράσω τις απόψεις μου, και γι’ αυτό επέλεξα να βγω στην οθόνη.
Μπορείτε να εκφράσετε λοιπόν ελεύθερα τις απόψεις σας; Σας δίνει την επιθυμητή δόση ελευθερίας η τηλεόραση;
Ίσως το μοναδικό πράγμα που κάνουμε στην εκπομπή είναι αυτό ακριβώς, να εκφράζουμε την άποψή μας.
Η άποψη σας προσφέρει κάτι στην τηλεόραση;
Προτιμώ να εκφράζω την άποψή μου στην τηλεόραση, παρά να ασχολούμαι με τις ζωές των άλλων. Μακάρι να μπορούσαν όλο και περισσότεροι να εκφράζουν την προσωπική τους γνώμη… Είναι αναγκαίο να εκφράζουν οι πολίτες όσα νιώθουν.
Θα μπορούσες να μου πεις γιατί υπάρχει τόση ανάγκη για σάτιρα, ειδικά στην Ελλάδα;
Το περιβάλλον γύρω μας είναι άξιο σάτιρας. Ούτως ή άλλως… Με ανησυχεί μόνο το γεγονός πως η κοινωνία γύρω μας, «αυτοσατιρίζεται» τόσο πολύ που ίσως να αποτελούμε πλεόνασμα. Εκφράζουμε όμως τη φωνή του μέσου πολίτη και θέλουμε αυτή η φωνή να ακούγεται καθαρά. Είναι αυτό που κάποτε ονομάζαμε «κοινή λογική» και πλέον έχει εκλείψει…
Τα αυτιά που πρέπει να ακούσουν την σάτιρα, την ακούν;
Οποιαδήποτε αυτιά που ακούν την σάτιρα, είναι κάτι χρήσιμο. Τα αυτιά που πρέπει να την ακούσουν, δεν ξέρω αν το κάνουν…
Μήπως έχουμε φτάσει σε σημείο όμως που η κατάσταση απλώς «δεν σώζεται»;
Εάν δεν σώζεται, δεν πρέπει να κλείσουμε το μαγαζί που ονομάζεται «ελληνική τηλεόραση», αλλά αυτό με το όνομα «Ελλάδα» και μετά να φουντάρουμε. Δεν είσαι λίγο απαισιόδοξος για νέος;
Είναι γοητευτικότερο το ραδιόφωνο από την τηλεόραση;
Είναι σαφώς πιο ελεύθερο. Πράγμα που το κάνει πιο γοητευτικό.
Θα ήθελες να φέρεις περισσότερο ραδιόφωνο στην τηλεόραση; Υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό;
Θα ήθελα να έρθει η «ραδιοφωνική διάθεση» στην τηλεόραση. Και νομίζω πως είναι κάτι εφικτό, κάτι που είναι στο χέρι μας.
Οι «αριθμοί» μετράνε;
Παντού μετράνε οι αριθμοί…
Και πόσο επηρεάζουν αυτό που κάνεις ζωντανά οι αριθμοί;
Στην ουσία δεν το επηρεάζουν. Αλλοιώνουν τις διαθέσεις μας.
Δεν νομίζεις να υπάρξει ένα πρωί που θα ξυπνήσεις και θα πεις «πέσαμε, πρέπει να κάνω κάτι διαφορετικό»;
Όταν ξυπνάω το πρωί, πηγαίνω τα τρία μου παιδιά σχολείο, πρέπει να πάω για δουλειά αμέσως, και έτσι δεν μου μένει χρόνος για τέτοιες σκέψεις…
Καθόλου ελεύθερος χρόνος;
Πως, υπάρχει. Έχω να κάνω σίγουρα καλύτερα πράγματα, καλύτερα από το να σκέφτομαι αριθμούς…
Είμαστε κομπλέ Χρήστο…
Y.
1 σχόλια:
Τέλεια η συνέντευξη από τα παιδιά, να πώ και να πώ μπράβο που πήραν το βραβείο ραδιοφωνικών παραγωγών του 2008 στους άντρες της χρονιάς.
Δημοσίευση σχολίου